Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

салхуллӑ сăмах пирĕн базăра пур.
салхуллӑ (тĕпĕ: салхуллӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗр эпӗ ҫеҫ ҫунтарман улӑма… — тӳрре тухма тӑрӑшрӗ Молодцов салхуллӑ сасӑпа.

— Не один я солому жег… — упавшим голосом оправдывался Молодцов.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чи кайран ырханкка, курпун, салхуллӑ сенкер куҫлӑ пӗчӗк хӗрача чупса кӗнӗ.

Последней прибежала худенькая, девочка-подросток — горбунья, с голубыми грустными глазами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пушӑ бутылкӑна вӗрнӗ пек, ҫил салхуллӑ шӑхӑрчӗ, ҫырмара тӗмӗсем чӑшӑлтатрӗҫ, пӗтӗм ҫара тӗттӗмлӗх унта юхса аннӑ пек туйӑнчӗ; вӑл чӗрене сӑрхӑнса кӗчӗ, ӑна юррӑн савӑнӑҫлӑ ҫемми инҫетерех те инҫетерех илсе кайрӗ.

Заунывно, как в пустую бутылку, посвистывал ветер; шумели кусты в овраге, куда теперь, казалось, стекала вся гущина непроглядной тьмы, шумела за огородами река; щемила сердце все дальше уносимая радостными подголосками песня…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алешкӑн вилсе кайнӑ чух йӗрсе пӑрахнӑ шурӑ шӑллӑ ҫӑварӗнче яланлӑхах хаяр тарӑху хытса ларнӑ, анчах ҫурри хупӑ куҫӗсем сенкер тӳпенелле, ҫеҫенхир ҫийӗн юхса иртекен шурӑ пӗлӗт ҫинелле, лӑпкӑн, темле салхуллӑ шухӑша путнӑ чухнехи пек пӑхнӑн туйӑнаҫҫӗ…

В мертвом оскале белозубого Алешкиного рта навек застыла лютая злоба, но полубеневшие глаза глядели на синее небо, на проплывавшее над степью облачко со спокойной и, казалось, грустной задумчивостью…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мирон Григорьевичӑн чунӗнче те ӗнтӗ икӗ хире-хирӗҫ вӑй хаяррӑн кӗрешрӗ: сарӑ хӗрлӗ юн пӑлханса вӗрерӗ, ӗҫе хӑваларӗ, акма, ҫурт-йӗрсем тума, кирлӗ хатӗр-хӗтӗрсене юсама, пуйма хӑваласа хистерӗ; анчах ҫав хушӑрах пуҫа: «Кирлӗ мар мул пухма. Усӑсӑр ҫухалать!» — текен салхуллӑ шухӑшсем хӗсӗне-хӗсӗне кӗчӗҫ, пурне те сӳрӗклӗхӗн виле сӑнӗ пек шуранка тӗсӗпе витрӗҫ.

Да и в самом Мироне Григорьевиче свирепо боролись два этих начала: бунтовала рыжая кровь, гнала на работу, понуждала сеять, строить сараи, чинить инвентарь, богатеть; но все чаще наведывалась тоска — «Не к чему наживать. Пропадет!» — красила все в белый мертвенный цвет равнодушия.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑнпа ҫеҫ вӑл (ку кунсенче ӑна поэзи — такамӑн юрласа шӑранакан чун ыратӑвӗ — тытса илчӗ) салхуллӑ сӑвӑ строфипе ҫӑмӑлттайла курнӑҫланса илме хӑйрӗ.

Только поэтому он и рискнул козырнуть меланхолической строфой (эти дни одолевала его поэзия, чужая певучая боль).

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗвӗпе малалла ӳпӗнсе, куҫ харшисене ыратнӑ чухнехи пек чалӑштарса пӑхать Пантелей Прокофьевич нимӗҫ учӗсен чӗрнисем казаксен ҫӗрне ҫӗнтерӳллӗн ташла-ташла таптанине, унтан вӑрахчен, кӗлеткине пӗкӗртсе, салхуллӑ шухӑшсемпе сӗмленет, сарлака ҫурӑмӗпе чӳречене хирӗҫ ларса, йывӑррӑн мӑшлатса сывлать.

Клонясь вперед, страдальчески избочив бровь, глядел Пантелей Прокофьевич, как копыта немецких коней победно, с переплясом попирают казачью землю, и долго после понуро горбатился, сопел, повернувшись к окну широкой спиной.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тачанка патне утса кайнӑ май, казаксен салхуллӑ сӑн-пичӗсем ҫине пӑхса, Лагутин хӑйсем хӑш маршрутпа каясси ҫинчен шутласа пычӗ.

Подходя к тачанке, всматриваясь в невеселые лица казаков, Лагутин обдумывал маршрут, по которому придется им теперь идти.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ман чи ҫывӑх тусӑм та килчӗ, анчах темшӗн салхуллӑ, — тӑрӑхласа илчӗ Рагулин, хыҫран пӑхса.

— И мой задушевный дружок пожаловал, только на лицо дюже тоскливый, — насмешливо проговорил вслед Рагулин.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тата «эмкӑпа» Кондратьевпа арӑмӗ килчӗҫ, вӗсем хыҫӗнчен духовой оркестр тиенӗ грузовик ҫитрӗ тата Рубцов-Емницкий хӑйпе пӗрле салхуллӑ Федор Лукич Хохлакова лартса «газикӗпе» вӗҫсе иртсе кайрӗ.

Правда, еще проехал на «эмке» Кондратьев с женой, а следом за ними — грузовик с духовым оркестром, да промчался на газике Рубцов-Емницкий, прихватив с собой мрачного и насупившегося Федора Лукича Хохлакова.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗтӗм иккӗмӗш взвод, турра пуҫ ҫапнӑ чухнехи пек, пуҫ ҫӗклемесӗр тӑрать; казаксен ушкӑнӗ сӑмах та шарламасть, ҫынсем вӗри сывлӑшпа йывӑррӑн хашлатса сывлаҫҫӗ, салхуллӑ пичӗсем тӑрӑх пӑлханчӑк йӗрсем выртнӑ…

Весь второй взвод стоял, не поднимая голов, как на молитве; слитная толпа молчала, люди жарко и тяжко дышали, по лицам зыбью текла растерянность…

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казак тухать: кичем, салхуллӑ.

А из дверей святого храма Казак.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӑхӑр пин ҫын ытла выртса юлать ҫав кун Свинюха ялӗ ҫывӑхӗнчи хӑйӑрлӑ та нимӗн хавассӑр ҫӗрӗн салхуллӑ ытамне.

Девять с лишним тысяч жизней выплеснули в тот день на супесную невеселую землю неподалеку от деревни Свинюхи.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах та хӗрачин асапа хӑйсем ҫине илнӗ салхуллӑ куҫӗсем пурнӑҫ ӑшнелле путса ҫухалнӑ пек сӳнсе пыраҫҫӗ…

Он уходил, казалось, внутрь себя, тоскующий, примиренный.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хутлам-хутламлӑ сӑрт хысакӗ хыҫӗнче юпленсе каякан ҫул пытанса выртать, этемсене тӗлӗк пек тӗлсӗр курӑнса выртакан сенкер пӗлӗтпе ҫӗр хӗрринелле утма илӗртет, анчах ниепле те илӗртсе илеймест, мӗншӗн тесен кулленхи пурнӑҫ кашни этемех хӑйӗн кил-ҫурчӗ ҫумне ҫыхса лартнӑ, вӗсем йывӑр ӗҫпе асапланаҫҫӗ, авӑн ҫапса халтан каяҫҫӗ, ҫавӑнпа та вӑрӑм ҫул, пӗр чунсӑр салхуллӑ йӗр пек кӑна, тавракурӑм ҫиппине татса, куҫа курӑнми инҫете путса ҫухалать.

За волнистой хребтиной горы скрывалась разветвленная дорога, — тщетно она манила людей шагать туда, за изумрудную, неясную, как сон, нитку горизонта, в неизведанные пространства, — люди, прикованные к жилью, к будням своим, изнывали в работе, рвали на молотьбе силы, и дорога — безлюдный тоскующий след — текла, перерезая горизонт, в невидь.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Савӑл евӗр тӑсӑлса выртакан тӑмлӑ-тӑпраллӑ пысӑк мар салхуллӑ ана патӗнче нимӗҫсемпе казаксем тытӑҫса ӳкрӗҫ, вӗсем, пӗр-пӗринпе ҫыхланса кайса, ҫавраҫил ҫавӑрттарнӑ пек суллана-суллана ҫапӑҫма пуҫларӗҫ.

Возле небольшого клина суглинистой невеселой пахоты грудились, перекипали, колыхаясь в схватке, как под ветром.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫывӑхран иртсе пыракан пӗр адъютант хӑйӗн салхуллӑ нӳрӗ куҫӗсене Григорий ҫине ҫӗклерӗ те, лешин ҫивӗччӗн тинкерсе пӑхакан куҫӗсемпе тӗл пулса, ҫаврӑнса утрӗ; ун хыҫӗнчен сарӑ шӑлӗсемпе ҫӳлти тутине ҫавӑрса ҫыртнӑ, теме пула хумханса ӳкнӗ сотник ашӑпа чупнӑ пекех хыпаланса утать.

На нем остановил скучающие влажные глаза шагавший мимо адъютант и отвернулся, повстречавшись с внимательным взглядом; догоняя его, почти рысью, шел старый сотник, чем-то взволнованный, кусающий желтыми зубами верхнюю губу.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья хӑйӗн горницине тумланма кӗчӗ, часах тумланса кухньӑна тухрӗ, хӑй хӗр пек ҫинҫе пилӗклӗ, кӑвакрах-шурӑ сӑнлӑ, пичӗ ҫине витӗр курӑнакан салхуллӑ сенкер-хӗрлӗ тӗс ҫапнӑ.

Наталья пошла в свою горницу одеваться, вскоре снова пришла на кухню уже одетая, тонкая по-девичьи, иссиня-бледная, в прозрачной синеве невеселого румянца.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрсе кайнӑскер, вӑл хӑйӗнчен хӑпман йытта кайри урипе тапса хӑварма хӑтланать, анчах та лешӗ, кашни хутрах тӑра-тӑра юлса, каялла ҫаврӑнса пӑхакан Григорий ҫине хӑйӗн ват карчӑкӑнни пек салхуллӑ куҫӗсемпе пӑха-пӑха илет.

Горячась, он хотел лягнуть назойливую суку, но та приотставала, тоскующим старушечьим взглядом ловила взгляд оглядывавшегося Григория.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Гри-ша! — Наталйӑн салхуллӑ сасси илтӗнчӗ.

— Гриша! — кинулся от ворот тоскующий Натальин вскрик.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней