Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Вилсен (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Вилсен — пӗлӗҫ», шухӑшларӗ вӑл: — «анчах эпӗ вилместӗп. Ҫук, тӗнчере эпӗ нумайччен сулланӑп-ха».

«Умру, — подумал он, — узнают; да я не умру. Нет, я еще долго на свете маячить буду».

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анна Сергеевна упӑшки вилсен ҫулталӑка яхӑн ялтан та тухман, унтан йӑмӑкӗпе пӗрле ют ҫӗршыва кайнӑ, анчах Германире кӑна пулнӑ.

Анна Сергеевна около года после его смерти не выезжала из деревни; потом отправилась вместе с сестрой за границу, но побывала только в Германии.

XV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ашшӗ-амӑшӗ вилсен траур вӑхӑчӗ иртсессӗнех, Николай Петрович ҫак хӗре качча илнӗ.

Николай Петрович женился на этой девушке, как только минул срок траура.

I // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫак куҫсем ӑна ҫилентерсе ячӗҫ: вӑл ҫак куҫсене чӑнах та курасшӑн, анчах халь курнӑ пек мар, ҫыннисем вилсен тӗксӗмленнӗ куҫӗсене курасшӑн пулчӗ…

Эти глаза распаляли злобу, сердце колотилось одним желанием — увидеть на самом деле эти глаза, но не такими, а помутневшими, с уходящими под лоб зрачками.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Фриц кирек мӗнле вилсен те пурпӗрех, вилтӗр ҫеҫ, пит-куҫ тӑвасси вара ҫӑмӑл ӗҫ мар.

Фриц как ни сдохнет, это все равно, лишь бы сдох, а лицо изобразить — серьезное дело.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Салтӑн халех, унсӑрӑн персе ӳкеретпӗр те вилсен те хывса илетпӗр.

Раздевайся, а то грохнем и мертвого разденем.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кунсем халь сехетпе мар, ҫулталӑкпа вӗҫеҫҫӗ: ҫынсем вилсен те вӗсен сӳннӗ куҫӗсем, кӗл пек кӑвакарнӑ чӗреллӗ мӗлкисем ҫӗр ҫинче ҫӳреҫҫӗ.

Дни теперь измеряются не часами, а годами; и люди умирают при жизни, а по земле продолжают ходить их тени, с потухшими глазами и с сердцами, омертвевшими, как пепел.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ку ӗнтӗ эпӗ вилсен те советла пурнӑҫ кунта килет, е нимӗҫсем юлаҫҫӗ, маншӑн пурпӗрех, тени пулать.

Это выходит: все равно — советская жизнь после меня сюда вернется или немцы здесь останутся.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Анчах суятӑн, атте, ниҫта та каймастӑп эпӗ — енчен эсӗ вилсен, эпӗ те санпа вилетӗп.

 — Только врешь, тятя, никуда я не пойду — ты будешь погибать, и я с тобой.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сатту кайран, Толик хыҫҫӑн ҫӗр пӗр ҫула ҫитсе вилсен: «Кам лартса ӳстернӗ ку сада? — Ваҫкӑ лартса ӳстернӗ!» — тесе асӑнӗҫ.

Зато потом, когда умру после Толика в сто один год, все будут помнить: «Кто посадил этот сад? — Васька посадил!»

Слива вӑрри // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 79–83 с.

— Мӗн ҫак эсир, анне, вилсен тӑхӑнмалли япаласене туртса кӑларнӑ?

— Что это вы, маманюшка, смертное приготовили?

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тул ҫути килнӗ чух вӑл, арчаран Григорий кӗпине кӑларса, минтер айне чӗркесе хучӗ: хӑйӗнне те, вилсен тӑхӑнтартмаллисене, юлашки сывлӑшӗ тухнӑ хыҫҫӑн хӑйне тумлантарма кирлӗ ҫи-пуҫне хатӗрлерӗ.

На рассвете она достала из сундука рубаху Григория, свернула и положила под подушку; приготовила и свое, смертное, во что ее должны были обрядить после последнего вздоха.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вилсен обществӑллӑ ӗҫшӗн вилнӗ пулатӑп вара, вилмесен пурте чиперех пулать.

Взорвусь — значит, погиб за общественное дело, а не взорвусь — значит, все в порядке.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Слава, вилсен те хуть ҫӳлте вилесчӗ, кунта мӗн вӑл, шӑши пек.

Слава, уж лучше там, наверху, погибать, чем здесь, как мыши.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Ну, эппин эпӗ пӗчченех анӑп, вилсен те хам вилем.

— Ну, давай я один спрыгну, собой пожертвую.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вилсен те наукӑшӑн вилнӗ пулам.

Значит, погиб за науку.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Акӑ халӗ эпир урам тӑрӑх пыратпӑр, фонарьсем ҫине пӑхатпӑр, вилсен — вутлӑ тамӑкра ҫунӑпӑр…

Теперь вот мы по улице идем и на фонарики глядим, а как помрем — в геенне огненной гореть будем…

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Эп вилсен, ачасене пирӗннисем патне кайса леҫӗр…

А ребят пущай уведут, как я кончусь, к нашим…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сыв чух ҫынна хисеплемесӗр, Вилсен — мухтав палли тума!

Помоги переводом

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Вилсен, леш тӗнчере те пурин валли ҫитет!..

Умрешь — и на том свете на всех хватит!..

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней