Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тахҫантан сăмах пирĕн базăра пур.
тахҫантан (тĕпĕ: тахҫантан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тахҫантан вара сӑрламан ҫурт ҫивиттийӗ шатрашка сарӑ тутӑхпа витӗннӗ, крыльца патӗнче ватса пӗтернӗ шыв пӑрӑхӗсем сапаланса выртаҫҫӗ, тӑпсисем хӑйпӑнса тухнӑ чӳрече хупписем чалӑш-чӗлӗшшӗн ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, ҫӗмӗрсе пӗтернӗ кантӑксенче ҫил шӑхӑрса вӗрет, шал енчен тӑлӑх ҫуртӑн йӳҫекрех тутӑллӑ пӑнтӑх шӑрши варкӑшса тухать.

Давным-давно не крашенная крыша желтела пятнистой ржавчиной, поломанные водосточные трубы валялись около крыльца, кособоко висели сорванные с петель ставни, в разбитые окна со свистом врывался ветер, и оттуда уже тянуло горьковатым плесневелым душком нежили.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Акӑ мӗн калатӑп сире: Евдокеяшӑн эпӗ тахҫантан ҫунатӑп, анчах пирӗн халь хӗрсемшӗн ҫунмалли вӑхӑт мар, ма тесен эпир контрӑпа ҫапӑҫатпӑр, ӑна ним хӗрхенмесӗр аркататпӑр.

А скажу я так: я об Евдокии давно страдаю, но зараз нам дюже некогда по девкам страдать, мы воюем с контрой и побиваем ее беспощадно.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксен тахҫантан килекен хӑнӑхӑвӗнчен хӑпсах ҫитеймен Мишка та, Хӗрлӗ Ҫарта пулсан та, авалхи йӑлана ҫав-ҫавах ҫирӗп уяма хатӗрленчӗ.

И Мишка, еще не освободившийся от казачьих традиций, даже будучи в Красной Армии, собирался свято соблюсти старинный обычай.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Христоня, питне аллипе сӑтӑркаласа, тахҫантан вара хырӑнманнипе шӑртланса кайнӑ сухалне чалӑштарчӗ.

Христоня, проводя по щекам рукой, шуршал щетиной давно не бритой бороды.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Керенский хыҫӗнчен тахҫантан ӗмӗтленсе кӗтнӗ чӑн-чӑн халӑх влаҫӗ килессе вӑл темрен те хытӑ шанса пурӑнать.

Что после Керенского будет желанная, подлинно своя власть, — в этом он был больше чем уверен.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халь ӗнтӗ пирӗн Черевик, тахҫантан варах хӗрлӗ свитка асаплантарнине пула канӑҫ курма пӗлменскер, кумне тапӑнчӗ.

Тут Черевик наш, которого давно мучила красная свитка и не давала ни на минуту покою любопытному его духу, приступил к куму:

VII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пуху ҫурҫӗр иртсен тахҫантан тин пӗтрӗ.

Далеко за полночь кончилось собрание.

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл мак ҫул ҫӳремелли хута кӗнеке ҫине ҫырнӑ хушӑра, эпӗ ун кӑвакарнӑ ҫӳҫӗсем ҫине, тахҫантан хырман тарӑн пӗрӗнчӗклӗ пичӗ ҫине, курпун ҫурӑмӗ ҫине пӑхса, виҫ-тӑват ҫул хушшинче ҫирӗп арҫынтан имшер старик пулса тӑнинчен тӗлӗнсе тӑтӑм.

Покамест собирался он переписать мою подорожную, я смотрел на его седину, на глубокие морщины давно небритого лица, на сгорбленную спину — и не мог надивиться, как три или четыре года могли превратить бодрого мужчину в хилого старика.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Мӗн-ха ӗнтӗ ку — тахҫантан ҫирӗпленнӗ хӑнӑху-и, ҫавна пула ӑна ҫылӑх вырӑнне те шутламаҫҫӗ-и, е намӑса ҫухатни-и, ун пек чух ҫын ирсӗр ӗҫе пӗлсе тӑрсах тӑвать?

Что же это — стародавняя привычка не считать людоедство за грех или же полная утрата совести, когда человек способен сознательно совершить преступление?

VII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней