Корпус чувашского языка

Кӑкӑрӗнче чӗмсӗр ҫилӗ вӗресе хӑпарнине ҫеҫ туйрӗ.

Чувствовала, как в груди закипает глухая злоба.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Рябчиков ҫаврӑнса пӑхрӗ те чунӗ тӑвӑннипе тата ҫилӗ килнипе хӗҫ ҫаккине туртса татрӗ: сӑртсем ҫинчен хӗрлӗармеецсен сапаланчӑк речӗсем чупа-чупа анаҫҫӗ.

Рябчиков оглянулся, в отчаянии и ярости скомкал, оторвал темляк на шашке: с гор текли цепи красноармейцев.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫ ҫилӗ вӗрнӗ вӑхӑтра инҫетри ҫапӑҫусен кӗрлевӗ кӑнтӑрла та хӑлхаран кайма пӗлмерӗ.

Но когда дул северо-восточный ветер, гром отдаленных боев слышался и среди дня.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ҫанталӑк уяртса ячӗ, хӗвелтухӑҫ ҫилӗ вӗрчӗ, ҫеҫенхирте каллех косилкӑсем халтӑртатма пуҫларӗҫ, хуралса кайнӑ купасенчен кӑвакарнӑ уттӑн пылакрах тутӑллӑ хӗрхӳ шӑрши сарӑлчӗ, ҫеҫенхир пӑспа витӗнчӗ; унтан вара сенкертерех тӗтре витӗр хурал куринкисен, тип варсен кӑвак васанӗсемпе инҫетри пӗвӗсем хӗрринчи симӗс ҫӗлӗклӗ йӑлтӑркка хӗрлӗ ҫӳҫесен уҫӑмсӑр кӳлеписем кӑшт кӑна курӑнмалла палӑракан пулчӗҫ.

Потом установилось ведро, подул восточный ветер, в степи снова застрекотали косилки, от почерневших копен понесло сладковато-прогорклым запахом плесени, степь окуталась паром, а сквозь голубоватую дымку чуть-чуть наметились неясные очертания сторожевых курганов, синеющие русла балок и зеленые шапки верб над далекими прудами.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрла тӗлнелле ҫапӑҫу хӗрсе ҫитрӗ те, хӗвеланӑҫ ҫилӗ артиллери персе тӑракан сасӑсен кӗрлевне Дон тӑрӑх чылай аякка хӳтерсе кайса сапаларӗ.

К полудню бой разгорелся, и западный ветер далеко по Дону нес гул артиллерийской стрельбы.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӑшкӑл! — генералӑн хулӑн сасси тӑвӑр пӳлӗмре хытӑрах та хытӑрах хӑрӑлтатса янӑрарӗ, алӑксем хыҫӗнче, кула-кула пӑшӑлтатса, адъютантсем чӗрне вӗҫҫӗн уткаласа ҫӳрерӗҫ; Копыловӑн питҫӑмартийӗсем шурса кӑвакарса пычӗҫ; Григорий, генералӑн хӗремесленсе кайнӑ, сӑн-пичӗ, унӑн ҫӑт чӑмӑртанӑ кӳпшек чышкисем ҫине пӑхнӑ май, хӑй ӑшӗнче те чараксӑр хӑрушла ҫилӗ капланса хӑпарнине туйрӗ.

Безобразие! — Генеральский бас все громче грохотал в тесной комнатушке; за дверями уже ходили на цыпочках и шептались, пересмеиваясь, адъютанты; щеки Копылова все больше и больше бледнели, а Григорий, глядя на побагровевшее лицо генерала, на его сжатые отечные кулаки, чувствовал, как и в нем самом просыпается неудержимая ярость.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, пӗр тарӑхсан, хӑйне хӑй тытса чарайманнине вӑл пӗлет, ҫавӑнпа та вӑл ҫилӗ килнипе вӑйӑрханса каясран шикленчӗ, анчах ун ҫине куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ те тӳрех лӑпланчӗ: Григорий, йӗнер ҫинче каҫӑрӑлса ларнӑ та, мӑйӑх айӗнчен шӑлӗсене куҫа шартармалла йӑлкӑштарса, сасӑсӑр ахӑлтатса кулать.

Он знал, как несдержан бывает Григорий в гневе, и боялся вспышки, но, бросив на Григория мимолетный взгляд, тотчас успокоился: Григорий, откинувшись на седле, беззвучно хохотал, сияя из-под усов ослепительным оскалом зубов.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрӳ те ырӑ шӑршӑллӑ пулчӗ вӑл — хӗвелтухӑҫӗнчен вӗрекен вӑшӑл-вӑшӑл ҫунатлӑ ҫил — ҫеҫенхир ҫилӗ.

Он был горек и духовит, этот крылатый, степной, восточный ветер.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

 — Хама тарӑхмалла та, ҫилӗ килмест…

— На самою себя серчать бы надо, да сердца нет…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ара, апат-ҫимӗҫ мӗнле-ха пирӗн, хӑвӑрах куратӑр вӗт — ҫӑкӑрпа ҫӗр улми те шыв ҫеҫ, — хурлӑхлӑн ӑнлантарчӗ хӗрарӑм, вара ун салхуллӑн чӑмӑртанӑ тутисенче кӗтмен ҫӗртен ҫилӗ палӑрчӗ.

— Да угощение-то у нас какое, сами видите — хлеб, картошка да вода, — с горечью пояснила женщина, и в скорбно сжатых губах ее проступила нежданная суровость.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫеҫенхир ҫилӗ хӗвелтухӑҫ енчен ҫӑмӑллӑн варкӑшса вӗрет.

С востока набегал легкий степной ветерок.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка сасси чӗтренсе тухрӗ, ҫилӗ килнипе ҫирӗпленчӗ.

Голос Мишки дрогнул, окреп в злобе.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн сиввӗн пӑхакан куҫӗсенче — ҫилӗ, кӳренӳ.

В суровом взгляде его смешались злоба и отвращение.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗретех кӑмӑлсӑрланни, эрлӗк, виҫерен тухман ҫилӗ палӑрчӗ унӑн куҫӗпе сассинче.

Явное недовольство, досада, сдерживаемая злость были в его взгляде и голосе.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл чышкисене чӑмӑртарӗ, хевтесӗр ҫилӗ капланнипе хулпуҫҫийӗсене сиклентерчӗ.

Он стиснул кулаки, зашевелил в бессильной ярости плечами.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Арӑмӗ ӑна сиввӗн ыталарӗ, пӑрӑнса тӑчӗ те, унӑн куҫӗнче вара Григорий куҫҫуль мар, хуйхӑ-суйхӑпа вӑрттӑн ҫилӗ ҫуталса ҫуннине курчӗ.

Та холодно обняла его, отвернулась, и не слезы увидел Григорий в сухих ее глазах, а горечь и потаенный гнев…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫилӗ ҫавӑн ҫине куҫрӗ, ӑна лайӑх кӑна ислетрӗҫ.

Сорвали на парнишке зло, выпороли.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— «Кӗҫтеҫҫӗ! Хӑраҫҫӗ!» — ҫилӗ килнипе шурса кайса кӑшкӑрса тӑкрӗ те Кудинов, айне кӑвар пырса хунӑ пек, кресло ҫинче йӑшаланса илчӗ.

— «Гребтится! Робеют»! — злобно бледнея, прокричал Кудинов и ерзнул в кресле, будто жару сыпанули ему на сиденье.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫилӗ килнӗрен куҫҫуль пырне капланса тулнипе сасси хирӗнчӗклӗн чӗтренсе тухрӗ, хытӑ хумханнипе хӗремесленсе кайнӑ питҫӑмартисем туртӑнкаласа илчӗҫ.

Злые слезы рвали его голос, волнение трясло багровые щеки.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асар-писеррӗн алхасса ҫӳрет тӑван ҫеҫенхир тӑрӑх хӗвелтухӑҫ ҫилӗ.

Казакует по родимой степи восточный ветер.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.