Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пуласран (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Шухӑшлакан ҫынна тивӗҫлӗ содержани ҫеҫ искусствӑна пушӑ япала пуласран хӑтарма пултарать», «усӑсӑр япалана хисеплеме нимӗнле тивӗҫ те ҫук», тесе вӗрентнӗ вӑл.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Кирсанов хӑйӗн тусӗпе калаҫнӑ хыҫҫӑн Лопуховсем патне пырсассӑн хӑй ӑнсӑртран йӑнӑшасран е Вера Павловна ҫине пуҫласа пӑхсассӑн хӗрелсе каясран, е вӑл ун ҫине пӑхма тӑрӑшманни ытла паллӑ пуласран, е мӗн те пулин ҫавӑн пеккинчен хӑранӑ; ҫук, Верӑпа пӗр минутлӑх тӗл пулнӑ хушӑра вӑл питӗ савӑнӑҫлӑ пулчӗ тата унӑн савӑнӑҫлӑ пулма тулли право та пулнӑ: хӑшпӗр вӑхӑта тусӗсенчен уйрӑлмалла пулнӑскер, тахҫанхи тусӗсем патне таврӑннипе савӑнса, ҫын кӑмӑллӑн та ӑшшӑн йӑл кулать, лӑпкӑн пӑхать вӑл, витӗмлӗн те ним шухӑшласа тӑмасӑр калаҫать, ун чун-чӗринче, вӑл калакан шухӑшсемсӗр пуҫне, урӑх нимӗнле шухӑш та ҫук вара, эсир чи усал элекҫӗ-хӗрарӑм пулнӑ тата сирӗн, ун ҫине пӑхса мӗн те пулин ун пек марри ҫав тери тупас килнӗ пулсан та, эсир пурпӗрех ӗҫ ҫукран, хӑйне лайӑх паллакан ҫынсемпе пӗрле каҫхи вӑхӑтне ирттерме хавас ҫынна курнисӗр пуҫне урӑх нимӗн те курман пулӑттӑр.

Кирсанов боялся, что когда придет к Лопуховым после ученого разговора с своим другом, то несколько опростоволосится: или покраснеет от волнения, когда первый раз взглянет на Веру Павловну, или слишком заметно будет избегать смотреть на нее, или что-нибудь такое; нет, он остался и имел полное право остаться доволен собою за минуту встречи с ней: приятная дружеская улыбка человека, который рад, что возвращается к старым приятелям, от которых должен был оторваться на несколько времени, спокойный взгляд, бойкий и беззаботный разговор человека, не имеющего на душе никаких мыслей, кроме тех, которые беспечно говорит он, — если бы вы были самая злая сплетница и смотрели на него с величайшим желанием найти что-нибудь не так, вы все-таки не увидели бы в нем ничего другого, кроме как человека, который очень рад, что может, от нечего делать, приятно убить вечер в обществе хороших знакомых.

XXIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Крюковӑшӑн тӑрӑшни, унтан ун ҫинчен аса илнисем Кирсанова улталарӗҫ: ӑна халӗ хӑйӗншӗн Вера Павловна ҫинчен шухӑшлас хӑрушлӑх ҫук пек туйӑнчӗ; Вера Павловна Крюкова патне ҫӳресе хӑйӗнпе калаҫнӑ чухне Кирсанов унпа тӗл пуласран пӑрӑнмарӗ.

Заботы о Крюковой, потом воспоминания о ней обманули Кирсанова: ему казалось, что теперь он безопасен от мыслей о Вере Павловне; он не избегал ее, когда она, навещая Крюкову, встречалась и говорила с ним, и потом, когда она старалась развлечь его.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эпӗ сана мӗн те пулин пуласран асӑрхаттаратӑп та ӗнтӗ.

— Вот я тебя на всякий случай и упреждаю.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Мӗн те пулин пуласран, аллине вӑхӑтра ярса тытма май пултӑр тесе, эпӗ Макар патне ҫывӑхарах куҫса ларатӑп, фельдшер вара пачах урӑхла: унран аяккарах сикет, ӗнтӗ алӑк ҫине пӑхкалать, хӑй шикленерех такӑна-такӑна: «Ҫу-у-ук, тур сыхлар, тӑхӑнтартса курман. Сире мӗншӗн интереслентерет ку?», — тет.

Я на всякий случай к Макару поближе подсаживаюсь, чтобы вовремя схватить его за руку, а фельдшер — совсем наоборот: подальше от него отодвигается, уже на дверь поглядывает и говорит этак неустойчиво: «Не-е-ет, бог миловал, не били. А почему вас это интересует?»

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Макарпа тӗл пуласран шикленсе, Давыдов йӗри-тавра пӑхкаласа пынӑ, анчах аллине туртса илмен, Лушкӑпа харӑс утма тӑрӑшса, тӑлланӑ ут пек, вӗттӗн-вӗттӗн яра-яра пуснӑ, тикӗс вырӑнтах темшӗн такӑна-такӑна утнӑ.

Давыдов затравленно озирался, боясь увидеть Макара, но руки не отнимал, приноравливаясь к Лушкиной поступи, шагал мелко, как стреноженный конь, и почему-то часто спотыкался на ровном…

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ыттисем те ҫавах, пурте Макарӑн ыйтуллӑн пӑхакан куҫӗсемпе тӗл пуласран пӑрӑнма тӑрӑшаҫҫӗ, Ун пирки тӑракан ыйтӑва вӗсем хӑйсем хушшинче малтанах татса хунӑ пулмалла; пӗртен-пӗр милици начальникӗ Балабин кӑна унӑн аллине хытӑ чӑмӑртарӗ, ӑна ӑнланнӑ пек пулчӗ:

Да и все остальные избегали вопрошающих глаз Макара, сторонились его, вопрос о нем между ними, вероятно, был уже решен заранее; лишь один начальник милиции Балабин сочувственно улыбнулся Макару, крепко пожимая его руку:

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Нагульнов куҫӗсемпе тӗл пуласран хӑраса вӑл юриех пӑрӑнчӗ.

Он умышленно избегал глаз Нагульнова.

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кӳршӗ хӗрӗ, Нюрка, май килнӗ чухне Андрей унпала шӳтлешкелесе те, вылякаласа та курнӑскер чылайччен Андрейпе тӗл пуласран пӑрӑнса ҫӳрерӗ, анчах пӗррехинче, темле, ҫул-сукмак хура чухнех-ха, ҫапӑ каснӑ ҫӗрте хусахпа куҫа-куҫӑнах тӗл пулчӗ те шап-шурах шуралса кайрӗ.

Нюрка, соседская девка, с которой при случае Андрей и пошучивал и баловался, долго избегала с ним встреч, но как-то еще по чернотропу, на рубке хвороста встретилась лицом к лицу, побледнела.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Курасшӑн мар вӗсем, тен хӑйсем тӑкнӑ ӑшӑ юна курсан, татах та юн тӑкас килекен пуласран хӑранӑ пулнӑ.

Не хотят видеть, может быть, тайно боятся, что, увидав тёплую кровь, пролитую ими, ещё захотят пролить её.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Мӑнтарӑнсем, вӗсем эпӗ Коновалова илсе каясран — ҫапла вара, ҫак ӗҫке, тен, пӗр эрне кӗтни кӑлӑхах пуласран хӑраҫҫӗ.

Бедняги боялись, что я уведу Коновалова — угощение, которое они ждали, быть может, целую неделю.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫӗрле, унаса хунӑ юлашки ҫӑкӑрсене кӑмакана хывсан, эпир, ҫӑкӑр икӗ питлӗ пуласран хӑраса, тӳрех ҫывӑрма выртмарӑмӑр, вӑл манран: — Ну-ка, Стенька ҫинчен вула-ха, — тесе ыйтрӗ.

Ночью, когда мы уже посадили последние хлебы в печь и, из боязни передержать их, не ложились спать, он попросил меня: — Ну-ка, почитай про Стеньку что-нибудь.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Кӗҫӗрхи ҫӗр икӗ хутчен ҫав тери сехӗрленсе ирттернӗскер, вӑл халӗ ӗнтӗ ун пек сехре хӑпнине виҫҫӗмӗш хут тӳсмелле пуласран хӑрарӗ: ҫак ылханлӑ ӗҫе хӑвӑртрах пӗтересшӗн пулчӗ, ҫӗр ҫине тухса, ҫак ҫын ӑна чӑнахах вӗлериччен е тӗрмене хуптариччен, унран хӑвӑртрах тарма кӑна шутласа пычӗ.

Пережив дважды в эту ночь такой страх, он теперь боялся пережить его в третий раз и желал одного: скорей кончить эту проклятую работу, сойти на землю и бежать от этого человека, пока он в самом деле не убил или не завел его в тюрьму.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Петька мӗн те пулин пуласран хӑраса, Катерина ҫумӗнчен Санькӑран аяккалла кула-кула шурӗ; кам пӗлет, Коншак кӑра ҫын, анчах унӑн ҫилли час иртсе каять, тен, каҫчен, вӑл кун ҫинчен манса та кайӗ!..

— И Петька, на всякий случай держась поближе к Катерине, все дальше уходил от Саньки и посмеивался: кто же не знает, что Коншак горяч, но отходчив и к вечеру обо всем забудет!

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тепре те кӑшкӑрма пултаратӑп, — терӗ те Девяткин, хӑй мӗн те пулин пуласран хӑраса, пуҫне улӑм ӑшне чиксе выртакан Санька патнелле шӑвӑнчӗ.

— Могу и еще, того стоит, — ухмыльнулся Девяткин, но на всякий случай подался поближе к Саньке, который лежал, уткнувшись в солому.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Туй пуласран ҫеҫ хӑратӑп! — терӗ Иван Матвеевич.

— Вот только свадьбы боюсь! — сказал Иван Матвеевич.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов, хӑйӗн те Нева урлӑ каҫӑсем тӑрӑх каҫмалла пуласран хӑраса, Никитӑран пытанчӗ те Ольга патне ҫапла ҫырчӗ: «манӑн кӑштах пыр шыҫрӗ, ҫавӑнпа тухса ҫӳреме шикленетӗп, тискер шӑпа мана тата темиҫе кунлӑха ытарайми Ольгӑран уйӑрать», терӗ.

Обломов боялся, чтоб и ему не пришлось идти по мосткам на ту сторону, спрятался от Никиты, написав в ответ, что у него сделалась маленькая опухоль в горле, что он не решается еще выходить со двора и что «жестокая судьба лишает его счастья еще несколько дней видеть ненаглядную Ольгу».

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ывӑлӗ те, аслашшӗсем пекех, нимӗҫ бюргерӗ пуласран хӑранӑ вӑл.

Она боялась, что сын ее сделается таким же немецким бюргером, из каких вышел отец.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл питӗрӗнчӗк пуласран хӑраса ӑна тӗртсе пӑхрӗ.

Она очень боялась, что эта дверь, в отличие от первой, окажется запертой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Балкон алӑкӗ хупӑ пуласран, кантӑка ватма тивесрен питӗ хӑранӑччӗ вӑл.

Он очень боялся, что балконная дверь будет закрыта, и придется разбивать стекло.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней