Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шухӑшларӗ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Мӗн тери хитре вӑл!» — графиньӑн пит-куҫне, ӑшӑ куллине аса илсе шухӑшларӗ Егорушка.

«А какая она красивая!» — думал Егорушка, вспоминая ее лицо и улыбку.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ыйхӑллӑ Егорушка, ларкӑч ҫине Денискӑпа юнашар ларнӑскер, шӑпах халӗ ҫав ҫын ҫинчен шухӑшларӗ.

Севши на передок рядом с Дениской, полусонный Егорушка думал именно об этом человеке.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл хӑвӑрт пуҫне ҫӗклерӗ те канӑҫсӑррӑн инҫетелле пӑхрӗ; вӑл Егорушкӑпа Денискӑна асӑрхамасӑр ҫапла пӑхнинченех паллӑ пулчӗ: вӑраннӑ-вӑранманах Кузьмичов ҫӑм ҫинчен, Варламов ҫинчен шухӑшларӗ ӗнтӗ.

Он быстро поднял голову, беспокойно поглядел вдаль, и по этому взгляду, безучастно скользнувшему мимо Егорушки и Дениски, видно было, что, проснувшись, он думал о шерсти и Варламове.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Рада ҫавна Стефчов мар-ши тесе шухӑшларӗ.

Сначала Рада приняла его за Стефчова.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бойчо кун-ҫулӗ ҫип вӗҫҫӗн кӑна тытӑнса тӑрать, тесе шухӑшларӗ хӗр, вӑл нимӗн те сисмест-ха, тикан арӑмӗ курнӑ ҫын мӗн тесен те вӑлах…

Жизнь Бойчо висела на волоске, он ни о чем не подозревал, а ведь тот человек, которого видела цыганка, это, несомненно, он…

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тен, вӑл унӑн Бойчо пулӗ-ха, тесе те шухӑшларӗ вӑл, хӑраса пӑшӑрханнипе чӗри унӑн халь-халь сиксе тухассӑн тапӑнчӗ.

Что это может быть он, ее Бойчо, и сердце у нее замирало от невыразимой тревоги и страха.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Балканран паян ҫеҫ анакан таркӑн ҫав Клисурӑри хӗн-хура туссе ирттерекенсенчен пӗри тесех шухӑшларӗ вӑл, Стефчов ҫав ҫынна тытса парасшӑн хӗрӗнет иккен, ҫав ҫын Радӑшӑн ют ҫын мар.

Предчувствие говорило ей, что эта новая жертва клисурской катастрофы, этот беглец, который сегодня спустился с гор и которого Стефчов так храбро шел предавать, не чужой ей человек.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Мӗн тумалла пулать ӗнтӗ халь?» — тесе шухӑшларӗ хӗрача.

«Как же теперь придется поступить?» — подумала девочка.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫаплах тесе шухӑшларӗ те.

Огнянов так именно и подумал.

IV. Ялав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада патне нихҫан та, ним парсан та пырас ҫук!.. — тесе шухӑшларӗ.

А к Раде никогда, ни за что на свете!..»

IV. Ялав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Ах тупата, — кӳренсе шухӑшларӗ вӑл, — грек ҫынниех мана хӗрхенчӗ, пӑлхарсем ав ӗнер ятласах кӑларса ячӗҫ, ҫинчен тата йытӑпа та вӑслатрӗҫ-ха».

«Боже, — с горечью подумал он, — грек, этот полудикарь, сжалился надо мною, а болгары вчера прогнали меня с ругательствами, чуть не затравили собаками».

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав пархатарлӑ ҫын хӑй чунӗнче ӑна айӑпа хурсах вилет; вӑрҫа та вилес тенӗ ӗмӗтпех кӗрет-ҫке, вилӗмрен ним чухлӗ те хӑрамасть вӑл, тесе шухӑшларӗ Рада.

Этот благородный человек умрет неумиротворенный, с отчаянием в душе, думала она; ведь он для того и пошел в бой, чтобы умереть, — он не боится смерти.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин Огнянов халь те пулин тӗрӗссине пӗлмест иккен-ха, паян кунчченех ӑна пӗтӗм чунӗпе кураймасӑр тӑрать, тесе шухӑшларӗ вӑл.

Значит, Огнянов доныне остается в ужасном заблуждении, доныне испытывает к ней отвращение и беспредельную ненависть…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗмӗт татӑлни кӑна Радӑна ҫакӑн пек кутӑнлашса тӑмалла турӗ пуль, тесе шухӑшларӗ вӑл.

Видно, только отчаяние могло довести девушку до такого безумного упрямства.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Ҫак инкек кӑна ҫитменччӗ-ха, — шухӑшларӗ вӑл.

«Только этого не хватало, — думал он.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Турӑҫӑм, турӑҫам! — шухӑшларӗ вара Огнянов, каҫхи сулхӑнра ҫӳҫенесрен пил аркипе кӑкӑрне витсе.

«Боже мой, боже! — думал Огнянов, закрывая грудь полой плаща, чтобы холодное дыхание ночи не проникло под платье.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Мӗн ку? Мӗншӗн вӑл макӑрать?» — шухӑшларӗ пӑшӑрхана пуҫланӑ Огнянов.

Почему она плачет? Огнянова охватил невольный страх.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Ҫапла ӗнтӗ, ҫӑмӑл мар, — тесе шухӑшларӗ Огнянов. — Хупах хуҫине хам пирки каласа пӗлтермелле пулать, ҫав питех шанчӑклӑ мар ҫынна хам шӑпана шанса памалла пулать».

Да, риск был большой: прежде всего надо было выдать самого себя, доверить свою судьбу не слишком надежному корчмарю.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Акӑ кунта мӗн тӑваҫҫӗ, — тесе шухӑшларӗ те Огнянов, софта сӑмахне вуласа пӗтерессе кӗтмесӗрех урамалла тухрӗ. — Кун пек сӑмахсем пирки ахальтен каламаҫҫӗ иккен. Эпир тӗрӗксен правительствине хирӗҫ пӑлханма чӗнетпӗр, вӗсен «апостолӗсем» пӗтӗм пӑлхар халӑхне пӗтерме чӗнеҫҫӗ.

«Так вот что тут творится, — подумал Огнянов и, не дожидаясь конца проповеди, вышел на улицу. — Значит, слухи о таких проповедниках не выдуманы. Мы призываем к восстанию против турецкого правительства, а их апостолы проповедуют истребление всего болгарского народа.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Этем историйӗнчи чи аслӑ ӗҫсем те пӗчӗк ӗҫе пулах вӑй илсе ҫитни паллӑ мар-им вара?» — тесе шухӑшларӗ Огнянов.

Многие величайшие перевороты в истории человечества обязаны своим успехом какому-нибудь ничтожнейшему обстоятельству…

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней