Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

карчӑка (тĕпĕ: карчӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӑкӑрти карчӑка лӑплантарма кирлӗ пулӗ тесе, хампа пӗрле ҫур кӗрепенкке чей те темиҫе ывӑҫ сахӑр илтӗм эпӗ.

На случай если бы понадобилось успокоить ворчливую старуху, я захватил с собою полфунта чаю и несколько пригоршен кусков сахару.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Анчах сасартӑк ман пуҫа ҫак хаяр карчӑка пӑртак та пулин ҫемҫетме хӑтланса пӑхас текен шухӑш килех кӗчӗ.

Но вдруг мне пришло в голову попытать последнее средство, чтобы хоть немного смягчить суровую старуху.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Карчӑка тав туса (куна хирӗҫ вӑл, курмӑш-илтмӗш пулса, ним паллӑ та памарӗ), эпӗ унран шляха мӗнле тухмалли пирки ыйтрӑм.

Поблагодарив старуху (на что она не обратила ни малейшего внимания), я спросил ее, как мне выйти на шлях.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

«Ку вӗт, ара, — Мануйлиха, Ирин тухатмӑшӗ», — карчӑка тимлӗнреххӗн пӑхнӑ хыҫҫӑн вӗҫсе илчӗ ман пуҫра.

«Да ведь это — Мануйлиха, ириновская ведьма», — мелькнуло у меня в голове, едва я только повнимательнее вгляделся в старуху.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Эпӗ ҫывӑхарах пытӑм та урайӗнче ларакан карчӑка курах кайрӑм.

Я подошел поближе и увидал старуху, сидевшую на полу.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Эпӗ алӑсене пытаратӑп та карчӑка ӳкӗтлетӗп: «Ҫитет, асанне, ҫитет… пӑрах… эпӗ пуп мар… манпа унашкал юрамасть… Мӗн ыратать санӑн?»

Я прячу руки и убеждаю старуху: «Да полно, бабка… оставь… я не поп… мне это не полагается… Что у тебя болит?»

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Тен вӗсене ӳкӗте кӗртме тӑрӑшмаллаччӗ — шӑмӑ ҫеҫ тӑрса юлнӑ эсрелӗ карчӑка, ман аяк пӗрчи ҫинче темле пытару маршӗ каласа тухнӑскере, е ҫав хулӑнламаса, вӑл вӗт эпӗ урӑх вӗҫеймӗп тесе каларӗ?

Может быть, нужно было убеждать их — эту старую ведьму с её костяшками, сыгравшую на моих рёбрах нечто вроде похоронного марша? Этого толстяка, который и промолчал и сказал о том, что я не буду больше летать?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашов тупӑк тупса пачӗ — ун чухне, декабрьте, ӑна тупма пулатчӗ-ха, — хайхи хыткан карчӑка ҫак васкаварлӑн тунӑ темӗн пысӑкӑш ешӗке вырттарсан, карчӑк тупӑкра та хӑранипе кӗтессе пытаннӑ пек туйӑнчӗ мана.

Ромашов достал гроб — тогда, в декабре, это было ещё возможно, — и, когда худенькая старушка легли в этот огромный, грубо сколоченный ящик, мне показалось, что и в гробу она забилась в угол со страху.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунта ӗҫлекен карчӑка кислород минтерне илсе килме каларӑм.

Сиделка вошла, и я послала её за кислородной подушкой…

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунта ӗҫлекен карчӑка Марья Петровна тетчӗҫ.

Марьей Петровной звали сиделку.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир ун патне хайхи телефонпа пӗлтерсех тӑракан карчӑка ятӑмӑр та вӑл Сашӑран пӗчӗкҫӗ ҫыру илсе килсе пачӗ.

Мы подослали к ней сиделку, ту самую, что звонила, и она принесла от неё записочку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл темӗнччен столовӑйра ларчӗ, нимӗн те тумарӗ, эпир чӑматансене епле тултарни ҫине пӑхса ҫеҫ тишкӗрсе ларчӗ, унтан ҫавӑнтах ларнӑ ҫӗртен тӑчӗ те кухньӑна ҫуртра ӗҫлекен карчӑка ятлама кайрӗ, лешӗ темӗн сахал туяннӑ пулать вара.

Она долго сидела в столовой и ничего не делала, только критиковала нашу укладку, а потом сорвалась и как ни в чем не бывало, побежала на кухню ругать домработницу за то, что та чего-то там мало купила.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хапхаран палланӑ картишне курах кайрӑм, картишӗ таса, чултан тунӑ сарай пур, тахҫан эпӗ унта вутӑ вакланӑ — карчӑка пулӑшнӑ май.

Я заглянул в ворота и увидел знакомый маленький чистый двор и знакомый каменный сарай, в котором я когда-то колол дрова — помогал старушке.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ултӑ ҫулхи ненец ҫӑварне чӗлӗм хыпнинчен, морж шӑммине илсе килнӗ карчӑка темскер хушнинчен те тӗлӗнсе кайрӑм эпӗ.

Странным показался мне шестидесятилетний ненец с трубкой в зубах, что-то повелительно сказавший старухе, которая принесла нам кусок моржовой кости.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ шурӑ алӑк ҫине пӑхрӑм та пурне те — Николай Антоныча, карчӑка, Катьӑна, — Марья Васильевна выртакан носилка тавра тӑраканскерсене, асӑрхаса юлтӑм пулас.

Я смотрел на белую дверь и, кажется, видел, как все они — Николай Антоныч, старушка и Катя — стоят вокруг носилок, на которых лежит Марья Васильевна.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӑех карчӑка халат тӑхӑнтарчӗ, йӑллисене ҫыхса лартрӗ.

И она сама торопливо надела на старушку, халат и завязала его.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Марья Васильевнӑна, карчӑка тата Катьӑна хӗрхентӗм.

Мне было жаль их — Марью Васильевну, старушку и Катю.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, свидетель пулнӑ Ларина карчӑка кӑларса ятӑм та, Татьянӑна чӗнсе кӗртрӗм.

Я отпустил свидетельницу, старуху Ларину, и вызвал Татьяну.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Илтнӗ иккен вӑл эпӗ карчӑка темшӗн спасибо тенине.

 — Он услышал, как я за что-то сказал старушке спасибо.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лӑп та шӑп ҫак кун ӗнтӗ эпӗ Кудринск площадӗнче симӗс бархат пальто тӑхӑннӑ ырханкка кӑна карчӑка тӗл пултӑм.

день, когда на Кудринской площади я встретил худенькую старушку и зеленом бархатном пальто-салопе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней