Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

айне (тĕпĕ: ай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вершининӑн ҫӑра куҫ харшисем айне именчӗклӗн пытаннӑ кӑвак куҫӗсем ирӗксӗрех халлӗхе хӑйӗн пурнӑҫӗ нимӗнпе те тӗксӗмленмен ҫыннӑн сывӑ та таса савӑнӑҫӗпе ҫуталса тӑнӑ.

Синие глава Вершинина, застенчиво прячущиеся в густых ресницах, светились помимо его воли здоровой и чистой радостью человека, жизнь которого пока ничем не омрачена.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ҫынсене шанатӑн, ку вӑл лайӑх, вӗсене кирек мӗнле ырӑ ӗҫе те хутшӑнтарма пултаратӑн, — терӗ Пробатов, Любушкинӑн пушӑ стаканне сӑмавар кранӗ айне лартса, унта чей ячӗ те сӗт хушрӗ.

— Это хорошо, что ты уверена в людях, можешь их на доброе дело поднять, — сказал он и, поставив под кран самовара пустой стакан Любушкиной, налил чаю и добавил молока.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Любушкина пӗр самант чӗнмерӗ, аллисене сӗтел айне пытарчӗ те хӗрри таранах тултарнӑ чей чашки ҫине пӑхрӗ.

Любушкина помолчала, спрятала под стол руки и загляделась в налитое до краев блюдце.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрринче хӑлтӑр-халтӑр пӗчӗк пӳрт ларатчӗ, чӳречисем таранах ҫӗр айне путса аннӑскер.

Стояла на краю убогая избушка, в землю по окна вросла.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑхӑт ҫиттӗр-ха — эпӗ вӗсен айне вут хуратӑп, ташлӗҫ-ха вӗсем вара!..

Дай срок — я под ними огонь разведу, они у меня запляшут!..

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чартака тӗксӗм ҫутӑ пайӑркипе ҫутатса, Ксени каялла ҫаврӑнчӗ, анчах пусма патне ҫитсен, хӑй тахҫан кӑларса пӑрахнӑ шкулта вӗреннӗ чухнехи тетрачӗсен тӑпра айне пулнӑ купине курчӗ те чарӑнса тӑчӗ.

Заметив полузасыпанную мусором груду ученических тетрадей, когда-то выброшенных ею.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени каҫ пулсан кунта пӗтӗм ҫемье пуҫтарӑннине, пурте пысӑк сӗтел тавра пурҫӑн шерепеллӗ хӗрлӗ сарӑ абажур айне вырнаҫса ларнине аса илчӗ — чей ӗҫетчӗҫ, доминолла, картла вылятчӗҫ, радио итлетчӗҫ, сасӑпа интереслӗ кӗнеке е хаҫатра тухнӑ статьяна вулатчӗҫ, тавлашатчӗҫ, савӑнатчӗҫ, уявсем ирттеретчӗҫ — ҫакӑ пӗтӗмпех уҫҫӑн, шавлӑн, пурин куҫӗ умӗнче пулса иртетчӗ.

Ксения вспомнила, как сюда по вечерам сходилась вся семья, все рассаживались за большим столом под оранжевым, с шелковыми кистями абажуром: пили чай, играли в домино, карты, слушали радио, читали вслух интересную книгу или статью из газеты, спорили, веселились — шумно, открыто, на виду у всех.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Траншейӑсем патне улӑхпа ӳкес пулсан, пуля ҫумӑрӗ айне лекес хӑрушлӑх пур.

Ехать к траншеям лугом значило подвергнуться обстрелу.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсенчен аякра та мар ҫӳҫесем айне пытанса ларнӑ пулемет заставинчи хӗрлӗармеецсем калаҫнӑ, хуторта ҫын сассисемпе пуртӑсем качлатнӑ сасӑсем янках илтӗнсе тӑнӑ, анчах казаксене шывран нимӗн те курӑнман.

Неподалеку от них переговаривались красноармейцы расположившейся под вербами пулеметной заставы, отчетливо слышались голоса и стук топоров в хуторе, но на воде ничего не было видно.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хветут вӑл кӑкшӑмӗпе ҫӗр айне ылтӑн пытарнӑ, эпӗ пур… ӗмӗр тӑршшӗпе ҫынсем патӗнче тертлен!

У Федота кубышка золота зарытая, а у меня… весь век по чужим людям, у нужды на поводу!

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урапа айне сарса хунӑ ҫӗтӗк ҫитӗ ҫинче виҫӗ старик ларать.

Под арбой на разостланной дерюге сидели трое стариков.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак кӗлеткипе кушак пек авӑнса аллине ҫитӗ айне чиксе ячӗ, йӗнӗрен хӗҫ туртса кӑларчӗ те, чӗркуҫҫи ҫине тӑрса, сӑрланӑ сиктӗрме сӑпки урлӑ кармашса, вӑхӑтра пӑрӑнса ӗлкӗрнӗ дружинникӑн пуҫне темле кӑна хӗҫ вӗҫӗпе лектермерӗ.

Тот по-кошачьи изогнулся, скользнул рукой под ватолу, выхватил из ножен шашку; стоя на коленях, потянулся через, прицепную раскрошенную люльку и чуть-чуть не достал концом клинка голову вовремя отпрыгнувшего дружинника.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Сысна ҫури урапа ҫинчен ӳкнӗ-ха, урине кустӑрма айне туса имӗрнӗ, — тӑрантас патне пырса пӗлтерчӗ Поликарп.

— Это поросеночек с арбы упал, а ему ноги колесом потрощило, — отвечал подъехавший Поликарп.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Илтетӗр-и, ура айне вӗрет?

Под ноги дует мне, слышите?

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тыррине ҫӗр айне пытарччӑр, выльӑхсене Дон урлӑ иштерсе каҫарччӑр.

Хлеб пущай зароют, а скотину вплынь перегоняют через Дон.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорие курсан, вӑл шӑнана йӗрӗнчӗклӗн тарӑхса сӗтел айне печӗ, аллипе йӗмӗ ҫумне сӑтӑрчӗ те креслӑн кивелсе якалнӑ хыҫӗ ҫумне ӗшенчӗклӗн сӗвенсе ларчӗ.

Увидев Григория, с отвращением и досадой кинул муху под стол, вытер о штанину ладонь, устало привалился к обтертой до глянца спинке кресла.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй тин кӑна мӗн туса хунине халӗ те лайӑххӑн тавҫӑраймасӑр, Дарья винтовкине ҫӗре пӑрахрӗ, ӳкнӗ ҫынна хирӗҫ ҫурӑмӗпе тӑчӗ те, аллине темле кансӗррӗн ҫӗклесе, пуҫӗнчи тутӑрне тӳрлетрӗ, тухса кайнӑ ҫӳҫ пайӑркисене тутӑр айне майласа чикрӗ.

Дарья бросила винтовку, все еще не отдавая себе ясного отчета в том, что она только что совершила, повернулась спиной к упавшему и неестественным в своей обыденной простоте жестом поправила головной платок, подобрала выбившиеся волосы.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ватӑ карчӑк пек пӗкӗрӗлсе, урисене ҫивӗччӗн иле-иле пусса, вӑл пӗлтӗрхи саймӑршан хӑрӑк тӗмӗ айне чупса каҫрӗ, ҫунат ҫине ҫӗкленме хӑймасӑр, унта кӗрсе пытанчӗ.

Горбясь, как старушонка, проворно перебирая ножками, она перебежала под куст увядшего прошлогоднего донника и, не решаясь подняться на крыло, затаилась там.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий казаксемпе сывпуллашрӗ те, вилнисемпе ҫулти патшалӑх сунса уйрӑлма тесе, лав патне утса пычӗ, ҫавӑн чух тин вӗсем, виҫҫӗшӗ те урапа ҫинче ҫарран выртнине асӑрхарӗ, аттисене кунчисемпе урисем айне хунӑ.

Григорий попрощался с казаками, подошел к повозке прощаться с мертвыми хуторянами и только тут заметил, что они все трое разуты до боса, а три пары сапог подостланы голенищами им под ноги.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шамиль Алешки варринче выртать: унӑн кивелсе кайнӑ кӑвак сӑхманне уҫса хунӑ, пушӑ ҫаннине касса ҫурнӑ пуҫӗ айне чикнӗ, тахҫан ӗлӗкех татнӑ алли, таса мар ҫӗтӗкпе ҫыхнӑскер, нихҫан хускалмасӑр ҫӳременскер, сывлами пулнӑ ҫаврака кӑкӑр ҫинче шӑнӑр хутлатнӑ пек хутланса выртать.

Алешка Шамиль лежал в середине: синий старенький чекменишка его был распахнут, холостой рукав был подложен под разрубленную голову, а култышка давным-давно оторванной руки, обмотанная грязной тряпочкой, всегда такая подвижная, была судорожно прижата к выпуклому заслону бездыханной груди.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней