Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсене (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сергее ывӑннӑ сӑн-пичӗпе ачашшӑн кулсах ӑсатса ячӗ, унтан, платьине хывмасӑрах, вырӑн сарман кровать ҫине кайса ӳкрӗ те ывӑннӑ куҫӗсене хупрӗ.

Все с той же улыбкой на усталом лице проводила Сергея, а потом, не снимая платья, повалилась на неразобранную кровать и устало закрыла глаза…

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйӗн куҫӗсене йӑлтӑртаттарнипе те, кулнипе те ҫакӑн пек чаплӑ та савнӑҫлӑ тӗлпулу вӑхӑтӗнче темӗнле урпа ҫӗмелӗсене хӗрхенме кирлӗ маррине пӗлтересшӗн пулса, Евсей кӑмӑллӑн шӑлне йӗрчӗ те, Артамашова алран тытса, каларӗ:

Стараясь и взглядом и улыбкой показать, что при такой важной встрече не следует жалеть какой-то копенки ячменя, Евсей осклабился и, хватая руку Артамашова, сказал:

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кала, вара эпӗ сана пит пысӑк вӑрттӑнлӑх пӗлтереп, — вӑрттӑнла шӑппӑн каларӗ те Евсей, куҫӗсене хӗссе илчӗ.

— Скажи — и тогда я тебе открою один важный секрет, — проговорил Евсей таинственным шепотом, и в глазах его образовались узенькие щелочки.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Нарыжный куҫӗсене ҫурӑк йӗр ҫеҫ палӑрмалла хӗстерсе, пуҫне сулкаласа илчӗ.

Нарыжный кивал головой, сощурив так глаза, что между веками образовались чуть приметные щелочки.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Анчӑк ҫури, хӑйӗн шуйттанла куҫӗсене ҫавӑркалама пуҫларӗ ӗнтӗ, ӑсӗнче темскер шухӑшласа кӑларать пулмалла», — шухӑшларӗ Федор Лукич, Нарыжнӑйран пӑрӑнса.

«Уже, сучий сын, прядет своими бесовскими очами, — видно, что-то в уме замышляет», — подумал Федор Лукич, отворачиваясь от Нарыжного.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Теприсем — арҫынсем те, хӗрарӑмсем те, ҫитӗнсе ҫитмен ачасем те — хӑйсен куҫӗсене кӑнтӑрлах хӑйсене илӗртсе тӑнӑ хӗрлӗ материпе витнӗ сӗтел патне пухӑнчӗҫ.

Другие — и мужчины, и женщины, и детвора — собирались вокруг стола, покрытого красной материей, привлекавший их всех с полудня.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Игнат Савельевич, — терӗ Татьяна, куҫӗсене мӑшкӑллӑн чалӑштарса, — парти историн миҫемӗш сыпӑкне вӗренетӗн?

— Игнат Савельевич, — насмешливо прищурив глаза, спросила Татьяна, — какую главу истории партии изучаем?

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Варвара Сергеевна хӗвел еннелле ҫаврӑнчӗ те ывӑннипе чавси туйми пулнӑ аллине каллех улӑштарчӗ, унтан вара пӗчӗк тутӑрӑн пӗр кӗтессине ҫамка ҫине усӑнтарса ячӗ, ҫапла тунипе унӑн куҫӗсене сулхӑн хупласа илчӗ.

Варвара Сергеевна повернулась к солнцу и снова переменила руку, от усталости не ощущавшую локоть, потом свесила на лоб один угол маленького платка, из-за чего ее глаза накрыло тенью.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйне мӗн ҫав тери пӑшӑрхантарнине тата шиклентернине текех пытараймасӑр, Кондратьев ҫине хӑюллӑн, куҫҫульпе шывланнӑ куҫӗсене чарса пӑхрӗ.

Больше не желая прятать что ее так сильно беспокоит и пугает, она посмотрела на Кондратьева смело, растопырив свои влажные от слез глаза.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аниканов куҫӗсене йӑлтӑртатса тӑракан сарлака хура плащсем тӑхӑннӑ икӗ ырханкка нимӗҫ илӗртнӗ.

Внимание Аниканова привлекли два тощих немца в широких черных блестящих плащах.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Каярахпа Голубь тепӗр хут тӑна кӗнӗ, вӑл хӑй ҫийӗнче лейтенантӑн тарӑн шухӑшлӑ пит-куҫне тата Мамочкинӑн чарӑнмасӑр шӑпӑртатса куҫҫуль юхтаракан пысӑк куҫӗсене курнӑ.

Позже Голубь очнулся еще раз, увидел над собой сосредоточенное лицо лейтенанта и большие глаза Мамочкина, из которых лились, не переставая, слезы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Травкин куҫӗсене нимӗҫӗн салтак кӗнеки ҫинчен илнӗ те ҫак нимӗҫе вӗлермелле пулнине аса илнӗ.

Травкин оторвал глаза от солдатской книжки немца и вспомнил, что немца надо кончать.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Мещерскипе Бугорков куҫӗсене илмесӗр траншейӑран ҫӗрлехи тӗттӗмлӗхе пӑхса тӑнӑ.

Мещерский с Бугорковым, стоя в траншее, неотрывно вглядывались в тьму.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Пӗтӗм кӑмӑлӗпе кулкаласа, ӑслӑ куҫӗсене йӑлтӑртаттарса, ун патнелле Аниканов пынӑ.

Широко улыбаясь, поблескивая мудрыми глазками, к нему шел Аниканов.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Комдивӑн кӑвак-симӗс куҫӗсенчен Травкин ҫине ӗлӗкхи вӑрҫӑра разведчик пулнӑ Сербиченко унтер-офицер, куҫӗсене хӗссе пӑхса, ӑна мухтаса илнӗ:

Из зеленовато-серых глаз комдива на Травкина глянул одобряющий прищуренный взгляд разведчика прошлой войны унтер-офицера Сербиченко.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫап-ҫамрӑк Юра Голубь кунашкал каҫсенче лейтенант ури патне вырнаҫса, ун ҫинчен юратуллӑ куҫӗсене илмесӗр, пӑхса ларнӑ.

Молоденький Юра Голубь в эти вечера усаживался у ног лейтенанта и глядел на него влюбленными глазами.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

— А эсӗ кӑштах ху пуҫӑнтан шутласа хушмастӑн-и? — тенӗ полковник Травкин ҫине симӗсрех чакӑр куҫӗсене хӗссе пӑхса тата кӗтмен ҫӗртенех хӑйӗн ыйтӑвӗсене вӗҫлесе.

— А ты не сочиняешь трошки? — неожиданно заключил свои вопросы полковник, вскидывая на Травкина зеленовато-серые прищуренные глаза.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Юлашкинчен вӑл карта ҫинчен куҫӗсене илнӗ те Бугоркова асӑрханӑ.

Подняв наконец глаза от карты, он заметил Бугоркова.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Подполковник куҫӗсене карта ҫинчен илмен.

Подполковник не отрывал глаз от карты.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Аниканов вара, ытла та ӑслӑ пӗчӗк куҫӗсене чеен хӗссе лартса, ҫилленмесӗр, хӑйӗн лӑпкӑлӑхӗпе Мамочкина уртарса ярса, унӑн тапӑнӑвӗсене йӗкӗлтевлӗн сире-сире пынӑ.

А Аниканов, хитро щуря умнейшие маленькие глазки, добродушно, но едко оборонялся, повергая Мамочкина в ярость своим спокойствием.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней