Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тусем хушшинчи чӑрсӑр та вылянчӑк юхан шыв Ксенин тӑван ялӗ патӗнче ҫеҫен хир уҫлӑхне тапса тухсан лӑпланма тытӑнать, кунта вара, тайгара кӗрлесе юхнӑ хыҫҫӑн, авӑрсем тӗлӗнче юлашки сап-сарӑ ҫулҫӑсемпе выляса, йӑвашшӑн та шӑппӑн юхать, ун ҫинче шурӑ пӗлӗтсем, хӑмӑр тӗс ҫапнӑ кӗрхи ҫырансем курӑнаҫҫӗ.

Своенравно и диковато игривая в горах, река начинала смиряться, когда вырывалась на степной простор около ее родной деревни, а здесь, после своего таежного разгула, текла покорно и тихо, отражая белые облака, порыжелые осенние берега, играя в омутных водоворотах последними яркими листьями.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов шӑппӑн кулса ячӗ.

Пробатов тихо засмеялся.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кон-стан-тин, — сыпӑкӑн-сыпӑкӑн уйӑрса, шӑппӑн каланӑ вӑл уншӑн ӗнер ҫеҫ ют пулнӑ ят мӗнле илтӗннине тӑнласа.

— Коп-стан-тин, — раздельно и тихо проговорила вдруг она, с удивлением прислушиваясь к тому, как звучит для нее ото еще вчера чужое имя.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Спаҫҫибӑ сана, — шӑппӑн тав турӗ те Бахолдин, Пробатов унӑн куҫӗнче куҫҫуль йӑлтӑртатнине курчӗ.

— Спасибо тебе, — тихо поблагодарил Бахолдин, и Пробатов увидел в глазах его остро блеснувшие на свету слезы.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов шӑппӑн кулса ячӗ, Бахолдин, вӑтанса, калама чарӑнчӗ; вӑл обком секретарӗ унӑн сӑмахӗсене ҫамрӑк парти работникне хурлани вырӑнне ӑнланма пултарать тесе шухӑшласа илчӗ.

Пробатов тихо засмеялся, а Бахолдин смущенно замолчал, поймав себя на том, что секретарь обкома может воспринять его слова как желание наговорить лишнее на молодого партийного работника.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кӗтӳ ҫук унта, Сергей Яковлевич, — пӳлчӗ ӑна Бахолдин, шӑппӑн та вӑйсӑр сассине кӗтмен ҫӗртен хытарса.

— Там нет стада, Сергей Яковлевич, — с неожиданной твердостью в тихом, немощном голосе прервал его Бахолдин.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чарӑнӑр кирлӗ мара авӑрма! — терӗ вӑл шӑппӑн та хӑратмалла.

— Перестаньте молоть вздор! — тихо и угрожающе проговорил он.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ерҫейменнисем, тен, тата пур — эпӗ тытмастӑп! — шӑппӑн сӑрӑхтарса кӑларчӗ вӑл шӑл витӗр, вара унӑн нумайччен чарса тӑнӑ ҫилли сасартӑк тулса ҫитрӗ.

— Может, еще кому недосуг — так я не держу! — тихо выдавил он сквозь зубы, и вдруг долго сдерживаемая злоба опалила его.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Аван-и, хӑна! — йӑл кулса, шӑппӑн каларӗ амӑшӗ.

— Здорово, гостенек! — улыбаясь, тихо сказала мать.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫен куҫӗсем шывланчӗҫ, вӑл Корней килнӗ кунхи пекех, сӑмсине чӗр ҫиттипе шӑлчӗ, унтан пиччӗшӗн пиншак тӳмине тытрӗ те ӑна пӳрнисемпе турткаланӑ май пуҫне Корней кӑкӑрӗ ҫине хурса, шӑппӑн йӗрсе ячӗ.

Глаза Анисьи увлажнились, она, как при встрече, стала громко сморкаться в передник, потом взяла брата за пуговку на пиджаке, повертела ее в пальцах и вдруг неловко ткнулась головой ему в грудь и тихо, заплакала.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чӑннипе, сана эпӗ ҫакна тахҫанах каласшӑнччӗ, анчах май пулмарӗ… — терӗ Дымшаков шӑппӑн та кичеммӗн.

— По совести, я давно собирался сказать тебе это, да не приходилось… — тихо и угрюмо проговорил Дымшаков.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Унӑн машинӑпа кӑшкӑртса мар, шӑппӑн килесчӗ, — терӗ вӑл, ассӑн сывласа.

— Ему бы не на машине, с гудом, а втихую явиться, — вздохнув, заговорил он.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӗлӗнмелле халӑх тӗл пулать, — хӑйне пӑшӑрхантаракан темӗнле ыйту ҫине ответленӗ пек, шӑппӑн каларӗ Егор.

— Чудной народ встречается, — словно отвечая на какую-то тревожившую его мысль, тихо проговорил Егор.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шӑппӑн хурланса пӑхса пычӗ Григорий хӑй мӗн ачаран пӗлнӗ-палланӑ вырӑнсене.

Григорий с тихой грустью озирал знакомые с детства места.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак иккӗмӗш хут персе ярать, шӑппӑн чӑхлатса кулать.

Казак выстрелил вторично, тихо засмеялся.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ҫитсе кӗнӗ вӑхӑтра Кудинов мерекелле ӗҫпе аппаланса ларатчӗ: вӑл симӗс мерчен тӗслӗ шӑнана тытнӑ та, шӑппӑн килсе кӗнӗ Григорий ҫинелле пӑхмасӑрах, шӑна урисене тата-тата илет.

Кудинова Григорий застал за странным занятием: он, не глянув на тихо вошедшего Григория, обрывал ножки у пойманной большой изумрудно-зеленой мухи.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кукленсе ларчӗ, штыкӑн ҫивӗч вӗҫне Иван Алексеевич кӑкӑрӗ тӗлне тытрӗ, унтан, штык тыткӑчи ҫине пӗтӗм кӑкӑрӗпе ӳпӗнсе, шӑппӑн каларӗ:

Присел на корточки, направил острие штыка в грудь Ивана Алексеевича, налег на рукоять штыка со всей силой и негромко сказал:

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Суд тӑваҫҫӗ пулӗ, мӗнле шутлатӑн? — шӑппӑн ыйтрӗ Иван Алексеевичпа юнашар утса пыракан Елански коммунисчӗсенчен пӗри.

— Судить нас будут, как думаешь? — шепнул шагавший рядом с Иваном Алексеевичем один из еланских коммунистов.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл лаши ҫине утланчӗ те, Усть-Хоперскинче юлакан сотньӑсен пӗр командирне кӑчӑк туртса чӗнсе, йӗнер ҫинчен пӗшкӗнчӗ, хӑлхинчен шӑппӑн пӑшӑлтатса каларӗ:

Сел, поманил к себе командира одной из сотен, заслоном оставленных в Усть-Хоперской, перегнувшись с седла, шепнул ему на ухо:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксиньйӑн шӑппӑн тухнӑ сассинче пӗр-пӗринпе ҫыхӑнман, чи тӗрлӗ йышши туйӑмсем сисӗнчӗҫ: унта тӗлӗнни те, ачашлӑх та, хурланни те пӗрлех пулчӗ.

В тихом голосе Аксиньи прозвучали оттенки самых чужеродных чувств — и удивления, и ласки, и горечи…

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней