Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Дуняшка та ҫав йӑхранах: вӑтаннипе кӳреннине ирттерсе ярсан, вӑл шӑппӑн, ҫапах та ҫирӗппӗн татса каларӗ:

Но и Дуняшка была этой породы — оправившись от смущения и обиды, она тихо, но решительно сказала:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Степанӑн сӗтел ҫинче выртакан шӑнӑрлӑ пысӑк аллисем сасартӑк вӗттӗн сиккелесе чӗтре пуҫларӗҫ, ҫакна курса ларнӑ Григорий вара, ним самах каламасӑр Аксиньйӑна шӑппӑн пуҫ тайрӗ.

Лежавшие на столе большие узловатые руки Степана вдруг мелко задрожали, и Григорий, видевший это, молча поклонился Аксинье, не проронив ни слова.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ… ӑна курма килтӗн-и? — шӑппӑн, анчах уҫӑмлӑн ыйтрӗ те Степан куҫне вӗттӗн сиккелеме пуҫланӑ хӑрпӑксен айне пытарчӗ.

— А ты… ее пришел проведать? — тихо, но внятно спросил Степан и прикрыл глаза затрепетавшими ресницами.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Есаул хӗвел питӗнчен сулхӑна куҫса тӑчӗ, ҫавӑн чухне ҫара ураллӑ музыкант юлташӗсем ҫине салхуллӑн пӑхса илчӗ те шӑппӑн каларӗ:

Есаул отошел с солнцепека в тень, и тогда босой музыкант с тоской глянул на товарищей, негромко сказал:

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Есаул атӑ вӗҫӗпе илтӗнмелле мар шӑппӑн ҫӗре тӑкӑртаттарса тӑчӗ.

Есаул отбивал носком сапога неслышный такт.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ординарецсем шӑппӑн кулса илчӗҫ.

Ординарцы потихоньку посмеивались.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗншӗн ӑна? — куҫӗсене ҫӗртен ҫӗклемесӗр шӑппӑн ыйтрӗ Григорий.

— За что же? — не поднимая глаз от земли, глухо спросил Григорий.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья, сӑмах хушмасӑр, питне таса мар саппун аркипе хупларӗ, шӑппӑн нӗшкесе ӗсӗклерӗ.

Не отвечая, Наталья прижимала к лицу грязную завеску, тихо всхлипывала.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Асаилӳсем килсе капланнипе чунӗ кӳтсе ҫитнӗ Наталья шӑппӑн чӗркуҫҫи ҫине кукленсе ларчӗ, мӗн ӗмӗртен виле шӑрши кӗрекен тараватсӑр ҫӗр ҫумне пичӗпе тӗршӗнчӗ.

Потрясенная нахлынувшими воспоминаниями, Наталья молча опустилась на колени, припала лицом к неласковой, извечно пахнущей смертным тленом земле…

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӗкӗт пӗр талӑк вилнӗ пек ҫывӑрчӗ, вара вӑранчӗ те, ҫурӑмӗпе чӳрече еннелле тӑрса, шӑппӑн юрласа ячӗ.

Он проспал сутки напролет, а потом проснулся, встал спиной к окошку, тихо запел.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна ура ҫине ҫӗкле-ҫӗкле тӑратрӗҫ, флягӑсемпе шыв сапрӗҫ те, вӑл ӑссӑррӑн йӑлтӑртатакан хура куҫӗсене уҫрӗ, шӑппӑн лӗхлетсе кулчӗ, каллех тайкаланса утса кайрӗ.

Его поднимали, брызгали на него водой из фляжек, и он открывал черные, блещущие безумием глаза, тихо смеялся и, раскачиваясь, снова шел.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав вилӗм шӑпи ҫитнӗ ҫынсем ларакан тӗрмере кунӗн-ҫӗрӗн шӑппӑн йынӑшнӑ сасӑсем илтӗнсе тӑраҫҫӗ.

День и ночь в этой тюрьме для обреченных звучали глухие стоны.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр енне каҫса ҫитсен, хӗрлӗармеецсем Донран аллӑ чалӑш аяккарахри ҫӗрпӳртсем еннелле сайра ретсемпе шӑппӑн сапаланса утрӗҫ.

Переправившись, красноармейцы развернулись в цепь, молча пошли к землянкам, расположенным в полусотне саженей от Дона.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан пушшех шӑппӑн хушса хучӗ:

И еще тише сказала:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Никама тарӑхмалли те ҫук ман, — шӑппӑн хуравларӗ Аксинья, пир хутаҫри япаласене пӑтратса, упӑшки валли мӗн илсе килнине йӑлтах васкавлӑн кӑлара-кӑлара хурса.

— Не на кого серчать-то, — глухо ответила Аксинья, роясь в своей холстинной сумочке, торопливо вынимая из нее все, что привезла мужу.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйсен хуторӗпе тӗлме-тӗл вырнаҫса тӑнӑ тата ирӗксӗртен ӗҫсӗр аптӑранипе тунсӑхланӑ Татарски казакӗсен сотни пӗррехинче хӗрлӗармеецсене хӑратса та илет: хӑйсемех кӑмӑл туса килӗшнӗ казаксем Донӑн сылтӑм ҫыранне ҫӗр варринче шӑппӑн баркаспа каҫаҫҫӗ те пӗр кӗтмен ҫӗртен хӗрлӗармеецсен заставине пырса тапӑнаҫҫӗ, тӑватӑ хӗрлӗармееца вӗлереҫҫӗ, пулеметне туртса илеҫҫӗ.

Сотня татарцев, расположенная против своего хутора и скучавшая от вынужденного безделья, однажды учинила красноармейцам тревогу: темной ночью вызвавшиеся охотой казаки бесшумно переправились на баркасах на правую сторону Дона, врасплох напали на красноармейскую заставу, убили четырех красноармейцев и захватили пулемет.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Авдотйӑн пит-куҫӗ хуралса килчӗ, анчах вӑл ҫынсем шӑпланиччен кӗтрӗ те шӑппӑн каларӗ:

Авдотья потемнела в лице, но переждала шум и тихо досказала:

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗпелӗх е костюмлӑх матери парсан, вӑл яланах шӑппӑн «спаҫҫипӑ» тенӗ, питпе зал еннелле тӑрса, пилӗк таран авӑнса пуҫ тайнӑ, именнипе хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе хӑвӑртрах хӑйӗн вырӑнне ларнӑ.

Получив отрез на платье или костюм, она обычно тихо произносила: «Спасибо», — кланялась почти в пояс, стоя лицом к залу, и, пунцовая от смущения, поскорее садилась па свое место.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӗрле, килте пурте ҫывӑрнӑ чухне, Костя темӗн кӑштӑртатнисене, ҫенӗкре урай хӑмисем чӗриклетнисене, шӑппӑн калаҫнисене илтнӗ.

Ночью, когда все в доме спали, Костя слышал подозрительные шорохи, скрип половиц в сенях, сдавленные голоса.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кил-ха кунта, Коськӑ, — шӑппӑн чӗннӗ ӑна амӑшӗ.

— Иди сюда, Коська, — тихо позвала мать.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней