Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫуннӑ (тĕпĕ: ҫун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Помещиксен ҫурт-йӗрӗсемпе уйри тырпуллисем ҫуннӑ.
Горят помещичьи усадьбы и посевы.

Щорс ӑҫта? // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Ҫак поэмӑна каланӑ чухне унӑн куҫӗсем йӑлтӑртатса ҫуннӑ, мӗншӗн тесен ҫакӑ унӑн чи юратнӑ поэми пулнӑ.
Это была его любимая поэма.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

— Сартункка купси ҫуннӑ иккен.
— Говорят, в Сартунке купец сгорел.

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫурчӗ умӗнче вӗрене мар, хурама пурччӗ те, ҫуннӑ йывӑҫ хӑрать пуль ҫав.
Перед Шерккеевым домом тоже рос тополь, да сгорел в огне пожара.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫуннӑ ҫын шанчӑкран тухать пулать эппин?
Выходит, раз мы погорели, нам и веры теперь нет?

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫуннӑ ҫынна хирӗҫ тӑрӗҫ-и?
Не откажется помочь погорельцу?

Ӑна аплах хӑратаймӗҫ-ха: ҫуннӑ ҫын вӑл.
Ну с него-то сейчас спрос другой — погорелец он.

Ҫуннӑ кил-йышӑн хутне кӗрес тесе ҫав.
Как же, помочь надо погорельцу-соседу.

Тата пӑшалсем ҫуннӑ теҫҫӗ.
Сказывают — оружие сгорело…

Ӗҫ ҫапла пулнӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Мӗн ҫуннӑ?
А что сгорело?

Хӑлхинчен ҫаплах пушар шавӗ кая пӗлмерӗ: хуралтӑ шатӑртатни, ҫурчӗ ишӗлни, асӑхнӑ вут вӗҫӗмсӗр кашлани, айӗн-ҫийӗн хӗвӗшекен халӑх шапӑлтатни ҫаплах янӑраса тӑчӗ; куҫӗ умӗнче те темле вӑрӑм-вӑрӑм хӗлхемсем — ҫуннӑ улӑм пӗрчисемччӗ-ши — таҫта ҫӳле вӗҫсе хӑпараҫҫӗ те татӑлса-тӗпренсе васкамасӑр анаҫҫӗ.
В ушах его все еще стоял шум ночного пожара, казалось, он слышит отчаянный стрекот трещотки, а в глазах полыхают красные языки пламени…

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫуннӑ.
Сгорела…

— Лейно, пӗлместӗн, урай мӗншӗн ҫуннӑ?
— Почему пол горел, Лейно, не знаешь?

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Говэна, тӑватӑ пин ҫынлӑ отрядӑн, тепӗр майлӑ каласан, пысӑках ҫар командующине, Симурден генерал чинне партарасшӑн ҫуннӑ, анчах Говэн ҫак чыса йышӑнман, вӑл: «Лантенака тытса илсен, курӑпӑр унта. Халлӗхе эпӗ вӑл ята илме нимӗнпе те тивӗҫлӗ мар-ха» тенӗ.
Когда Говэна поставили во главе четырех с половиной тысяч человек — почти целой армии, — Симурдэн решил добиться для своего питомца чина генерал-адъютанта, но Говэн отказался; он заявил: «Сначала захватим Лантенака, а там посмотрим. Пока же у меня еще нет достаточно заслуг».

ХI. Курма пӳрни пекех хӑрушӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Каплипе шкула кайма юрамасть, пуҫу ҫинче санӑн авӑн ҫуннӑ чухнехи пекех — ҫӳҫ кӑтрисем пур еннелле те чанках тӑраҫҫӗ.
Так идти в школу не годится, на голове у тебя словно овин горит — завитушки торчат во все стороны.

Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Хӗвел питӗнчи вӑрманпа уй-хире пӑшалсем пени тата хӑрушшӑн кӑшкӑрашни хупӑрласа илчӗ, тепӗр енче вара, ферма тӗлӗнче, тӗтӗм мӑкӑрланса тӳпене ҫӗкленчӗ, поселокпа ферма ҫийӗн пысӑк улӑм ури ҫуннӑ пек, ҫулӑм ялкӑшма тытӑнчӗ.
На эти залитые солнцем леса и поля обрушился вихрь диких криков и ружейных выстрелов, и в стороне от фермы поднялся густой дым, словно прорезываемый огненными языками, так что вся ферма стала похожа на пылающий сноп соломы.

V. «Говэн» тесе алӑ пуснӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Савӑнатӑп-ҫке, тетӗп те ҫӗр ҫуннӑ пек ӗсӗклесе яратӑп.
И чувство такое — будто земля под ногами горит.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Витӗр курӑнакан кӗленче пӗрчисемпе ерешленнӗ тӗксӗм кварц кристалӗсем ҫӳлтен люстрӑсем пек илемлӗн ярӑмланса анаҫҫӗ, эпир ҫывхарнӑ вӑхӑтра вӗсем йӑлтӑртатса ҫуннӑ пек туйӑнать.
Кристаллы черного кварца, усеянные стекловидными капельками, свешивались со свода, подобно люстрам, казалось, загоравшимся при нашем приближении.

XVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Горизонт ҫийӗнче, тинӗс леш енче, темӗн ҫунса пӗтеймесӗр ҫуннӑ пек, йӑм-хӗрлӗ ӗнтрӗк ҫакӑнса тӑрать.
Багровая пелена день и ночь висела над горизонтом, будто далеко, за морем, что-то горело не сгорая.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Таҫта инҫетре, вӑрмансенче, темӗн ҫуннӑ пекех, тусем ҫинчен типӗ хыр шӑрши килсе тӑрать, ӑна хирӗҫ, тинӗс ҫинчен ӑшӑннӑ хумсен тӑвар тути калакан чӗрӗ шӑрши, хӑйӑрпа шыв курӑкӗсен шӑрши ҫӗкленет.
От них несло сухим запахом хвои, точно вдали, в лесах, что-то горело, а навстречу, с моря, поднимался соленый на вкус, сыроватый на ощупь запах нагретой волны, запах песка и водорослей.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика