Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ытлашши сăмах пирĕн базăра пур.
Ытлашши (тĕпĕ: ытлашши) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Е иртсе каять — ытлашши ҫӳлтен.

Или проносится слишком высоко.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Типсе кайнӑ ҫырла шывӗ сахӑрсӑрах пылак, апи, сахӑр кирлӗ мар пачах та, атту ытлашши пылакланса каять, ӗҫмелле мар пылак.

Ягода и так сладкая, мама, незачем ее сахаром засыпать, слишком сладкое варенье получится — и ложки не проглотишь.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Паллах ытлашши пулни ҫителӗксӗр пулнинчен аванрах ӗнтӗ.

Но последнее все же лучше!

XVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Сывлӑша вӗҫсе улӑхакансене ытла ҫӳле хӑпарсан, сывлама сывлӑш ҫитеймест, пирӗн вӑл ытлашши те пулӗ.

Воздухоплавателям не хватает воздуха при подъеме в верхние слои атмосферы, а у нас, возможно, окажется избыток воздуха.

XVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Нумай пулмасть питӗ кирлӗ ҫӗрте хӑв ытлашши ҫын пулнине туйса илме йывӑр, анчах шӑпана тепӗр хут тӗрӗслесе пӑхмасӑр пӑрӑнса иртсе каясси тата йывӑртарах.

Страшно почувствовать себя лишней там, где недавно была необходимой, но пройти стороной, не попытав еще раз судьбу, еще страшнее.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Аня нимӗнле усал хыпар та илсе килменни ҫинчен пӗлсен, Лена савӑнса кайрӗ те ытлашши шухӑшласа тӑмасӑрах килӗшрӗ.

Убедившись, что никаких неприятных вестей Аня не принесла, Лена повеселела и, не долго думая, согласилась.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Кунта икӗ ыйту: пӗри — пахчасем тӗлӗшпе ытлашши хӑтланни, тепри — кӑтартуллӑ колхоз тӑвас шухӑш.

 — Тут два вопроса: один — перегиб с огородами, другой — идея показательного колхоза.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӗрӗссине эсир тӗрӗс тӑватӑр, анчах ытлашши васкамастӑр-и?

Правы-то вы правы, да не слишком ли торопитесь?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ӗҫӗ ытлашши интереслех мар тата яланхи хирӗҫӳ пек кӑна туйӑннӑ пулин те, Воропаев «вӗт тымарсене ҫитиех» чавса пӗлесшӗн пулнӑ.

И хотя дело не представляло особого интереса и казалось обычной склокой, Воропаев хотел докопаться «до корешков».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пур енӗпе те Воропаев вырӑнӗнче пурӑнатӑн-и? — ахӑрса ячӗ вӑл, сисӗм-туйӑмӗсем ытлашши тапранса кайнипе хӑйне чӗркуҫҫийӗсенчен хыттӑн ҫапа-ҫапа.

За Воропаева по всем делам заступил? — захохотала Варвара, громко хлопая себя по коленкам от переполнявшего ее возбуждения.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ытлашши килӗшӳллех мар ӗҫ ҫинчен ҫавӑн пек манма тӑрӑшаҫҫӗ.

Так стараются забыть поступки, кажущиеся не совсем приличными.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хаклӑ йышши чулсемпе йӑлкӑшса тӑракан кӑвак тата кӗмӗл глазетсем, кӗрен, симӗс, шурӑ тата сирень тӗслӗ бархатсем, бриллиант тӑхаллӑ атлас пушмаксемпе рубин тӳмеллӗ атлас камзолсем, ылттӑнран тунӑ илемлӗ туясемпе аметист табакеркӑсем тахҫанах халӗ халлапсенче ҫеҫ асӑнакан, туйӑм тӗлӗшӗнчен ытлашши аснӑ тапхӑр ҫинчен калаҫҫӗ.

Голубые и серебряные глазеты, усыпанные каменьями, розовые, зеленые, сиреневые и белые бархаты, атласные башмачки с бриллиантовыми пряжками и атласные камзолы с рубиновыми пуговицами, изящные золотые трости и аметистовые табакерки рассказывали о сластолюбивой эпохе, давным-давно ставшей туманным преданием.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ленӑна хӗрхеннӗ пек пулса, вӑл ӑна хӑй вӑйӗ ҫине ытлашши шанма сӗнмест, пысӑк процентсемшӗн ҫине тӑма хушмасть, анчах Лена вӑл чееленнине ҫавӑнтах сиссе илчӗ те, вӗсем, кула-кула, ниепле те татӑклӑн калаҫса татӑлаймарӗҫ.

Будто бы жалея Лену, она советовала ей не зарываться и не настаивать на больших процентах, но Леня тут же уличила ее в хитрости, и они, посмеиваясь, никак не могли договориться до конца.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫак канӑҫсӑр этем никама та качча илме пултарас ҫуккӑн туйӑннӑ ӑна, тата ӑна качча кайни те ытлашши пысӑк савӑнӑҫах кӳме пултарайман.

Этот неспокойный человек не мог, как ей казалось, ни на ком жениться, да и небольшая радость была итти за него.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Лена калаҫнине итленӗ чух, Софья Ивановна салхуллӑн ӳсӗркелесе кӑна илет, хӑйӗн пӗр ӳпкевсӗр те ытлашши сӑмах ваклама юратман, нимӗнпе те интересленмен хӗрне халӗ вӑл паллайми пулчӗ.

Софья Ивановна только мрачно покашливала, слушая Леночку, и не узнавала в ней тихую, безропотно-молчаливую и ко всему равнодушную дочь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл чӑн-чӑн венка пулнӑ: пур ӗҫе те анкӑ-минкӗленсе кайичченех тума тӑрӑшнӑ тата ун ҫинчен пӗр именмесӗр калаҫнӑ, ҫапах та хӑй ытлашши нимех те туман.

Она была типичная венка — всего хотела до одури и без стеснения об этом говорила, однако ничего себе не позволяла.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Ҫук, ҫук, ытлашши нимӗнех те мар.

— Нет, нет, ничего особенного.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ытлашши нимӗнех те шутласа кӑлараймаҫҫӗ пулин те, арҫынсем тӳрӗ ҫынсем. Анчах вӗсем нимӗн те пӑхса тӑмасӑрах малалла кайма пултараҫҫӗ, хӑйсене кирлине ҫӗнтерсе илме хӑраса тӑмаҫҫӗ, эпир вара вӗсем пире ҫӗнтерсе илессе ҫеҫ кӗтсе тӑратпӑр. Айванлӑх мар-и ӗнтӗ ҫакӑ?

Мужчины прямолинейнее, хотя тоже не бог весть как изобретательны. Но они не боятся итти напролом, не боятся отвоевать то, что им нужно, а мы только и ждем, когда нас завоюют. Не глупость ли?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл ӑнланать: ун ҫулӗ ҫинче вӑл юратса пӑрахма пултаракан ҫын тӗл пулман-ха, тен, халӗ ӗнтӗ ун пек ҫын нихҫан та тӗл пулмӗ — вӑтӑр ҫулхи хӗр ытлашши тӗлӗнмелли япалах мар ӗнтӗ.

Приходилось сознаться, что на ее пути еще не встретился человек, которого бы она полюбила всерьез, а может быть, теперь уже и не встретится никогда — невеста в тридцать лет не бог весть какая находка.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Илемлӗ хӗрсем йӑлӑнтармӑш пулаҫҫӗ: вӗсем йӑлӑнтармӑш тата ытлашши нумай ыйтаҫҫӗ, унсӑр пуҫне, — кулса ячӗ вӑл, — илемлӗ хӗрсем пурте мӗнле те пулин каччӑ ҫумӗнче хисепленсе тӑраҫҫӗ.

— Красавицы капризны: Они капризны и требовательны, да и потом, — посмеялся он, — все красивые девушки за кем-нибудь уже числятся.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней