Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӗрача сăмах пирĕн базăра пур.
хӗрача (тĕпĕ: хӗрача) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах, мӗн тӑвас тетӗн: вӑл — хӗрача

Ничего не поделаешь: девчонка.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрача каллех кӗтессе ҫитиччен кайрӗ, унтан каялла таврӑнчӗ, вара Петяна килменни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Девочка снова отправилась до угла и снова вернулась, сообщив, что у нее еще не едут.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрача аялтан ҫӳлелле Петя ҫине пӑхса илчӗ, икӗ аллине кӗпи аркинчен тытрӗ те урам тӑрӑх ҫул ҫинелле утрӗ.

Девочка посмотрела на Петю снизу вверх испуганными, преданными глазами, обеими руками обдернула юбочку и чинно пошла по переулку к дороге.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗррехинче хӗрача питӗ инҫе пытаннӑ.

Один раз девочка спряталась так далеко.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Алкасем хӑлхаран мӗнле ҫакӑнса тӑнине пӗлесшӗн пулчӗ Петя, вара хӗрача ӑна нумаях та пулмасть шӑтарнӑ шӑтӑксене кӑтартрӗ.

Петя заинтересовался, каким образом на ушах держатся серьги, и девочка показала ему проколотые совсем недавно дырочки.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Япончиксем! — пӑшӑлтатать хӗрача, картина тавра чӗркуҫҫипе шуса ҫӳресе.

— Япончики! — шептала восхищенная девочка, ползая на коленях возле картины.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хӗрача пулнинчен пуҫне, унӑн хӑлхисенче кӗмӗл алкасем чӗтренсе тӑнинчен пуҫне, вӑл, пӗрре хӗрелсе, тепре шуралса кайса, ырхан хулӗсене ҫав тери илемлӗ выляткаланинчен пуҫне, ҫаксенчен пуринчен те ытларах — вӑл тата юлташ йӑмӑкӗ пулнӑ.

Помимо того, что она была девочкой, помимо того, что у нее в ушах качались голубенькие сережки, помимо того, что она так ужасно бледнела и краснела и так мило двигала худыми лопатками, — помимо всего этого, она была еще и сестра товарища.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрача кӑшт вӗҫкӗнле Петя патнелле ҫаврӑнчӗ те, сиккелесе, хулпуҫҫисене вылятса, картиш варрине, нӳхреп хыҫне, хӑйӗн пуканисем патне илсе кайрӗ.

Девочка не без некоторого кокетства повернулась к Пете спиной и, чересчур часто двигая плечами, пошла, подскакивая, в глубь двора, за погреб, где у нее было устроено свое кукольное хозяйство.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрача вӑтаннипе шуралса кайрӗ.

Девочка от волнения даже побледнела.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Малтан пӑтӑ ҫиес пулать, ун хыҫҫӑн автана та ҫиме юрать… — терӗ хӗрача ӳкӗтлесе вӗрентнӗ пек.

Сначала надо кашку покушать, а тогда уже можно петушка… — продолжала она с благонравной рассудительностью.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ил, Женечка, — терӗ те хӗрача, ачине автан патнех илсе пычӗ.

— Возьми, Женечка, — засуетилась девочка, поднося ребенка к самому петушку.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрача ҫулталӑкри ачана хӗнпех алли ҫине ҫӗклерӗ те, Гаврик патне илсе пычӗ.

Девочка не без труда подняла толстого годовалого ребенка и поднесла его к Гаврику.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ку паллӑ ӗнтӗ, эсӗ арҫын ача — хӗрача мар.

— Это ясно, что хлопец, а не девочка.

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ку лаша мар, лаша мар, — терӗ васкаса ҫӳҫне икке ҫивӗтленӗ хӗрача, хӑй, хавасланнипе, кукленнӗ, аллисемпе ҫупать.

— Это не лошадь, это не лошадь! — поспешно затараторила девочка с двумя косичками, приседая от восторга и хлопая в ладоши.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сарӑ, пысӑк хырӑмлӑ, шоколад тӗслӗ пысӑк ҫилхеллӗ, пӗчӗкҫӗ, тачка хӳреллӗ, хӑлхисем валли шӑтӑк тунӑ улӑм шӗлепкепе, акацисен сулхӑнӗнче ҫӑра куҫхаршисене тӑратса, вӑл хапха умӗнче, лайӑх вӗрентсе ӳстернӗ хӗрача пек, лӑпкӑн та йӑвашшӑн тӑнӑ.

Бежевая, пузатенькая, с шоколадной гривкой и маленьким, но пышным хвостом, в соломенной шляпке с дырами для ушей, она стояла, подняв мохнатые ресницы, смиренно и скромно, как благовоспитанная девочка, возле подъезда в тени акации.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Икӗ пӗчӗк ненец тирпе туллатнӑ тумтир тӑхӑннӑ, ҫаннисем те хупӑ, хӑйсем пингвинсем пек курӑнаҫҫӗ, вӗсем ҫыран хӗрринче вылятчӗҫ, эпӗ вӗсен ашшӗ-амӑшӗпе калаҫса тӑраттӑм, амӑшӗ хӗрача пек пӗчӗккӗ, ашшӗ те ҫавӑн майлӑрах, пуҫӗ унӑн тухарах тӑран малица пек, хӑмӑртарах.

Два маленьких ненца, похожих на пингвинов в своих меховых костюмах с глухими рукавами, играли на берегу, а я разговаривал с их родителями — маленькой, как девочка, мамой и таким же папой, с коричневой, высовывающейся из малицы головой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗчӗккӗ, шурӑ пуҫлӑ хӗрача, ӳкесрен пиччӗш шӑлаварӗнчен аллисемпе хытӑ тытса, кушак кайӑк пек ларса пырать.

Крошечная белоголовая девочка, судорожно ухватившись обеими ручонками за штанину брата, сидела у его ног на корточках, как мышка.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫакӑнта арҫын ачапа хӗрача ӑнсӑртран пӗр-пӗрне чуптуса илчӗҫ.

Тут-то мальчик и девочка, совершенно неожиданно для самих себя, и поцеловались.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пилӗк ҫулхи хӗрача ҫухалнӑ иккен, эшелонран тӑрса юлнӑ, амӑшӗ радиопа ӑна чӗнтерет те, чӗнсе илеймест ҫав — вӑрҫӑ!

Девочка лет пяти потерялась, отстала от эшелона, и уже по радио зовут её мать — зовут и не могут дозваться, — война!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав выртнӑ тулӑ хушшинчен помидор кунтӑкӗ тытнӑ ҫара ураллӑ хӗрача тухрӗ; ҫӑмӑл суранланнӑ салтаксем тӳрех ун патнелле чупрӗҫ.

Босоногая девчонка с лукошком помидоров вышла из помятого поля пшеницы; несколько легко раненных бросились к ней,

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней