Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кулнине (тĕпĕ: кулни) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Помещик Суворов кулнине сиснӗ, анчах чӗнмен.

Понял помещик насмешку Суворова, однако смолчал.

Апат тата вӗҫкӗн помещиксем ҫинчен // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Марков картишнелле тухакан чӳрече умӗнче вестовой-казаксем утсем патӗнче уткаласа ҫӳренине тата хӗр-тарҫӑпа калаҫса кулнине пӑхса тӑрать.

Марков стоял у окна во двор, наблюдая, как вестовые казаки похаживают около коней и пересмеиваются с девкой-работницей.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫак самантра эскадрон тӑрӑх сасартӑк кулӑ янӑраса кайрӗ, Хохлаков хӑйӗнчен кулнине ӑнланса илчӗ…

И вдруг в эту напряженную минуту по эскадрону прокатился громкий смех, и Хохлаков понял, что это смеются над ним…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӳртре савӑнӑҫлӑ кулнине итлесе, Тимофей Ильич сӑмах хушрӗ:

Тимофей Ильич, прислушиваясь к смеху в хате, сказал:

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Пӗлес килетчӗ, — терӗ Сергей, йӑл кулнине пытараймасӑр.

— Хотелось бы знать, — сказал не скрывая улыбки Сергей.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Мӗншӗн кулнине пӗлетӗп, пӗлетӗп, — терӗ Анюта, юнашар тенкел ҫине ларса.

— Знаю, знаю, отчего ты усмехаешься, — сказала Анюта, усевшись рядом на стуле.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗттӗмре вӑл палланӑ ҫынсен сӑнне, вӗсем кӑмӑллӑ кулнине курчӗ, вара тин хӑй питӗ савӑнса кайнине ӑнланса иле пуҫларӗ.

В темноте он видел знакомые лица, улыбки на них, и только тогда стал понимать, как он сильно обрадовался.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Сергей кулнине асӑрхасан, Савва вӑтанчӗ.

— Савва смутился, заметив на лице у Сергея улыбку.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл шуҫӑм ҫути ӳкнӗ чӳрече карри ҫине пӑхать, анчах Иринӑна, унӑн чӑлт шурӑ кӗпине, ачаш куҫӗсене, куҫхаршийӗсене, хӑюллӑн йӑл кулнине курать.

Он смотрел на мокрую, освещенную слабым светом занавеску на окне, а видел Ирину — ее белое платье, ласковые глаза, брови, смелую улыбку.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эпӗ лапчӑк тӑрӑллӑ симӗс картузлӑ этемсен хутаҫ пекрех кӗлеткисене куртӑм, вӗсем чӗркуҫҫирен лутрарах кунчаллӑ чӑртмах салтак аттисемпе кӗрхи ҫӗре таптаҫҫӗ; тата ҫак тарлӑ чӗрӗ ҫынсенчен вилӗ какай тӑвакан нимӗҫ пулемёчӗсем епле урмӑш сасӑпа уҫҫӑнах хӑйӑлтатса кулнине илтрӗм.

Я видел мешковатые серые фигуры в блинчатых защитных фуражках, в грубых, ниже колен, солдатских сапогах, топчущие осеннюю землю, и слышал отчетливый хриповатый смешок немецких пулеметов, перерабатывающих этих живых потных людей в трупы.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Казаксем мӗншӗн кулнине ӑнланаймасӑр, хӑйӗнчен тӑрӑхласа кулаҫҫӗ пулӗ тесе шутласа, Крючков пӗтӗмпе хӗремесленсе кайрӗ:

Не поняв, над чем смеются казаки, относя этот смех на свой счет, Крючков вспыхнул:

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий ют станицӑсенчи казаксем виҫерен тухмасӑртарах тӑрӑхласа кулнине илтрӗ, хӑй кӳреннине шӑпӑрт сӑмахсӑр ирттерсе ячӗ.

Григорий, под сдержанный смешок казаков-иностаничников, молча проглотил оскорбление.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Асӑрхамасть вӑл, епле унӑн кашни ирӗксӗр куҫ ытамнех, Пантелей Прокофьевича сарӑм сарма пулӑшнӑ хутранах, хӑйӗн салхуллӑ та килӗшӳллӗ куҫӗсемпе Наталья турта-турта илнине; ашӑм карти тавра лашасем хӑвалакан Петро ун ҫине пӑха-пӑха илнине, хӑй ӑшӗнче темӗн ҫинчен шутласа, ӑна питленӗн сӑмсине каҫӑртса кулнине те вӑл курмасть.

Он не замечал, как Наталья, помогая Пантелею Прокофьевичу настилать посад снопов, перехватывала каждый невольный взгляд мужа своим тоскующим, ревнивым взглядом; не видел того, как Петро, гонявший по кругу лошадей, взглядывая на него, курносил лицо неприметной, про себя, ухмылкой.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗр ҫапла кулнине кура Вакула, кирек хӑҫан та, ухмаха ерес вӗҫнех ҫитет.

Которая чуть не сводила Вакулу с ума.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Лена кӗске кӗрӗкӗн тӳмисене вӗҫертрӗ, анчах сасартӑк, хӑй ваткӑпа ҫӗлетнӗ хулӑн шӑлаварпа пулнине тата ҫак тумран хӗрсем пурте кулнине аса илчӗ те, татӑклӑнах хирӗҫлерӗ:

Лена расстегнула полушубок, но вдруг вспомнила, что она в стеганых ватных брюках, над которыми при случае смеются все девушки, и решительно возразила:

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Нумай утнипе ыратакан ҫурӑмпа стена ҫумне таянса урайӗнче ларма, партизансен калаҫӑвне, ахӑлтатса кулнине итлеме, кайран пӑши какайӗпе пӗҫернӗ апата киленсе кайсах ҫиме ҫав тери кӑмӑллӑ пулчӗ…

Очень приятно было сидеть на полу, прислонясь ноющей от ходьбы спиной к стене, слушать разговоры партизан, их безудержный хохот, а потом вместе обедать, наслаждаясь свежей лосятиной…

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Сирӗн шутпа епле, Игнат Савельевич? — ыйтрӗ Грачев, халӗ ӗнтӗ хӑй мӑшкӑллӑн йӑл кулнине пытараймасӑр.

— А как по-вашему, Игнат Савельевич? — спросил Грачев, теперь уже не в силах скрыть насмешливую улыбку.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вара вӑл каллех вӑрӑм клубра ларакан пӗтӗм арҫынсемпе хӗрарӑмсен хумхануллӑ пит-куҫӗсене курчӗ; Виктор Грачев кабинетра сигнализаци туни ҫинчен каланӑ чухне пӗтӗм зал ахӑлтатса кулнине илтрӗ.

И опять он видел по всему длинному клубу возбужденные лица мужчин, женщин, слышал шум и веселый смех всего зала в тот момент, когда Виктор Грачев с насмешкой говорил об устройстве кабинетной сигнализации.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сывлӑхшӑн ӗҫӗр! — Чӑннипех нимӗн те ӑнланмастӑп, — пуҫларӗ Григорий, кружка илсе, анчах сӑра сутакан хӗрарӑм шанчӑклӑн та ачашшӑн кулнине те тата унӑн куҫӗсем телейлӗн йӑлтӑртатнине те асӑрхамасӑр.

Пейте на здоровье! — Честное слово, не понимаю, — заговорил Григорий, беря кружку и совершенно не замечая откровенно счастливого блеска в глазах продавщицы.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Музыка вӑл анасланӑ е кулнӑ чухнехи евӗрлӗ: манӑн ҫывӑрас килмест, анчах эпӗ анаслакан ҫын ҫине пӑхса хам та анаслатӑп, манӑн кулас килмест, анчах эпӗ ҫын кулнине илтсе хам та кулатӑп.

Я объясняю это тем, что музыка действует, как зевота, как смех: мне спать не хочется, но я зеваю, глядя на зевающего, смеяться не о чем, но я смеюсь, слыша смеющегося.

XXIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней