Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

супӑнь сăмах пирĕн базăра пур.
супӑнь (тĕпĕ: супӑнь) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хырасса вӑл тӑрӑшса хырнӑ, анчах супӑнь порошокӗ пӗрмай хӑрӑм вӗҫнипе тар тӗслӗ пула пуҫланӑ.

Брил он тщательно, но от постоянной копоти мыльный порошок его становился похожим на порох.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӗсем ашшӗпе ывӑлӗ калаҫнине итлесе, вӑтаннипе ниҫта кайса кӗреймесӗр макӑрас патнех ҫитнӗ Володя ҫине пӑхса тӑраҫҫӗ: сасартӑк пӗрин хыҫҫӑн тепри ахӑлтатса кулса ячӗҫ — енчен еннелле супӑнь кӑпӑкӗ пӗрӗхет кӑна.

Они слушали разговор отца с сыном, поглядывали на переконфуженного, готового зареветь Володю, и вдруг один за другим прыснули, захохотали, только брызнуло мыло во все стороны.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӗсем тавра ансӑр коридорта супӑньлӗ ҫарамас ҫынсем, хӑшӗ тӗрсе тытнӑ телняшкӑпа, теприсем шайкапа е алӑпа ҫеҫ хупланса тӑраҫҫӗ, хӑшӗ-пӗрисем супӑнь кӗрсе тулнӑ куҫӗсене чарса, хӑлхисенчи кӑпӑка чавкаласа кӑлараҫҫӗ.

А вокруг в узком коридоре, прикрываясь кто скомканной тельняшкой, кто шайкой, а кто просто так, руками, стояли намыленные люди, выковыривали пену из ушей, таращили залепленные глаза.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тӑраничченех супӑнь ҫӑтса тултартӑм.

Вот наелся мыла досыта.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вилюй мучи сура-сура, супӑнь кӑпӑкӗ чӗпӗтекен куҫӗсене чӑмӑрӗсемпе шӑлать, хӑй кӑшкӑрать:

И дядя Вилюй, отплевываясь и протирая кулаками глаза, которые нещадно ела мыльная пена, кричал:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ӳкнӗ Володя урлӑ, супӑнь кӑпӑкӗ юхтарса, ҫара урасем каҫа-каҫа кайрӗҫ.

Мимо свалившегося Володи, перепрыгивая через него, проносились голые ноги, с которых стекало жидкое мыло.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑлхисем хыҫӗнче ҫӑра кӑпӑк хӑпарса тӑрать, супӑнь ку териех нихҫан та кӑпӑкланса курман пулӗ.

За ушами вздымалась высокая, плотная пена — никакого сравнения с жиденькой, белесой пеной от мыльного корня, которым она до этого пользовалась.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Тепӗр кунне ирхине супӑнь хӑй ӗҫне турӗ-турех.

Однако наутро мыло пошло в дело.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Куҫ умне тӳрех сӗтел ҫинче выртакан супӑнь татӑкӗ курӑнса кайрӗ.

А когда вошел, ему сразу бросился в глаза маленький зеленоватый прямоугольник мыла, лежавший посреди обеденного стола.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Супӑнь туянмалла, ха-ха-ха!

— Мыла купить, ха-ха-ха-ха!

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Икӗ татӑк супӑнь! — Хэ Дао-тун хӑлхана ҫуракан сасӑпа каҫса кайсах ахӑра пуҫларӗ.

Пару кусков! — раздался вдруг громоподобный хохот Дао-туна.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Икӗ татӑк супӑнь туянӑн та ҫуса тасатӑн ӑна лайӑх кӑна, пӑхӑсӑн, вӑл сана килӗшсе те кайӗ!» — терӗ вӗсенчен пӗри.

А что, купить пару кусков мыла да всю ее как следует надраить и отмыть — и будет что надо», — один другому говорит.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Эп ку супӑнь хакне тӑмастӑп.

А мне его не надо, я его не стою.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Сан супӑнь ҫуккине аса илтӗм те эп…

Я просто вспомнил, что у тебя нет мыла, и…

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Тепӗр татӑк супӑнь кайса туянмалла та ҫав хӗре, ҫуса тасатса, сан патна илсе килмелле…

Осталось купить еще кусок, да всю ее надраить и отмыть, да тебе преподнести.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Эс ҫав хӗр валли пӗр татӑк супӑнь илнӗ те ӗнтӗ, тепре кӑна илмелле.

Ты уже купил для нее кусок мыла, осталось теперь купить другой…

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Пӗр-икӗ татӑк супӑнь илмелле те ӑна ла-айӑх кӑна ҫуса тасатмалла, манерлӗ пулӗччӗ вара!» — терӗ пӗри теприне.

Купить пару кусков мыла да всю ее как следует надраить и отмыть — будет девочка что надо! — один говорит другому.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

— Эпӗ «Гуан Хунь Сян» магазинӗнче супӑнь илнӗ чух, — пуҫларӗ Сы-мин, арӑмӗ енне ҫаврӑнса, — унта тепӗр виҫӗ вӗренекен пурччӗ, вӗсем те тем туянатчӗҫ.

— Это случилось в магазине Гуан Жунь-сяна, на главной улице, когда я покупал мыло, — сказал Сы-мин. Он перевел дух и повернулся к жене. — Там было еще трое школьников — тоже что-то покупали.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

«Супӑнь кӑпӑкӗпе ниепле ҫуса тасатайми вырӑнсем те пур», — шутларӗ вӑл.

«Не все отмоешь мыльным корнем», — подумала она.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Халӗ, ав, упӑшкин хытӑ сӑнаса пӑхакан куҫӗсенчен пӑрӑнаймарӗ, тинӗс леш енчен кӳрсе килнӗ тӗлӗнмелле тутлӑ шӑршлӑ симӗсрех супӑнь тытса ларнӑ май, вӑл ирӗксӗрех хӗрелсе кайрӗ, ҫитменне ҫак чарусӑр хӗрлӗ тӗс сарӑлса пынӑҫемӗн хӑлха ҫунаттисем патнех ҫитрӗ.

Теперь же, под пристальным взглядом мужа, да еще держа у самого лица это зеленоватое, странно пахнущее заморское мыло, она почувствовала, что неудержимо краснеет до самых ушей.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней