Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ятлаҫма (тĕпĕ: ятлаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Акӑ, каласа патӑр-ха вӑл пире: мӗнле пӑхать вӑл тем те пӗр усал сӑмахсем каласа ятлаҫма пӑрахасси ҫине?

— Пусть-ка он ответит нам, как у него с матом?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анне ҫиленсех ҫитрӗ те ятлаҫма тытӑнчӗ: «Эсӗ мӗн кирлӗ мар ҫинчен ҫеҫ палкатӑн!» тет.

Так она чуть не поперхнулась, а потом давай ругать: «Что ты языком только напрасно треплешь!»

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Анчах ӑслай: «кам пӗлет ӑна, кунта ҫухрӑмсене виҫмен», — тесе ответлерӗ те ҫурма саслӑн, тӗпри лашине «пуҫне ухса пынӑшӑн» ятлаҫма тытӑнчӗ.

Но мудрец отвечал, что «хтошь е знает — версты тутотка не меряные», и продолжал вполголоса бранить коренную за то, что она «головизной лягает», то есть дергает головой.

XIX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Базаров Аркадине Одинцова ҫинчен калама чарӑнчӗ, унӑн «аристократилле майӗсене» те ятлаҫма пӑрахрӗ; чӑнах та Катяна вӑл халичченхи пекех ырласа пурӑнчӗ, унӑн чечен сисӗм-туйӑмӗсен туртӑмӗсене кӑна чакарма канаш пачӗ, анчах унӑн ырланисем васкавлӑ, канашӗсем типӗ пулма пуҫларӗҫ.

Базаров перестал говорить с Аркадием об Одинцовой, перестал даже бранить ее «аристократические замашки»; правда, Катю он хвалил по-прежнему и только советовал умерять в ней сентиментальные наклонности, но похвалы его были торопливы, советы сухи.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Ӳсӗр-им эсӗ, ятлаҫма пуҫларӑн, — тӗлӗнсе каларӗ вӑрман хуралҫи.

— Пьян ты, что ли, что ругаться вздумал? — заговорил с изумлением лесник.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

Анчах Дуняшка ҫиллине шӑнарма пултараймарӗ: тарӑхни-качкипе вӑл та питне-куҫне шӑмарчӗ, кӑшкӑрсах ятлаҫма тапратрӗ:

Но Дуняшка закусила удила: она тоже побледнела от негодования и злости и, уже переходя на крик, продолжала:

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн эс темӗнччен уҫмасӑр тӑратӑн! — ятлаҫма пуҫларӗ Тимош.

— Чего ты так долго не открываешь! — набросился на меня Тимошка.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Азимут тӗрӗс тытма пӗлменнишӗн те ятлаҫма тивет!

Спорим, что он не сможет правильно по компасу идти.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Стариксем, тарӑхса кайса, ятлаҫма тытӑнчӗҫ:

Старики негодовали, ругались:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл ҫав самантрах картишӗнчен вӑркӑнса тухрӗ; пуҫӗ ҫине тутӑр уртса, сӑнсӑр сӑмахсемпе ятлаҫма пуҫларӗ те, Пантелей Прокофьевич та тӳссе тӑраймарӗ, лашисене чарсах, Анютка енне ҫаврӑнса ларчӗ.

Она не замедлила выскочить на баз; накидывая платок, посыпала такими отборными ругательствами, что Пантелей Прокофьевич даже лошадей попридержал, повернулся назад.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сӑн-питӗнче, мӑйӑх вӗҫӗсенче, айӑплӑ кулӑ чӳхенет: вилӗм ҫине кӗрет тесе калаймӑн та ӑна — юлташӗсем патӗнче хӑнара пулнӑ та, халӗ ак, вараланса пӗтнӗ пальтовӗ ҫине пӑхса ятлаҫма юратакан арӑмӗ мӗнле пӑсӑркки парасси ҫинчен шутласа пырать, тейӗн.

На лице его, в кончиках усов, путалась виноватая усмешка — словно не на смерть шел он, а возвращался с товарищеской пирушки домой и, глядя на измазанное пальто, определял степень наказания, которому подвергнет его сварливая жинка.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чи хыҫалти ватӑ ҫын пек пӗкӗрӗлсе кӗнӗ ҫӳллӗ кӗлеткеллӗскер, — ахӑртнех вӑл ертсе тухаканни пулмалла, — пӗркеленсе пӗтнӗ пушӑ пит ҫӑмартисене чӗтрентерсе сӑмси витӗр ҫилӗллӗн ятлаҫма пуҫларӗ:

Последний, — как видно, вожак, — высокий и по-стариковски сутулый, дрожа дряблыми сумками щек, закричал злым гундосым голосом:

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӑмаха ытлашши лапӑртатмалла мар! — ҫилӗллӗн ятлаҫма пуҫларӗ хальхинче Листницкий.

Балагурить тут нечего! — уже сердито заговорил Листницкий.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ ятлаҫма килмен кунта, хӑта, тамалтар ҫиллӳне.

Я не ругаться пришел, усмирись, сват.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пирӗн ятлаҫма сӑлтавӗ ҫук.

— Ругаться не из чего нам.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Киле килнӗ хыҫҫӑн пиллӗкмӗш талӑкӗнче, ӗҫсе ӳсӗрӗлсе, полякла та нимӗҫле ятлаҫма пуҫларӗ, тата йӗре-йӗре, казаксем Польша ҫинчен юрлакан тахҫанхи юррине, 1831-мӗш ҫултах пуҫласа юрланӑскерне, юрлама тытӑнчӗ.

На пятые сутки по приезду напился, ругался по-польски и по-немецки и, плача, распевал давнишнюю казачью песню о Польше, сложенную еще в 1831 году.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич ятлаҫма, хӑлха алкипеле сарӑ куҫ шуррисене йӑлкӑштарма пуҫларӗ:

Пантелей Прокофьевич ругался, сверкал серьгой и желтыми белками глаз:

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӑшкӑрашнипе ӗрӗхсе кайнӑ лашисене кӑвакарса шурса кайнӑ Петро йӗвенрен аран ярса тытрӗ, ятлаҫма пуҫларӗ.

Потемневший Петро держал под уздцы взволнованных криком лошадей, ругался:

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атте илтӗ те ятлаҫма пуҫлӗ.

Отец услышит — ругаться будет.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑйӗн хӳшшине кӗчӗ те вӑл, йӗп-йӗпескер, тӑлӑппа витӗнсе выртрӗ те, вара ҫав хушӑрах шӑл витӗр тенӗ пек мӑкӑртаткаласа шуйттана темӗн те пӗр каласа ятлаҫма тытӑнчӗ, ун пек сӑмахсене эп ҫуралнӑранпа та илтмен.

Влез в курень, промокши насквозь, накрылся тулупом и принялся ворчать что-то сквозь зубы и приголубливать черта такими словами, какие я еще отроду не слыхивал.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней