Корпус чувашского языка

«Шӑпах тӑватӑ ҫул каялла, январӗн 27-мӗшӗнче Гельсингфорсри «Рабочи ҫуртӑн» башни ҫинче хӗрлӗ ҫутӑ — восстани сигналӗ ҫуталчӗ.

Ровно четыре года назад, 27 января, на башне Рабочего дома в Гельсингфорсе зажегся красный огонь — сигнал восстания.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Пӳрт тӑррисем тӗлӗнчи тӳпе ҫуталчӗ, ҫуллахи кунӑн ҫути уҫса пӑрахнӑ чӳрече янахӗ ҫинче ларакан электричество лампин сарӑ ҫутине ҫӗнтерсех пырать.

…Небо над крышами посветлело, наступивший рано летний день боролся с желтым светом настольной лампы у раскрытого настежь окна.

Иккӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Куҫӗ хӑйӗн ирхи ҫӑлтӑр пек йӑлкӑшса ҫуталчӗ.

Глаза его горели как утренние звезды.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫӗ йӑлкӑшса ҫуталчӗ.

Глаза засветились.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗвелтухӑҫ ҫуталчӗ.

Восток вовсю раздневался.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫӗнчи шлепки хыҫалалла хывӑнса ӳкрӗ, сарлака кукша пуҫӗ ҫу сӗрсе янӑ пек ҫуталчӗ.

При этом шляпа не удержалась на его голове, обнажив широкую блестящую лысину.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӳрече хуппине уҫрӗҫ, пӳртре ҫуталчӗ, кӑмака хутса ячӗҫ.

Она распахнула ставни, и в избе стало светло, потом она растопила печку.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӳртре, чӑн та, ҫуталчӗ.

В доме было светло, радостно.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккейӗн халиччен тӗксӗмленнӗ сӑнӗ тинех ҫуталчӗ.

Лицо Шерккея заметно просветлело, оживилось.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Директор Иванов патне кайрӗ, тенӗ шухӑш Тёма чунне касса ҫурнӑ пек ыраттарса, унӑн пуҫӗнче, ӑна суккӑрлатас пек ҫуттӑн ҫуталчӗ.

Ослепительной, мучительной болью сверкнуло сознание, что директор пошел за Ивановым.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Куҫ умӗнче пӗчӗкҫеҫ офицер кӑвак пӑнчӑ пек сиккелесе тӑчӗ, Павелӑн бронза тӗслӗ сӑн-пичӗ ҫуталчӗ, Андрей куҫӗсем кулса тӑчӗҫ.

Серым пятном прыгал маленький офицерик, светилось бронзовое лицо Павла, улыбались глаза Андрея.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах леш арҫын ача килсен тата унӑн кӗпи айӗнче темӗнле савӑт мӑкӑрӑлса тӑнине курсан, старикӗн сӑн-пичӗ каллех ҫуталчӗ.

Однако на лице его вновь явилось старческое сияние, когда посланец наш вернулся и из-под рубашки у него очень четко прорисовывался некий сосудец.

Хӑйне евӗрлӗ перепиҫ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

— Шӑтасса шӑтмалла та, — шӑппӑн тавӑрчӗ Егор, унӑн куҫӗсенче темскер ҫуталчӗ: куҫҫуль пулчӗ-ши ку е хура вӗренен ҫамрӑк ҫулҫи ҫинче Егорӑн хӗренни евӗр вӑрӑм куҫ тӗкӗсем ҫине татӑлса аннӑ сывлӑм тумламӗ пулчӗ-ши?

— Должны взойти, — глухо сказал Егор, и в глазах его что-то блеснуло: была ли то слеза или росинка, сорвавшаяся с молодого листа пакленика да скользнувшая по длинной, как у девушки, Егоровой реснице?

Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вутлӑ чаршав часах алӑка хупӑрласа илчӗ, тӳремлӗх тӗрӗс мар ҫутӑпа ҫуталчӗ.

Скоро огненная завеса закрыла вход, освещая неверным светом равнину.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кунта, нумай асаплӑ кунсене хуйхӑпа ирттернӗ хыҫҫӑн, Мэри ҫӗнӗрен шанӑҫпа ҫуталчӗ.

Здесь, после стольких дней горя и отчаяния, Мэри снова обрела надежду.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Сӑмах туй пирки тапрансан Арсен Ваганович сӑнӗ ҫуталчӗ.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сасартӑк сывлӑш сулхӑнланчӗ, уҫӑлчӗ, пӗтӗм ҫӗр сасартӑк хӑйӗн питне ҫунӑ пек пулчӗ, пӗлӗт ҫуталчӗ, йывӑҫсем хӑйсен хуппинчен тата папкисенчен шӑршӑ кӑларма пуҫларӗҫ.

И вдруг стало свежо и бодро, как будто вся земля сразу умылась, и небо засветилось, и все деревья запахли корой своей и почками.

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫав вӑхӑтра тӳпе майӗпенех тасалчӗ, вӑрман ҫуталчӗ.

Между тем небо продолжало расчищаться; в лесу чуть-чуть светлело.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

Зинаида сӑнӗ ман умрах тӗттӗмре ҫуталчӗ — умӑмран каймарӗ — унӑн тути малтанхиллех ытарлӑн кулчӗ, куҫӗсем ман ҫине кӑштах хӑяккӑн, темӗн ыйтнӑн, шухӑшлӑн та ачашшӑн пӑхрӗҫ… шӑп иксӗмӗр уйрӑлнӑ самантри пекех.

Лицо Зинаиды тихо плыло передо мною во мраке — плыло и не проплывало; губы ее все так же загадочно улыбались, глаза глядели на меня немного сбоку, вопросительно, задумчиво и нежно… как в то мгновение, когда я расстался с ней.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Унӑн пит-куҫӗ ҫуталчӗ, питҫӑмартисем шупка хӗрлӗ тӗспе карӑнчӗҫ.

Лицо ее посветлело, на щеках бледно проступил румянец.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.