Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫупӑрласа (тĕпĕ: ҫупӑрла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Чиперккеҫӗм, — терӗм эпӗ, ӑна ҫупӑрласа тата сӑмсинчен чуптуса, — каятпӑр эпир паян.

— Милочка, — говорил я, лаская ее и целуя в морду, — мы нынче едем.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кэргыль ачан хытӑ пӑлханнине палӑртакан питне хуллен ҫеҫ ҫупӑрласа илсе хӗмленсе тӑракан куҫӗнчен пӑхрӗ:

Кэргыль мягко приложил ладони к возбужденному лицу мальчика, заглянул в его жаркие глаза:

Чочой пулӑшрӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Йод сӗрсе ҫыхтарса пӗтерсен, киле килме тухсан, амӑшӗ нӑшӑкласа чарӑнман хӗрне ҫурӑмӗнчен ачашшӑн шӑла-шӑла ҫупӑрласа, йӑл-л кулса каларӗ ҫапла: «Лӑплан, Нинукӑм лӑплан, качча кайиччен тӳрленет у», — терӗ.

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Виталий улмуҫҫи айне кӗнӗ-кӗменех, Нина ӑна хӑй ҫумне сӗвентерет те, мӑйӗнчен аллисемле ҫупӑрласа, йӗкӗт кӗлетки ҫумне тӗршӗнет:

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Унтан, хӑйӗн ку таранччен пуҫтарӑнса пынӑ савӑк кӑмӑлне хӗр ӗмӗрӗнче пӗрремӗш хут савнине уҫҫӑн та тараватлӑн пӗлтерес хӗпӗртӳпе, Виталие аллисемпе ҫулӑмлӑн ҫупӑрласа илчӗ.

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Сан пуҫу ҫине ишӗлсе антӑрччӗ, ҫӗр ҫӑтман, — пӑшӑлтатрӗ татах Бикмуш мучи, йӗрекен Ильсеяра хӑй ҫумне ҫупӑрласа.

— На твою бы голову, проклятый, — прошептал дед Бикмуш, прижимая к себе плачущую Ильсеяр.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Нимӗн те кирлӗ мар! — тӗлӗнчӗ вӑл, арҫыннӑн тӑртанса кайнӑ пит-куҫне ҫемҫе те ӑшӑ алтупанӗпе ачашшӑн ҫупӑрласа.

Ничего! — удивилась она, ласково гладя его отёкшее лицо мягкой, тёплой ладонью.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ҫамрӑк йӗкӗт чӗтрекен аллипе хӗрарӑмӑн питҫӑмартине ҫупӑрласа ачашлать, унӑн айван куҫӗсенчен пӑхать, унтан каллех хӗрӳлленсе кайса вӑл ӑшшӑн пӑшӑлтатнине итлет:

Юноша гладил дрожащей рукой щёку её, смотрел в наивные глаза и, снова разгораясь, слушал ласковый шёпот:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Тӑна кӗрсе те ӗлкӗреймерӗм, хӗр, хӑйӗн пӗтӗм пиҫӗ те вӗри пӗвӗпе тӗршӗнсе, мана ҫатӑрр ҫупӑрласа илчӗ, тутам ун ҫемҫе те кушӑрха тутине перӗнчӗ.

И не успел я опомниться, как почувствовал мягкие сухие губы Маринки на своих губах, почувствовал, как она прильнула ко мне своим гибким горячим телом.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Эпӗ ӑна тытса чаратӑп, каялла туртатӑп, вӑл алӑран вӗҫерӗнесшӗн авкаланать, эпӗ тата ҫирӗпреххӗн ҫупӑрласа илетӗп, Маринка парӑнать: чӳречерен хӑпса, тӳрленсе тӑрать.

Я ее удерживаю, тяну назад, она сопротивляется, я обнимаю ее еще крепче, и Маринка сдается.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Нумайӑшне мӗн пурӗ те ҫак манӑн шухӑш-ӗмӗте ҫупӑрласа илнӗ тӗлӗнтермӗш хӗрачана юрас тесе анчах тунӑ пулӗ.

Многие были совершены лишь для того, чтобы заслужить внимание этой девочки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Куратӑр-и, каллех тумланнӑ, — тет асанне, хӗрӗн тарпа витӗннӗ шурӑ ҫамкине ҫупӑрласа.

— Видите, опять оделась, — говорила бабуся, поглаживая белый, покрытый по́том, лоб девушки.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пилӗкне хытарса ҫыхнӑ, ылтӑн тӗслӗ кӑпка ҫӳҫ пайӑркиллӗ Брянский ун умӗнче тӑрать, ӑна хӗвел хӑйӗн шевлисемпе ҫупӑрласа илнӗ.

Брянский с туго перетянутой талией, с пышным золотистым чубом стоит перед ним, облитый солнцем.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ниушлӗ эсир халичченхине пурне те якатса тикӗслӗп те, ҫупӑрласа йӑпатса, ӑна ӗлӗкхи Артур пекех туса хурӑп, тесе шухӑшлатӑр?

Неужели вы думаете, что можете изгладить все и превратить меня в прежнего Артура?

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Вӑл каялла таврӑнчӗ, алӑка уҫрӗ те карчӑкӗ сак патӗнче чӗркуҫленсе ларнине курчӗ: ватӑ хӗрарӑм Петро пуҫа та тӑхӑнса курман ҫӗлӗке кӑкӑрӗ ҫумне ҫупӑрласа тытнӑ та, ӑна, пӗчӗк ачана сиктерсе ҫывӑратнӑ пек, аллинче сиктерет…

Вернулся, отворил дверь и видит: старуха на коленях возле лавки стоит, папаху Петрову неношенную к груди прижала, качает, как дитя баюкает…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Алексей ыталаса, ҫупӑрласа илессе Женя ҫав тери кӗтрӗ!

Как она ждала, чтобы он обнял ее, приласкался!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Анчах пӗр-икӗ эрне иртрӗ те, сунарҫӑран хӑрани Якова каллех йӑсӑрланакан тӗтӗм пек ҫупӑрласа илчӗ.

Но прошло недели две, и страх пред охотником снова обнял Артамонова чадным дымом.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Сасартӑк музыка чарӑнчӗ, хӗрарӑм урайне сиксе анчӗ, хура Степа ӑна ылтӑн тӗслӗ халатпа чӗркерӗ те унпа пӗрле чупса тухса кайрӗ, ҫынсем вара, пӗр-пӗрне ҫупӑрласа, кӑшкӑрашма, ӳлеме, алӑ ҫупма тытӑнчӗҫ; ҫавӑнтах шурӑ тумлӑ, вилнӗ ҫынсем евӗрлӗ лакейсем чупкалама пуҫларӗҫ; черккесемпе бокалсем янӑрама тытӑнчӗҫ, ҫынсем шӑрӑх кунхи пек каҫса кайса, антӑхса ӗҫме тапратрӗҫ.

Вдруг музыка оборвалась, женщина спрыгнула на пол, чёрный Стёпа окутал её золотистым халатом и убежал с нею, а люди закричали, завыли, хлопая ладонями, хватая друг друга; завертелись лакеи, белые, точно покойники в саванах; зазвенели рюмки и бокалы, и люди начали пить жадно, как в знойный день.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Хӑй ҫак тӗлӗнмелле пысӑк тимӗр хуранӑн хӗрлӗ аякӗнчен алӑ тупанӗпе ҫупӑрласа: — Шу, хуран, шу! — тесе калаҫса пычӗ.

И, хлопая ладонью по красному боку железного чудовища, приговаривал: — Пошёл котёл, пошёл!

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Халӗ ӗнтӗ вӑл ачисене Саша вилнӗ хыҫҫӑнхинчен те хытӑрах хӑй ҫумне ҫупӑрласа тытнӑ, вӗсене ача амӑшӗн пӗтӗм чун-чӗрипе — эгоистлах юратакан чӗрипе — юратнӑ, вӗсене хӑйӗнчен ниҫта уйӑрасшӑн пулман: унӑн ачисем унран уйрӑлсанах, ҫав хӑрушӑ Петербурга кайсанах вилеҫҫӗ-ҫке.

И с еще большей силой, чем после гибели Саши, уцепилась она всем своим материнским сердцем — любящим и эгоистическим — за своих детей, не хотела никуда отпускать от себя: ее дети гибли, когда отрывались от нее, уезжали в этот страшный Петербург.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней