Корпус чувашского языка

Пирӗн нихӑшин те ҫумӑрпа пылчӑк ҫинчен ашса темӗнле телеграфистсемшӗн Выселкине сӗтӗрӗнсе ҫӳрес килмерӗ.

Никому из нас не хотелось по дождю, по слякоти тащиться из-за каких-то телефонистов на Выселки.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Фортуна тинех татать иккен пирӗн ҫулӑмӑра, — терӗ Геннисон алӑка хупсан тата ҫумӑрпа исленнӗ пальтине пӑтаран ҫак-сан.

— Наконец-то фортуна пересекает нашу дорогу, — сказал Геннисон, закрывая дверь и вешая промокшее от дождя пальто.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 147–152 с.

Вӑл ҫеҫен хиртен тусанпа лӗпӗш пӗлӗчӗсене, чечек ҫулҫисене, чуп тӑвулла кӗске, сивӗ ҫумӑрпа инҫетри шыв сиккисен сулхӑнне, чуллӑ тӑпра вӗрилӗхне, никам тӗкӗнмен вӑрманӑн ухмаха ертекен шӑршине, паллӑ марлӑх пирки тунсӑх ҫавӑрттарса килет.

Он несет тучи степной пыли, бабочек, лепестки цветов; прохладные, краткие, как поцелуи, дожди, холод далеких водопадов, зной каменистых почв, дикие ароматы девственного леса и тоску о неведомом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Ылтӑн шалкам ҫумӑрпа касӑлса пайланнӑн — тӗтре кӗҫех шурӑ мӗлке кӗтӗвӗсене сапаланса сарӑлчӗ, йӑлтӑркка пӗлӗтсен хӑпартланӑвӗнче океан хӗвелӗ уҫӑлчӗ.

Вскорости, рассекаемый золотым ливнем, туман распался стаями белых теней, в апофеозе блистающих облаков открылось океанское солнце.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

— Итлӗр-ха, — вӑл ҫумӑрпа исленсе лӳчӗркеннӗ блокночӗпе кӑранташне кӑларчӗ, хут ҫине васкаса темӗн ҫырчӗ те ӑна Нок енне тӑсрӗ.

 — Слушайте, — она, достав карандаш и покоробленную дождем записную книжку, поспешно исписала листок и протянула его Ноку.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Картишӗнче Калюков, пуҫне каҫӑртса, питне пӗлӗтрен ҫаплах вӗттӗн пӗрӗхекен ҫумӑрпа йӗпетсе уҫӑлтарчӗ, унтан Минин уҫах хӑварнӑ хапхана хупрӗ, чӳрече кантӑкне чӗрне вӗҫӗпе кӑтӑртаттарса, Машука чӗнсе кӑларчӗ те: — Эс ыттисем пек ӳсӗр мар, асту вара, ман йӗкӗтсем, темскер, сыхлӑха ҫухатрӗҫ паян, — тесе асӑрхаттарчӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тепри вара пысӑках мар самӑр арҫын, кӗнӗ-кӗмен, хӗсӗк куҫне пушшех хӗссе, пӳртре ларакансене чӑл-чал пӑхса тухрӗ, сарлака пичӗ ҫинчи пуклак сӑмсине, лешӗ ҫумӑрпа йӗпеннӗрен-ши, алӑ тӳрчӗпе шӑлкаларӗ, пӗр-иккӗ нӑшлатса илчӗ, вара тин ҫинҫерех сасӑпа сывлӑх сунчӗ:

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫитменнине, вӑл та ҫумӑрпа исленсе пӗтнӗччӗ те, перекетлӗ тыткалам а май килмерӗ…

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Мӑйӑхӗ ҫумӑрпа йӗпеннӗччӗ.

Ус был мокрый, как от дождя.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫатан картасем хыҫӗнче ҫумӑрпа йӗпенсе йывӑрланнӑ вишнӗ пахчисем усӑнса лараҫҫӗ.

За плетнями стояли еще тяжелые от дождя вишневые сады.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кӗпи ҫумӑрпа йӗпеннӗ, ун ҫинче юн йӗрӗсем курӑнаҫҫӗ.

Она была мокрая от дождя, и на ней виднелись пятна крови.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ленин юнашарах выртать, унран ҫумӑрпа курӑк шӑрши ҫапать.

Ленин улегся рядом, от него повеяло запахами дождя и мокрых трав.

18 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Кӑнтӑрлахи апатчен ҫумӑр пуласса кӗтеҫҫӗ, кайран — ҫумӑрпа юр хутӑш ҫӑвӗ.

До обеда ожидается дождь, после обеда его сменить дождь со снегом.

Ҫанталӑк тата икӗ хутчен ӑшӑтса илӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/30419.html

Ҫуллапа кӗркунне юханшыв ҫумӑрпа тата ҫӗр айӗнчи шывпа тулать, хӗлле — ҫӑлкуҫсенчен.

Летом и осенью реку питают дождевые и подземные воды, зимой — родники.

Пахра // Аҫтахар Плотников. https://cv.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0% ... 1%80%D0%B0

Анчах ҫилӗн усси вӑл ырӑ кӑмӑллӑ пулса, типсе ларакан ҫӗре ҫумӑрпа лӳшкентерсе пысӑк юханшывсене юхса кӗрекен пӗчӗк юханшывсен пуҫламӑшне пани кӑна-и-ха?

Но разве только в том заслуга ветра, что по его милости тучи поят дождем жаждущую землю и дают начало ручейкам, сливающимся в многоводные реки?

Xӗвел // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Пуп таврашӗсем вӗрентнӗ тӑрӑх, ангелсем ҫумӑр пӗлӗчӗсем тунӑ пулать, унтан ҫумӑрпа юра ҫутарнӑ, ҫанталӑк йӗркине тытса тӑнӑ, вӗрипе сивве валеҫсе тӑнӑ имӗш…

По учению церковников, ангелы приготовляли облака, выпускали из них дождь и снег, заведовали погодой, распределяли жар и холод…

Птолемей ҫут тӗнче ҫинчен вӗрентни // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫумӑрпа пӑр та ҫӳлтен аялалла ҫӑваҫҫӗ, пӗлӗтрен Ҫӗр ҫине анаҫҫӗ.

И дождь с градом и там и здесь падают сверху вниз: из туч на землю.

Ҫӗр мӗн евӗрлӗ? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫумӑрпа шӳсе кайнӑ Коля чӗтресе Ленӑна чӑмӑртаса ларнӑ тата ун патнелле пӗшкӗннӗ ҫынсем ҫине тинкерсе пӑхса тӑнӑ.

Коля сидел, мокрый, дрожащий, прижимая к себе Лену, и напряжённо смотрел на склонившихся над ними людей.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Тачка ӳчӗсем сийӗн-сийӗн хӑпарса тӑни ҫумӑрпа йӗпеннӗ кӗпи витӗр уҫӑмлӑн палӑраҫҫӗ.

Из-под мокрой замашной рубашки выпукло выставлялись его могучие мышцы.

Бирюк // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 148–157 с.

Урасем вӗри хӗвелпе пиҫӗхнӗ вӑрӑм курӑкран тӑтӑшах ҫакланаҫҫӗ; йывӑҫсем ҫинчи хӗрлӗ тӗслӗ ҫамрӑк ҫулҫӑсем йӗри-таврах куҫа вӗлтӗртетсе курӑнаҫҫӗ; пур ҫӗрте те тӑрна пӑрҫин кӑвак тӗслӗ хутаҫҫисен сапакӗсем, йыт-пыршин ылттӑн шӑнкӑравӗсем, ҫурри кӑвак, ҫурри сарӑ ҫеҫпӗл чечекӗсем ула-чӑлан курӑнса лараҫҫӗ; кустӑрма йӗрӗсем хӗрлӗ тӗслӗ вӗтӗ курӑк йӑрӑмӗ пек палӑрса выртакан пӑрахӑҫа тухнӑ ҫул хӗрринче ҫилпе тата ҫумӑрпа хуралса кайнӑ чалӑшшерӗн шаршӑнланса хунӑ вутӑ куписем курӑнса лараҫҫӗ; вӗсенчен чалӑш тӑваткӗтеслӗх евӗрлӗ мӗлкӗ ӳкет, — урӑх ниҫта та нимӗнле мӗлкӗ таврашӗ те курӑнмасть.

Ноги беспрестанно путались и цеплялись в длинной траве, пресыщенной горячим солнцем; всюду рябило в глазах от резкого металлического сверкания молодых, красноватых листьев на деревцах; всюду пестрели голубые гроздья журавлиного гороху, золотые чашечки куриной слепоты, наполовину лиловые, наполовину желтые цветы ивана-да-марьи; кое-где, возле заброшенных дорожек, на которых следы колес обозначались полосами красной мелкой травки, возвышались кучки дров, потемневших от ветра и дождя, сложенные саженями; слабая тень падала от них косыми четвероугольниками, — другой тени не было нигде.

Илемлӗ Хӗҫри Касьян // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 92–112 с.