Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫитӗнсе (тĕпĕ: ҫитӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан, ҫитӗнсе ҫитсен, эпӗ тискер кайӑксене вӗрентсе ӳстерме, урӑхла каласан, дрессировать тума тытӑнтӑм.

А потом, когда вырос, стал воспитывать зверей и учить их, то есть дрессировать.

Пирӗн Жучка // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Ҫитӗнсе ҫитсен, мӗне вӗренмелли паллӑ пулӗ унта.

Подрастёшь, там видно будет.

1. Ӑҫта каймалла? // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Сад пӗтӗмпех юсанчӗ, ҫитӗнсе кайрӗ.

Сад разросся и поправился.

7. Пирӗн пионеротряд // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Олег ырханланнӑ, улшӑннӑ, хӑвӑртрах ҫитӗнсе ҫитнӗ ҫын пулса тӑнӑ пек туйӑнать.

Олег похудел, изменился, как будто бы сразу стал взрослым.

Зоя // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вунпилӗк ҫул тултарнӑ тӗле вӑл, чылаях ҫӳлӗ, ҫирӗп те кӗрнеклӗскер, иртерех ҫитӗнсе ҫитнӗ йӗкӗт пек курӑнатчӗ.

В пятнадцать лет, довольно высокий, крепкий, хорошо сложенный, он был похож на семнадцатилетнего юношу.

«Ан вӗҫсем эс, хура ҫӑхан» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Ӑна ҫитӗнсе ҫитнӗ граждансем ҫеҫ тӑхӑнса ҫӳренӗ.

Помоги переводом

Авалхи Римри тата Авалхи Грецири ятсемпе сӑмахсене ӑнлантарса пани // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 315–330 с.

Вара Люба амӑшӗ: — Халӗ унӑн ҫурисем ҫук. Тен, ҫитӗнсе те ҫитнӗ пулӗ, — терӗ.

Любина мама сказала: — Ну, сейчас у неё детей нет. Наверное, выросли.

Кенгуру // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Пайтах хӗрсем ҫитӗнсе, качча кайрӗҫ, Миргородра ҫӗнӗ урам хутшӑнчӗ, судьян та пӗр кайри, икӗ малти шӑлӗ ӳкрӗ.

Множество невест успело выйти замуж; в Миргороде пробили новую улицу; у судьи выпал один коренной зуб и два боковых.

VI сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Вунпӗрте ҫитӗнсе те ҫитет, ҫитменне унччен вӑл ҫур ҫул хушши каҫхи сменӑра ӗҫленӗ.

Взрослым, по-настоящему взрослым, он стал в одиннадцать лет, после того как полгода проработал в ночной смене.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Айкига савӑннипе кӑшт ҫеҫ ӑнран кайман, анчах вӑл ачашланине Киш ҫитӗнсе ҫитнӗ ҫын пек йышӑннӑ та: — Мӗн те пулин ҫимелли хатӗрле-ха анне, апат тусанах ҫывӑрма выртас тетӗп, ытла ывӑнса ҫитрӗм, — тенӗ вӑл.

Айкига была несказанно обрадована, но он встретил ее радость по-мужски: — Идем, Айкига, дай мне есть. И потом я лягу спать. Я очень устал.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Аттестат илӗпӗр, ҫитӗнсе итни ҫинчен калаканнине.

Помоги переводом

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Петӗр ҫитӗнсе Ардальона ҫӑлма тухса карӗ, анчах лешӗ ӑна хӗнесе тӑкнӑ.

Петр сердито отправился спасать Ардальона, но тот избил его.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Эсӗ ӳссе ҫитӗнсе ватӑлӑн.

Ты вырастешь, состаришься…

29 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Нимӗнле доктринӑсемпе кӗлӗ сӑмахсем те, нимӗнле вӗрни-сурни те вӗресе тӑракан ҫамрӑкран ҫитӗнсе ҫитнӗ ҫын, пурнӑҫра хура-шур курса ӑсланнӑ ҫын, тума пултараймасть.

Никакие доктрины и проповеди, никакие заклинания не могут сделать пылкого юношу зрелым мужем, вооруженным суровой мудростью.

14 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Вӑт мӗнле эсир, ҫитӗнсе ҫитнӗ те ӗнтӗ!

— Так вот как вы, уж и большой стали!

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мими кӑмӑле кунтан-кун хуҫӑлнӑҫемӗн хуҫӑлса пычӗ, эпир ҫитӗнсе пысӑклана пуҫланӑранпа вӑл никамран та тата нимӗнрен те лайӑххине нимен те кӗтмен пек туйӑнчӗ.

Мими становилась с каждым днем все огорченнее и огорченнее и, казалось, с тех пор, как мы все начинали вырастать большими, ни от кого и ни от чего не ожидала ничего хорошего.

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун ҫумӗнче ҫӗнни сарӑ ҫара ҫивӗтпе тӑп-тӑп ҫамрӑк кӑкӑрӗ кӑна, ҫивӗтне вӑл ҫитӗнсе ҫитнӗ хӗрсем пекех усса ярса ҫӳрет, кӑкӑрӗ палӑрмаллах чӑмӑртанса пыни ӑна хӗпӗртеттерет те, иментерет те.

Нового в ней только густая русая коса, которую она носит, как большие, и молодая грудь, появление которой заметно радует и стыдит ее.

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Эпӗ ҫитӗнсе ҫитсен, — шухӑшларӑм ӑшӑмра, хам пата ҫӳле таврӑнсан, — Петровски мана лекет, вара Василипе Маша ман крепостнойсем пулаҫҫӗ.

«Когда я буду большой, — рассуждал я сам с собой, вернувшись к себе на верх, — Петровское достанется мне, и Василий и Маша будут мои крепостные.

XVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тӗрӗс мар, пикеҫӗм, эсир мана юратмастӑр, ҫитӗнсе ҫитетӗр ак, каччӑ тухатӑр, вара хӑвӑрӑн Нашӑра манса каятӑр.

— Неправда, матушка, вы меня не любите; вот дай только вырастете большие, выдете замуж и Нашу свою забудете.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тепӗр чухне, Карл Иваныч диктовка листине тӳрлетнӗ хушӑра, пуҫа чиксе ҫав еннелле пӑхатӑн та аннен хура ҫӳҫне, хӑшӗн те пулин ҫурӑмне асӑрхатӑн, унта калаҫнине, кулнине илткелетӗн; унта пулма юраманнипе тарӑхса каятӑн та: «Хӑҫан эпӗ ҫитӗнсе ҫитӗп-ши, вӗренсе пӗтерӗп-ши тата, диалогсемпе муталанма пӑрахса, яланах хам юратнисемпе кӑна ларакан пулӑп-ши?» — тесе шухӑшлатӑн, тарӑхса хурланма пуҫлатӑн, вара, тур пӗлет мӗншӗнне-мӗнне, тарӑн шухӑша путатӑн та Карл Иваныч йӑнӑшсемшӗн ҫиленсе мӗн каланине те илтми пулатӑн.

Бывало, покуда поправляет Карл Иваныч лист с диктовкой, выглянешь в ту сторону, видишь черную головку матушки, чью-нибудь спину и смутно слышишь оттуда говор и смех; так сделается досадно, что нельзя там быть, и думаешь: «Когда же я буду большой, перестану учиться и всегда буду сидеть не за диалогами, а с теми, кого я люблю?» Досада перейдет в грусть, и, бог знает отчего и о чем, так задумаешься, что и не слышишь, как Карл Иваныч сердится за ошибки.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней