Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

юлмалла (тĕпĕ: юл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ кунта Жухрай матросӑн юлмалла тесе шухӑшлатӑп, — терӗ Ермаченко, сӗтел патнелле пырса.

— Я думаю, что здесь должен остаться матрос Жухрай, — сказал Ермаченко, подходя к столу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ывӑнса ҫитнӗ Павкӑн иккӗмӗш тавлӑка та ӗҫлеме юлмалла пулчӗ.

Пришлось усталому Павке отстукивать вторые сутки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫак кун пӗрин те типӗ юлмалла мар.

Никто в этот день не должен был сухим оставаться.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Ҫинукпа Кирюк мӑшӑрланаҫҫӗ-тӗк, пирӗн вӗсенчен мӗншӗн тӑрса юлмалла.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӗл хырӑмӗ аслӑ, кил хуҫалӑхӗнчи выльӑх-чӗрлӗхшӗн ҫителӗклӗ апат хатӗрлесе юлмалла.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Йыттӑн юлмалла ӗнтӗ манран.

И собачка должна отстать от меня.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

— Пажӑн хӑйӗн хуҫинчен ниҫта та юлмалла мар; пажӑн вӑл мӗн тунине йӑлт пӗлсе, сӑнаса тӑмалла, — хушса хучӗ вӑл, сасне пусарса, — кӑнтӑрла та, ҫӗрле те.

— Пажи должны быть неотлучны при своих владычицах; пажи должны все знать, что они делают, они должны даже наблюдать за ними, — прибавил он, понизив голос, — днем и ночью.

XVII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Юлмалла пулсан вара сирӗн ҫынсем кӗпер тунӑ ҫӗрте эпӗ йытӑ марри ҫинчен калаччӑр, — эпӗ чӑтса тӳссе ирттеретӗп, анчах мана хӑратма пӑрахчӑр.

Только, ежели остаться, пусть подпольщики ваши скажут на мосту: не пес он, пусть не доверяют — стерпит, но чтобы угрожать перестали.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑй пӗччен юлмалла пухни Смирькӑна килӗшсех каймарӗ.

Смирьке не очень-то понравилось, что он будет один.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

— Ялсене пирӗн шанчӑклӑ ҫынсем юлмалла.

— В деревнях у нас должны остаться свои, надежные люди.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Шурӑ ҫӑлтӑрлӑ ӑмралӑхӗ ҫине кӑпӑк сирпӗнтерсе ҫывхаракан лашана та, пит-куҫӗ хӗремесленсе кайнӑ ҫамрӑк юланута та, ун хыҫӗнче — Дон хӗрринелле сарлакан тӑсӑлакан тӗтреллӗ ҫеҫенхире те Григорий ҫиҫӗм ҫиҫсе илнӗ самантри пек темле сиссе юлмалла мар хӑвӑрт асӑрхарӗ…

Как при вспышке молнии, за какое-то неуловимое мгновение Григорий увидел и лошадь с белой звездой нагрудника, покрытого хлопьями пены, и всадника с красным, разгоряченным, молодым лицом, и широкий пасмурный просвет уходящей к Дону степи — за ним…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Виҫҫӗшӗнчен пӗрне суйлама тивет: е малашне те, хуторсем тӑрӑх сӗтӗрӗнсе ҫӳресе, пӗр-пӗр кил хуҫи влаҫсене тытса париччен вилес пек кулянса, килсӗр-ҫуртсӑр, выҫӑ пурӑнмалла, е айӑпа йышӑнса хӑйӗнех политбюрона каймалла, е Фомин патӗнче юлмалла.

Надо было выбирать: или дальше скитаться по хуторам, вести голодную, бездомную жизнь и гибнуть от глухой тоски, пока хозяин не выдаст властям, или самому явиться с повинной в политбюро, или идти с Фоминым.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сиккипе каякан учӗ хыҫӗнчен вӑл вунӑ чалӑша яхӑн сӑтӑрӑнса пычӗ, унтан ури ҫине сиксе тӑрса, малтан йӑранаран, унтан йӗнерӗн хыҫалти пӗкечинчен ярса тытрӗ те тахӑш самантра, сиссе юлмалла мар хӑвӑрт, лаши ҫине утланса та ларчӗ.

Саженей десять волочился он за шедшей карьером лошадью, а потом вскочил на ноги, ухватился за стремя, за заднюю луку седла и через какой-то незаметный миг очутился уже на лошади.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӑх каять пулсан, пӗччен тӑрса юлмалла мар-ҫке ман.

Не оставаться же мне одному, ежели народ поедет.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрле, кил-йышпа пӗрле канашласа илсе, ҫапла калаҫса татӑлчӗҫ: Ильиничнӑпа Пантелей Прокофьевичӑн ачасемпе пӗрле килтех юлмалла, пурлӑха пӑхмалла, ҫапнӑ тырра ҫӗр айне чавса чикмелле; Дуняшкӑна, арчасем тиеттерсе, икӗ ватӑ вӑкӑрпа Чир хӗрринчи Латышев хуторӗнче пурӑнакан хурӑнташӗсем патне ӑсатмалла.

Ночью на семейном совете решили: Ильиничне и Пантелею Прокофьевичу с детишками оставаться дома до последнего, оберегать имущество, обмолоченный хлеб зарыть, а Дуняшку на паре старых быков отправить с сундуками к родне, на Чир, в хутор Латышев.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫур сехет пек канса илсен, старик сӗтел хушшине пырса ларчӗ те ҫур витре кӗрекен куршакри ашсӑр пӗҫернӗ купӑста яшкине сиссе юлмалла мар хӑвӑрт лӗрӗплеттерсе ячӗ, унтан вир пӑттине тӗшӗрме тытӑнчӗ.

Отдохнув с полчаса, сел за стол и начал есть так, как Ильинична еще за всю свою жизнь не видела; полуведерный чугун постных щей словно за себя кинул, а потом навалился на пшенную кашу.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл халь шӑлт аптраса ӳкрӗ, хуҫалӑхпа, кил-ҫуртпа ним тума та пӗлмерӗ: темле ҫав ӗнтӗ, те мӗн пуррине йӑлтах пӑрахса унӑн та ыттисемпе пӗрлех чакса каймалла, те килтех юлмалла.

Она испытывала чувство растерянности и недоумения и не знала, как ей быть с хозяйством, с домом; надо ли все это бросать и уезжать вместе с людьми или оставаться дома.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Билетсӑр юлмалла ан пултӑр.

Как бы билетом не поплатился.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Казаксене асӑрхаттармалла: маххӑ ан паччӑр, ҫӑвар карса юлмалла ан пултӑр.

Казаков предупреждать, чтобы маху не дали, чтобы не програчевали.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сиссе юлмалла мар тепӗр темле самантран Григорий хӑйӗн лаши янӑравлӑн тапӑртаттарса чупнӑ, пульӑсем ҫивӗччӗн чвиклете-чвиклете иртнӗ тата хӑлхара ҫил шӑхӑрса уланӑ сасӑсем хушшинче хыҫран вирхӗнсе килекен сотня тӗпӗртеттерсе ҫывхарнине пачах илтми пулчӗ.

Еще какой-то неуловимый миг — и Григорий сквозь сыплющийся гул копыт своего коня, сквозь взвизги пуль и завывающий в ушах ветер перестал слышать грохот идущей сзади сотни.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней