Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыраттармалла (тĕпĕ: ыраттар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Вӑт ӗнтӗ, — тет, — минтер ҫемҫе, ӳксен те ыраттармалла ӳкмест.

— Ну вот, — говорит, — подушка мягкая, если и упадет, то не ударит больно.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Самолёт ҫинче юлакан груза машинӑн «чирлӗ» урине ыраттармалла мар вырнаҫтарса лартса, эпир каллех старта тухрӑмӑр.

Разместив оставшийся груз так, чтобы он не давил на «больное» колесо, мы снова пошли на старт.

Тӗлӗнмелле демонстраци // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Поручик Маврин ӑна аллинчен ярса тытрӗ, ал тымарӗ патӗнчен тӳсмелле мар ыраттармалла пӑчӑртаса лартрӗ, револьверӗ кӗсйере янӑравсӑр персе ячӗ, унтан Яков алли ҫав тери хытӑ ыратса, чавси тӗлӗнче хуҫӑлнӑ пек пулчӗ, поручик револьвере унӑн пӳрнисенчен вӗҫертсе илсе кресло ҫине пӑрахрӗ те: — Пулаймарӗ! — терӗ.

Поручик Маврин схватил его за руку, мучительно сжал её у кисти, револьвер глухо выстрелил в кармане, затем рука Якова с резкой болью как бы сломалась в локте, вырвалась из кармана, поручик взял из его пальцев револьвер и, бросив его на кресло, сказал: — Не вышло!

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Дуня инке Чижика карта ҫинчен антарчӗ те ыраттармалла мар шаплаттарса илчӗ.

Тетя Дуня сняла Чижика с загородки и легонько шлепнула.

Чижикпа Машка // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Яланах юлташла туйӑмпа алӑ тытмалла, хытӑ чӑмӑртаса тепӗр ҫын аллине ыраттармалла мар.

Рукопожатие должно быть всегда дружеским, но не столь сильным, чтобы причинять боль другому.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вичкӗн сӑмахсемпе питӗ пултаруллӑ йӗплет: хӑй ҫаплах кулӑпа, ыраттармалла мар калаҫать, анчах ҫивӗч сӑмахпа вӑл ҫыннӑн пырши-пакартине пӗтӗрӗнтерсе кӑларать.

Острить большой мастер: с улыбочкой эдак все, безболезненно, а сострит — все кишки перекрутит.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ку вӑл — пуҫ ҫине кӗтмен ҫӗртен, куҫа курӑнмасӑр татӑлса анса, хыттӑн ыраттармалла килсе ҫапнипе ӑнран кӑларакан хуйхӑ пулмарӗ, ачасенчен уйрӑлмалла пулассине ӑнланса илни ҫеҫ пулчӗ, анчах ӑна та ҫак кун курни-илтнисенчен ҫуралнӑ туйӑмсем путарса хучӗҫ.

Горя, ошеломляющего внезапным, тупым ударом, неожиданно и невидимо падающего на голову, не было, — было печальное сознание необходимости расстаться с детьми, но и оно тонуло, растворялось в впечатлениях, вызванных этим днем.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах халӗ ыттисем мӗнле пурӑннине куратӑп, хам ӗлӗк мӗнле пурӑннине аса илетӗп те — чуна ыраттармалла йывӑр пулса каять!

А теперь вижу, как другие живут, вспоминаю, как сама жила, и — горько, тяжело!

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кунта пӗтӗмпех темле тӗлӗнмелле лӑпкӑ та чуна ыраттармалла йӗрке.

Все было странно спокойно и неприятно просто.

XIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Куҫран куҫҫуль тумламӗсем чӗрене ыраттармалла пӑчӑртатса тухма тытӑнчӗҫ, ывӑлӗ ҫав тери лӑпкӑн ӗненсе каласа панӑ хуйхӑ кӗтнине ӳн чӗри, ним курӑнман каҫхи лӗпӗш пек, хурлӑхлӑн тӑпӑлтатрӗ.

В сердце закипали слезы и, подобно ночной бабочке, слепо и жалобно трепетало ожидание горя, о котором так спокойно, уверенно говорил сын.

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хӗре ку тарӑхтарчӗ, кӳрентерчӗ, анчах лешӗ унӑн кӑкрине ҫав тери ыраттармалла лутӑркарӗ, унӑн пичӗ ҫине мӑшлатса, вӗри те нӳрлӗ сывлӑшпа сывларӗ.

Ей было больно и обидно, а он больно мял ее груди, сопел и дышал ей в лицо, горячо и влажно.

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Куҫма Никифорович: пыл хурчӗ ҫинчен нимӗн те пӗлместӗп, вӑл питӗ ыраттармалла сӑхакан кӑпшанкӑ тата унӑн пылӗ чӑнах та пылак иккенне ҫеҫ пӗлетӗп, тесен, председатель ҫапла тавӑрнӑ:

На сообщение Кузьмы Никифоровича о том, что о пчеле он знает только то, что она больно жалит, и что мед действительно сладок, и что на этом его сведения о полезном насекомом исчерпываются, председатель изрек:

Тумлам // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Эпӗ киле таврӑннӑшӑн Салли аппа калама ҫук хытӑ савӑнчӗ — кулать те вӑл, макӑрать те, ыталать, ҫупӑрлать мана, ҫапкаласа та илет, анчах пӗртте ыраттармалла ҫапмасть; Сид таврӑнсан, ӑна та пӗҫерккӗ паратӑп-ха тет.

Когда мы вернулись домой, тетя Салли до того обрадовалась мне — и смеялась, и плакала, и обнимала меня, и даже принималась колотить, только совсем не больно; обещала и Сиду тоже задать, когда он вернется.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пурнӑҫ пӗрре кӑна килет, ҫавӑнпа та ӑна лайӑх пурӑнса ирттермелле, тулли ӗмӗтсӗр пурӑнса ирттернӗ ҫулсемшӗн кайран ӳкӗнсе, чӗрене ыраттармалла ан пултӑр…»

Жизнь дается ему один раз, и прожить ее надо так, чтобы не было мучительно больно за бесцельно прожитые годы…»

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кашни вӗт кӑпшанкӑ сана хытӑрах ыраттармалла сӑхасшӑн.

И всякая букашка старается тебя побольнее ужалить.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ача макӑрнипе, вӑл чуна ыраттармалла шелленине кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗ Иван Алексеевичӑн та кӗтмен ҫӗртенех куҫҫулӗ пӑчӑртанса тухрӗ; ватса пӗтернӗ, юнӑхса кӳпченӗ тутине тӑварлӑ тумламсем чӗпӗтсе кайрӗҫ.

И у Ивана Алексеевича, тронутого детским плачем, ребячьей волнующей жалостью, навернулась непрошеная слеза, посолила разбитые, спекшиеся губы.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑрӑхлас килнӗ чух вӑл ҫынна саламатпа тивертнинчен кая мар ыраттармалла кулма пӗлет.

Умел он с такой издевкой улыбнуться, что улыбка жгла не хуже удара арапником.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий чӗри кӑртлатса тапнине, пучахсем хуллен пӑшӑлтатса чӳхеннине илтрӗ, ҫӗр чиккинче юмахри пек эрешленсе ашкӑракан курӑксене, чӗрене чӗпӗтсе ыраттармалла кӑвак тӳпене курчӗ.

А Григорий слышал биение своего сердца, певучий шорох колосьев, видел сказочный расшив трав на меже, щемящую голубизну небес.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Санӑн вара мӗншӗн чунна ыраттармалла?

— А тебе-то чего болеть душой?

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унтан шухӑш ҫӑмхи, тахҫан ҫӳресе курнӑ лайӑх пӗлекен сукмак ҫине кустарса янӑшӑн савӑннӑ евӗр, хӑвӑрт та чӑртмаххӑн ҫавӑрӑнса сӳтӗлме, тӳссе ирттернӗ самантсене сыпӑкӑн-сыпӑкӑн аса илтерме тытӑнчӗ: ҫапӑҫура вилнӗ вырӑс тата нимӗҫ салтакӗсен пичӗ-куҫӗсем, нӗрсӗррӗн сапаланса выртакан кӗлеткесем; тӗрлӗ сасӑллӑ шӑв-шав, калаҫу; тахҫан курнӑ пейзажӑн вӑхӑт шӑлса кайнӑ тӗссӗр татӑкӗсем; никама каласа паман, анчах темле майпа упранса юлнӑ шухӑшсем; канонадӑн аса илсе ҫитермелле мар хӑрушӑ ахрӑмӗсем, пулемет шатӑртатнӑ тата лента кӑштӑртатса шунӑ сасӑсем, хаваслӑ музыка, тахҫан юратса пурӑннӑ хӗрарӑмӑн чуна ыраттармалла хитре те кӑшт шупкарах тути, унтан каллех тата — вӑрҫӑ таткаланчӑкӗсем, — вилнӗ ҫынсем, тӑвансен масарӗсен пусӑрӑнса кӗнӗ тӗмескисем… — ҫаксем пурте пуҫра ҫывӑрмасӑр курнӑ тӗлӗк пек умлӑн-хыҫлӑн шӑвӑна-шӑвӑна иртрӗҫ.

А затем память, словно обрадовавшись, что направили ее на знакомую, утоптанную тропу, настойчиво и злорадно стала подсовывать обрезки воспоминаний: лица, безобразные позы убитых русских и немецких солдат, разноголосую речь, бескрасочные, стертые временем куски виденных когда-то пейзажей, невысказанные, почему-то сохранившиеся мысли, внутренне еле ощутимые отзвуки канонады, знакомый стук пулемета и шорох ленты, бравурную мелодию, красивый до боли, чуть блеклый рисунок рта любимой когда-то женщины и опять — клочки войны: убитые, осевшие холмики братских могил…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней