Корпус чувашского языка

Лашасем патӗнче ушкӑнпа тӑракан тата ҫыран хӗррипе утакан салтаксем шывланнӑ куҫӗсене шӑлаҫҫӗ, вилӗсем ҫине пӑхасшӑн мар пулса пӑрӑнаҫҫӗ.

Солдаты, стоявшие кучками возле коней и ходившие по берегу, протирали слезившиеся глаза и старались не смотреть на трупы.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Юрӑ итленӗ инкесем ӗсӗкле-ӗсӗкле, сӑмсисемпе нӗшӗклетсе, тутӑр кӗтесӗсемпе куҫҫулӗсене шӑлаҫҫӗ, ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ, хура куҫлӑ пӗр карчӑк, ватӑлса кайнӑ сӑн-питӗнче турӑш ҫинчи пек илемне пӑртак упраса хӑварнӑскер, — Григорий крыльца патнелле утса пынӑ чухне сӑмахӗсене тӑсарах калаҫрӗ:

Слушательницы, всхлипывая и сморкаясь, вытирали слезы кончиками платков, одна из старух высокая и черноглазая, со следами строгой иконописной красоты на увядшем лице — протяжно говорила, когда Григорий подходил к крыльцу:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кур, епле шӑлаҫҫӗ вӗсем!..

Глянь, как они строчат!..

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казанка тӑрӑх та шӑлаҫҫӗ, ав лерен, Семенов сӑрчӗ ҫинчен, Ерински ҫине те ҫаплах тӑкаҫҫӗ.

И по Казанке бьют, по Еринскому, вон с Семеновской горы — и то наворачивают.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ывӑлӗн йӗпе пуҫне пӑчӑртаса хӑвӑрт сӑрӑхтарчӗ те, Володя ухлатса, питҫӑмартисене хӑмпӑлантарса, ҫыпҫӑнса ларнӑ куҫӗсене уҫмасӑр, пысӑк простынь ӑшӗнче тапӑлтатма тытӑнчӗ, амӑшӗн ҫивӗч аллисем простынь витӗр унӑн таса ӳтне шӑлаҫҫӗ, ҫӳҫӗсене пӑтраштараҫҫӗ, асӑрханса питӗнчен сӗртӗнсе илеҫҫӗ.

Быстро обжала ладонью мокрую его голову, и он, еще ухая, надувая щеки и не открывая слипшихся глаз, забарахтался в большой мохнатой простыне, сквозь которую расторопные руки матери терли его чистое тело, ворошили волосы и бережно касались лица.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫӳлте газран хӳтӗлекен стена купалама пуҫларӗҫ; чул хушӑкӗсене, Манто каткара ҫӑрса панӑ цементпа шӑлаҫҫӗ, ҫупа йӗпетнӗ михӗсем чикеҫҫӗ.

Наверху уже возводили защитную стену, замазывали ее цементом, который быстро замешивал в кадке Манто, затыкали промасленными мешками все пазы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тӗксӗм, ҫупа вараланнӑ куртка тӑхӑннӑ ҫынсем, яка тимӗр кӗперсем тӑрӑх утса, темӗн винтӑлаҫҫӗ, сӗреҫҫӗ, шӑлаҫҫӗ.

Люди в промасленных темных куртках ходили по скользким железным мостикам, что-то перевинчивали, мазали, вытирали тряпками.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах амӑшӗсем вӗсен салхуллӑ, хуйӑхлӑ, — перрон ҫинче тӑраҫҫӗ, вӑрттӑн тутӑр вӗҫӗпе куҫӗсене шӑлаҫҫӗ.

Только матери на перроне стояли очень грустные и украдкой вытирали концами шалей и платков глаза.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав пӗчӗк пӑрахут борчӗ ҫинче тӑракан хӗрарӑмсем аллисемпе сулаҫҫӗ… куҫҫульне шӑлаҫҫӗ те каллех аллисемпе сулаҫҫӗ.

И вот женщины стоят на борту маленького парохода и машут, машут… вытирают слёзы и снова машут.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нумайӑшӗ куҫӗсене шӑлаҫҫӗ, сӑмсисене туртаҫҫӗ.

Я видела, что многие сморкаются, вытирают глаза.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Питӗрте ҫамрӑк ухмах хӗрсем пайтах, вӗсем паян атлас та бархат тӑхӑнса ҫӳреҫҫӗ, ыран пӑхатӑн — хупахран ҫаралса тухнисемпе пӗрле урам шӑлаҫҫӗ.

Много их в Петербурге, молоденьких дур, сегодня в атласе да бархате, а завтра, поглядишь, метут улицу вместе с голью кабацкою.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936