Корпус чувашского языка

Пӗррехинче Михветсем патне Уҫтине хӗрне килӗшме килес умӗн Натиҫе (кукамая), шенкер куҫлине, чипертереххине, илсе ан кайччӑр тесе тӗп сакайне антарнӑ.

Помоги переводом

Кукамай шӑплӑхӗ // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 116–122 с.

Ҫур тӳпе — хӗвел енчи — ҫутӑ сенкер, тепӗр ҫурри — ешӗл шенкер чулӗ тӗслӗ курӑна пуҫларӗҫ.

Помоги переводом

5 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 83–127 с.

Шенкер тӑрӑхӗнчи район хаҫатӗнче ҫулталӑка яхӑн кӑна ӗҫлетӗп-ха, ҫапах та Энтрикассинчи райпо председательне икӗ-виҫӗ хутчен курма ӗлкӗрнӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 126-196 с.

Атӑл варринче, сарӑрах шенкер тӗслӗ юханшыв тӳремӗ ҫинче, сывлӑшра ҫакӑнса тӑнӑ евӗр нумай лодкӑсем тӑнӑ.

Много лодок на середине Волги висело, точно в воздухе, на желтовато-голубой глади реки.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пур ҫӗрте те ҫутӑ, шенкер тӗслӗ кӑвак.

Свет, синева.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӗсен айне вырӑс виллисем, тӑшман виллисем хӗсӗне-хӗсӗне юлнӑ; ҫав вырӑнтах бомбӑсем, снарядсем, пӗрене хуҫӑкӗсем, блиндаж ванчӑкӗсем выртаҫҫӗ; ҫав ишлӗк вырӑнсенчех канав хыҫҫӑн канав тӑсӑлать, канавӗсенче каллех тӗплӗ ванчӑксем, кӑвак е шенкер шинель тӑхӑннӑ вилесем выртаҫҫӗ.

придавившие человеческие русские и вражеские трупы, тяжелые, замолкнувшие навсегда чугунные пушки, страшной силой сброшенные в ямы и до половины засыпанные землей, бомбы, ядра, опять трупы.

27 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ӑс-тӑнӗ таврӑнсан, Володя ун-кун пӑхрӗ те: хӑй умӗнче, бруствер ҫинче, шенкер мундирлӑ ҫынсем тӑнине курчӗ.

Когда он опомнился и оглянулся, впереди его были на бруствере спине мундиры.

26 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Вӑл хӗпӗртесех ӳкрӗ: шенкер мундир тӑхӑннӑ ҫынсем хӑйсен траншейисем патне арӑш та пирӗш чупрӗҫ, йӗри-таврах шенкер мундирпе хӗрлӗ шӑлавар тӑхӑннӑ вилесем выртаҫҫӗ, вилейменнисем йынӑшса хӑйсен енне шума тӑрӑшрӗҫ.

Как толпы синих мундиров в беспорядке бежали к своим траншеям и как по всему полю лежали убитые и ползали раненые в красных штанах и синих мундирах.

25 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Шенкер мундир тӑхӑннӑ ҫынсем пӗр вырӑнтах тӑнӑ пек туйӑннӑ.

Синие мундиры оставались в том же расстоянии.

25 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Малта, тӗтӗм витӗрех, ӑна шенкер мундирсем, хӗрлӗ шӑлаварсем курӑна пуҫларӗҫ, гот чӗлхепе кӑшкӑрашни илтӗнме тытӑнчӗ.

Впереди, в дыму, видны были ему уже синие мундиры, красные панталоны и слышны нерусские крики.

25 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

— Анне касасшӑнччӗ-ха хачӑпа, — терӗ те Наталья именчӗклӗн кулса, пуҫӗ ҫине ҫавӑнтах шенкер шывӗпе чӳхенӗ чӑлт-шурӑ тутӑр уртса ячӗ.

— Маманя сулила остричь меня ножницами, — смущенно улыбаясь, сказала Наталья и проворно накинула на голову снежно-белый, густо подсиненный платок.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чун кӳтсе килет, чӗрере ҫуйхав тапранать — Мускавшӑн, атте-аннешӗн, хамӑн пионерсемшӗн ӑш вӑркать, ҫӑвара темӗнле ирсӗр тутӑ, ешӗл шенкер майлӑскер, килет, апат анмасть.

И такая тревога и за Москву, и за маму с папой, и за моих ребят — за всех нас точила тогда душу, что во рту появлялся какой-то противный медный привкус, и я не могла есть.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950