Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чӗнме (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Пиччӗшне чӗнме кайрӗ ӗнтӗ», — хӑрамасӑр, анчах канӑҫсӑррӑн шухӑшласа илчӗ Женя.

«Побежал за своим братцем», — без страха, но с легким беспокойством подумала Женя.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ним чӗнме аптӑранӑ завуч аллине Бондаренко хулпуҫҫийӗ ҫинчен илчӗ.

Завуч же запнулась и даже убрала руку с ее плеча.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Часах Мотя амӑшӗ каҫхи апат ҫиме чӗнме пычӗ.

Вскоре пришла Мотина мама звать ужинать:

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Полк командирӗ Совет Союзӗн Геройӗ илӗртмелле тухса тӑран куҫлӑ, авӑнчӑк сӑмсаллӑ та тулли питлӗ яшӑ, ӑна пурте Петя тесех чӗнеҫҫӗ, урӑхла чӗнме те май ҫук.

Герой Советского Союза, которого все называли просто Петей, потому что иначе и нельзя было называть этого румяного горбоносого юношу с азартно вылупленными глазами, командовал полком.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Миша, — терӗм эпӗ хыттӑн, — акӑ Розалия Наумовна мана хӑй аппӑшне, Бертӑна, кунта чӗнме юрать-и тесе ыйтса пӗлме сӗнет.

— Миша, — сказала я громко, — вот Розалия Наумовна просит меня выяснить, может ли она пригласить к столу свою сестру Берту.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ сиртен ҫакна ыйтасшӑн акӑ, ҫак ҫамрӑк ҫынна, ӑна эсир Саня тесех чӗнме пултаратӑр, хӑвӑр калавӑра каласа параймӑр-ши.

У меня к вам просьба: повторите ваш рассказ вот этому молодому человеку, которого вы можете называть просто Саня.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Валя кӗҫӗн ученӑй специалиста, хӑйӗнчен пӗр вӑтӑр ҫул аслӑрах сухаллӑ арҫынна, темӗнле икӗ сӑмсаллӑскерне Володьӑна чӗнме ячӗ.

Валя послал за ним младшего учёного специалиста, который был, однако, старше Вали лет на тридцать, довольно внушительного мужчину, бородатого, с диким двойным носом.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ним те чӗнме пӗлмерӗмӗр эпир пӗр-пӗрне.

Мы молчали.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Катьӑна чӗнме юрать-и?

— Можно Катю?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Генерал ӗнерхи тӑшмана чӗнме хушрӗ.

Генерал велел кликнуть вчерашнего злодея.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Пилӗк сехет ҫурӑра мана чӗнме хуралҫӑ килчӗ.

В половине шестого за мной пришел сторож.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя кая юлса ҫитрӗ, эпӗ ӗнтӗ ӑна тепӗр хут телефонпа чӗнме те шутланӑччӗ.

Катя пришла довольно поздно, и я уже чуть было не побежал звонить ей по телефону.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нина Капитоновна ҫывӑхрах пулнӑ курӑнать, алӑк хыҫӗнчех пулнӑ-и тен, мӗншӗн тесен, Катя ҫакна каласанах вӑл кӗчӗ те Николай Антоныча апата чӗнме пуҫларӗ.

Надо прлагать, что Нина Капитоновна была где-нибудь поблизости, может быть, даже за дверью, потому что, как только Катя сказала это, она сейчас же вошла и захлопотала, захлопотала.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Энскра чухне, Гаер Кули хамӑр килте хуҫа пулса тӑрсан, пире йӑмӑкӑмпа иксӗмӗре ӑна «атте» тесе чӗнме хушсан, манӑн хамӑн та киле таврӑнас килместчӗ.

В Энске мне не хотелось возвращаться домой, когда Гаер Кулий стал у нас полным хозяином и мы с сестрой должны были называть его «папа».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ нимӗн чӗнме те хӑяймарӑм, нимӗн те ыйтаймарӑм.

Я ничего не посмела сказать ему, ничего не спросила.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Сошников патӗнче пултӑмӑр, концерта чӗнме кайнӑччӗ, — малти пӳлӗмӗнче пуҫтарса хурайман кӗрӗк ҫакӑнса тӑрать, эпӗ, ачам, тытрӑм та пӗр пӗчӗкҫӗ хӳрине шатӑрт тутартӑм.

— Это мы у Сошникова дома были, на концерт ходили звать, а в передней шуба неубранная висит, я взяла и хвостик с шубы отодрала.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӗнме кӑна та мар-ха, хӑй пӳлӗмӗнче питӗрӗнсех ларчӗ, кӗтесрен кӗтессе вӑл епле утса ҫӳрени кӑна илтӗнсе тӑчӗ.

Наоборот, она заперлась в своей комнате на ключ, и слышно было, как она там расхаживает из угла в угол.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана чӗнме пынӑ казак, ман ҫинчен пӗлтерме кӗчӗ те, часах каялла тухса, мана нумай пулмасть эпӗ Марья Ивановнӑпа ачашшӑн уйӑрӑлнӑ пӳлӗме ҫавӑтса кӗчӗ.

Казак, приведший меня, отправился про меня доложить и, тотчас же воротившись, ввел меня в ту комнату, где накануне так нежно прощался я с Марьей Ивановною.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Василиса Егоровна, упӑшки ҫаплах таврӑнманнине кура, Палашкӑна каллех ӑна чӗнме ячӗ.

Василиса Егоровна, не видя мужа, вторично послала за ним Палашку.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл пӗр хӗре чӗнсе кӗртрӗ те, ӑна уряднике чӗнме ячӗ.

Она кликнула девку и велела ей позвать урядника.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней