Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑлхаран (тĕпĕ: хӑлха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑлхаран Маргарита сасси каймасть: «Женя, эпӗ инкеке ҫаклантӑм, санран пулӑшу кӗтетӗп».

Все расплывалось, а в ушах вдруг зазвучал голос Маргариты: «Женя, я попала в беду! Мне нужна твоя помощь!»

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Терентий, тӳсеймесӗр, кӑшкӑрса ячӗ: — Ну, ҫитет сире ашкӑнма, ак сире пурсӑра та хӑлхаран пӑратӑп! — терӗ.

Терентию пришлось крикнуть: — А ну, хватит баловаться, а то всем ухи пообрываю!

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тутисене хӗссе, вӑл старике хӑлхаран ҫав тери вӑйлӑ ҫапрӗ, вара старик пӗтӗм пӗвӗпе стена ҫумне кайса ҫапӑнчӗ.

Сжав губы, он коротким и точным движением ударил старика в ухо с такой силой, что тот отлетел и всем телом стукнулся в стенку.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӑйӑхлӑ ҫын ачана хӑлхаран хытӑ туртрӗ, хӑлхи шатӑртатрӗ.

Усатый так рванул ухо, что оно затрещало.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл куҫлӑх тӑхӑннӑ, куҫлӑхне хура шнурпа хӑлхаран кӑкарса янӑ.

Он был в пенсне с черной тесемкой, заложенной за ухо.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Алкасем хӑлхаран мӗнле ҫакӑнса тӑнине пӗлесшӗн пулчӗ Петя, вара хӗрача ӑна нумаях та пулмасть шӑтарнӑ шӑтӑксене кӑтартрӗ.

Петя заинтересовался, каким образом на ушах держатся серьги, и девочка показала ему проколотые совсем недавно дырочки.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах эп хамӑн алӑра Игорӗн ырхан аллине туятӑп, хыҫалта такам таплаттарса чупни хӑлхаран каймасть, манӑн пуҫра пӗр шухӑш кӑна: Игоре хӑтармалла, часрах унпа ҫак сӗм каҫран ҫӑлӑнса тухмалла.

Но я чувствовала в своей руке худенькую руку Игоря, мне все слышался какой-то топот сзади, и я помнила одно: я должна увести отсюда Игоря, я должна выбраться скорее с ним из этой ночи.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ун-кун пӑхса илчӗ, алӑка лайӑхрах хупрӗ, унтан, ман ҫуммах пырса, хӑлхаран: — Итле, Крупицына, лайӑхрах ӑнлан, — тесе пӑшӑлтатса каларӗ.

Он оглянулся, плотно прикрыл дверь, подошел ко мне вплотную и шепнул на ухо: — Слушай внимательно, Крупицына.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед Дюльдялӗн куҫне икӗ аллипе ачашшӑн хупӑрларӗ, унтан лашин мӑйӗ ҫине тӗренсе, ӑна хулпуҫҫийӗпе ҫӑмӑллӑн тӗрткелесе, тӗрелсе, хӑлхаран темӗн пӑшӑлтатса, тирпейлӗн ҫӗре антарчӗ.

Амед обеими руками осторожно прикрыл Дюльдялю глаза и, плечом припав к шее коня, легонько подталкивая и в то же время подпирая его, что-то шепча ему в самое ухо, бережно свел коня на землю.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ан ҫиленӗр тетӗп, асатте! — кӑшкӑртӑм эп ӑна хӑлхаран.

— Я говорю — не серчайте очень на нас, дедушка! — закричала я ему в самое ухо.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ пулӑ мыскари пирки старике хӑлхаран ӑнлантартӑм.

Я громко объяснила, что произошло с рыбой, старику в самое ухо.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак чӑрлатакан сасӑ вара кунӗн-ҫӗрӗн хӑлхаран тухма пӗлмест.

В ушах днём и ночью отдаётся этот нарастающий воющий звук.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ вӑл мана мӗн те пулин хӑлхаран калать пулӗ тесе шутларӑм.

Я подумал, что она хочет сказать мне что-нибудь на ухо,

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан, кӑхлаткаласа, сцена ҫине улӑхать, мана хӑлхаран ярса илет.

Он, кряхтя, взбирается на сцену и больно дергает меня за ухо.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унччен те пулмарӗ, Филимон мана хӑлхаран ярса та илчӗ.

Не долго думая, Филимон больно дергает меня за ухо.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл Пугачев патне пырса, ӑна хӑлхаран темӗн каларӗ.

Он подошел к Пугачеву и сказал ему на ухо несколько слов.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анне, атте сывӑ чухне ачасене нихҫан хӗнесе курманскер, мана хӑлхаран ҫавӑрса тытать, манӑн пуҫа сӗтел ҫумне шаккать.

И моя мать, которая никогда не била детей, пока был жив отец, берет меня за ухо и стучит моей головой о стол.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ географие епле вӗреннине курнӑ-курманах, атте мана хӑлхаран ярса илчӗ, унтан Бопре патне чупса пырса, ӑна сасартӑк вӑратре те темӗн те пӗр калама тытӑнчӗ.

Увидя мои упражнения в географии, батюшка дернул меня за ухо, потом подбежал к Бопре, разбудил его очень неосторожно и стал осыпать укоризнами.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл пӗлмест-ха, — терӗ мана Грушницкий хӑлхаран, — ҫав эполетсем мана мӗн чухлӗ шанчӑк панине…

Он не знает, — прибавил Грушницкий мне на ухо, — сколько надежд придали мне эти эполеты…

Июнӗн 3-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Анчах вӑл ман алӑран ҫӗлен пек шӑвӑнса тухрӗ, унтан, хӑлхаран ҫеҫ: «Кӗҫӗр ҫӗрле, пурте ҫывӑрса кайсан, ҫыран хӗррине тух», — тесе пӑшӑлтатрӗ те пӳлӗмрен ҫӗмрен пек сиксе тулалла вӗҫрӗ.

Но она, как змея, скользнула между моими руками, шепнув мне на ухо: «Нынче ночью, как все уснут, выходи на берег», — и стрелою выскочила из комнаты.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней