Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑвалатчӗ (тĕпĕ: хӑвала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗлетӗр-и, тухтӑр, чирлӗскер мана кашнинчех пӳлӗмрен хӑвалатчӗ.

— Вы знаете, доктор, больной всегда гнал меня вон из спальни.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Ҫак урипе вӑл ҫатансемпе канавсем урлӑ сиксе каҫса ман хыҫҫӑн хӑвалатчӗ.

Он гонялся за мной на этой одной ноге, перепрыгивая через плетни и канавы.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Капитан ӑна аяккалла хӑвалатчӗ, урипе те тӗртсе ячӗ, ҫавӑнпа Сергей кайса ӳкрӗ, анчах каҫарассине капитан ҫапах та каҫарчӗ.

Капитан гнал его прочь, даже толкнул ногой, так что Сергей опрокинулся, но всё-таки простил.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл хыттӑн чӗнкелесе аслӑ посудника ман ӗҫе тумашкӑн хӑвалатчӗ, лешӗ ҫиленнипе стакансене ҫӗмӗретчӗ, буфетчикӗ тата мана йӑвашшӑн систерсе калатчӗ:

Он грубо гнал старшего посудника на мою работу, тот со зла бил стаканы, а буфетчик смиренно предупреждал меня:

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ир-кӳлӗм, кӗтӗве клевер ҫине хуса тухнӑ чух (шӑнтсан, колхоз ҫулсеренех ӗнесене кунта хуса тухать ҫитерме, мӗн юр ӳкичченех вӗсене ҫавӑн валли ятарласа тунӑ ҫурма ӑшӑ хуралтӑсенче пурӑнтарать) — уяртаслаччӗ, вичкӗн ҫил кастара-кастара вӗретчӗ, пӗлӗтсене, ӗнер анчах йӗс ывӑс пек курӑнакан хӗвеле паян та часрах курӑнтарма, хӑяматалла татти-сипписӗр хӑвалатчӗ.

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ку вӗт пӗтӗмпех тӗп-тӗрӗс пулнӑ, мана ҫунашкана кӳлетчӗ те, эпӗ туртса ҫӳреттӗм, а вӑл мана тек пушӑпа хӑвалатчӗ — туршӑн та — анчах шухӑшла-ха, миҫе ҫул иртнӗ унтанпа».

А ведь это сущая правда, бывало, меня заложит в салазки, а я вожу, а он-то знай кнутиком погоняет — ей-богу, — а сколько годов, подумаешь».

I // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Чӑнах та, манӑн пичче «юмансем хӑвалатчӗ» ӗнтӗ.

Хотя, правда, брат мой еще «дубы гонял».

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑхӑтра асӑрхаса, хӑйне алла илмен пулсан, вӑл лашана ӳксе виличченех хӑвалатчӗ пулӗ.

Он загнал бы коня насмерть, если бы не спохватился, не взял себя в руки.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Атту хӑвалатчӗ мана, мӑшкӑллаччӗ манран.

А то гнал меня, надругался надо мною.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней