Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑваттӑра (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйне вӑл лашасемпе хӗрарӑмсене пӗлекенҫӗ, питӗ лайӑх ташӑҫӑ, ҫитменнине тата калама ҫук хӳхӗм те аристократлӑхӑн чи ҫӳллӗ тӳпине хӑпарса ҫитнӗн, анчах та, ҫирӗм тӑваттӑра кӑна иккенне пӑхмасӑр, ӗнтӗ пурӑнса курма та шанчӑкне ҫухатма ӗлкӗрнӗ ҫын евӗр шутлать, хӑйне ҫав тери пысӑка хурать.

Он был о себе высокого мнения, считая себя знатоком лошадей и женщин, прекрасным танцором и притом изящным, великосветским, но, несмотря на свои двадцать четыре года, уже пожившим и разочарованным человеком.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫирӗм тӑваттӑра чухне (унтан: вӑтӑрта, вӑтӑр иккӗре чухне, теҫҫӗ, малалла та ҫаплах) ҫут тӗнче ҫине ҫирӗм тӑххӑрта чухнехинчен урӑхларах, ҫӗнӗллерех пӑхать: анлӑрах та, хӑюллӑрах та, анчах ун чухне вӑл манӑн хальхи чухлех пулман-ха.

В двадцать четыре года у человека шире и смелее новизна взглядов, чем в двадцать девять лет (потом говорится: в тридцать лет, в тридцать два года и так дальше), но тогда у меня не было этого в таком размере, как теперь.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл ун чухне вун тӑваттӑра ҫеҫчӗ, анчах та — питӗ те яштака пӳллӗ, кӑпӑшка ҫӳҫлӗ, мӑнкӑмӑллӑн пӑхакан куҫлӑ, вӑл хӑй ҫулӗнчен аслӑрах, хӗрарӑм пулма ӗнтӗ ҫитӗнсе ҫитнӗ пек курӑнатчӗ.

Ей было только четырнадцать лет, но — очень рослая, пышноволосая, с гордыми глазами — она казалась значительно старше и вполне готовой быть женщиной.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вӑл та пирӗнтен эпӗ вун тӑваттӑра чухнех ӗмӗрлӗхех уйрӑлса кайрӗ, - хыпарларӗ ҫывӑх ҫыннисем пирки сакӑр теҫеткерен иртнӗскер.

Помоги переводом

Пысӑк хулара ҫуртсем ҫӗкленӗ // Елена ТИМОФЕЕВА. «Пурнӑҫ ҫулӗпе», 2019.05.17

«Упӑшкин ячӗ Слава иккен. Алексей уншӑн мӗнле ҫуннине пӗлейрӗ-ши Оксана? Ҫамрӑкрахчӗ ҫав ывӑлӗ ҫӗре кӗнӗ вӑхӑтра. Вун тӑваттӑра кӑначчӗ вӗсем. Оксана кун пирки халӗ те пӗлмест пулас», — йӑл-йӑл ҫиҫсе тӑракан хӗрарӑм ҫинчен куҫне илмерӗ хунямӑшӗ пулайманскер.

«Супруга, значит, зовут Славой. Знает ли Оксана, как по ней тоскует Алексей? В то время они были совсем молодыми, когда хоронили его. По четырнадцать было им. Вроде бы Оксана до сих пор не знает об этом», — несостоявшиеся теща не сводила глаз с женщины со сияющей улыбкой.

Хурлӑхлӑ юрӑ // Николай Сунай. «Тӑван Атӑл», 2016, 9№

Лера тӑваттӑра кӑна пулин те пултарулӑхӗ тӗрлӗ енлӗ: сӑвӑ калама, амӑшӗ пекех — полимер тӑмран темӗн те ӑсталама маҫтӑр.

Хотя Лере всего лишь 4 годика, она уже знает много стихов, как и мама из полимерной глины может смастерить все что угодно.

"Анне вилсен атте мӑнастире кайрӗ" // Ирина ПУШКИНА. «Хыпар», 2016.07.08, 106-107№

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней