Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тахҫанхи сăмах пирĕн базăра пур.
тахҫанхи (тĕпĕ: тахҫанхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑсӗпе кӑшт айвантарах Прохор, Григорий чӗлхине халичченхи пек мар ирӗке янинчен тӗлӗнсе, малтанах ун ҫине шанмасӑртарах пӑхкаласа пычӗ, унтан Григорий, тахҫанхи кунсене аса илсе, йывӑр шухӑшсенчен хӑпасшӑн пулнине ӑнланса ҫитрӗ те, хӑй те вара, — тен, ытлашши те тӑрӑшарах пулӗ, — татти-сыпписӗр пакӑлтатма тытӑнчӗ.

Простоватый Прохор вначале недоуменно косился на Григория, дивясь его необычайной разговорчивости, а потом все же догадался, что Григорий воспоминаниями о давнишних днях хочет отвлечь себя от тяжелых думок, — и стал поддерживать разговор и, быть может, даже с излишним старанием.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун аллисем вут тӗслӗн ҫуталчӗҫ, питне вӗри ҫапрӗ, анчах вӑл сиксе лармарӗ, сиккеленмерӗ, пӗтӗмпех тахҫанхи вӑхӑт нумай иртсен те манӑҫман аса-илӳсен ӑшне путрӗ…

Руки его окрасил оранжевый загар, в лицо веяло жаром, но он не отодвигался, не шевелился, весь уйдя в далекие, неподвластные времени воспоминания.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пирӗн тахҫанхи, вӑраха кайнӑ чир… —

Старая и затяжная наша болезнь… —

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мана аҫу та командӑ парайман, — хӑйӗн тахҫанхи пурнӑҫне аса илнӗ пек, амӑшӗ пӗр самант чӗнмесӗр тӑчӗ.

— Мной и отец твой не командовал, — она помолчала, словно вспоминая о чем-то своем, далеком.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малти пӳлӗмре пушӑ та ҫара, стенасем ҫинчен тусанлӑ шпалер таткаланчӑкӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, анчах, темӗнле япӑхса кайнӑ пулин те, сарлака мачча хӑмисем тӗксӗм хунар ҫутинче те ӑшӑра нумай ҫулсем хушши пурӑннӑ типӗ, йывӑҫӑн вут чулӗнни пек сарӑ тӗсӗпе йӑлтӑртатаҫҫӗ, ытама кӗрейми хыр пӗренесенчен пуранӑ стенасене тӗплӗн мӑкланӑ; тачӑ хӗснӗ урайӑн тахҫанхи сӑрӗ те кайман.

В горнице было пусто и голо, со стен свисали лохмотья пыльных обоев, но, несмотря на всю запущенность, широкие плахи потолка даже при тусклом свете фонарика отливали кремневой желтизной сухого, годы прожившего в тепле дерева; стены, срубленные из вековых, в обхват, сосен, были добротно проконопачены; плотно сбитый пол хранил следы давней покраски.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корнее пӗчченлӗхӗн, иртсе кайман тахҫанхи кӳренӳн тата темскер тавӑрмалла мар ҫухатун пӑтранчӑк туйӑмӗ ҫавӑрса илчӗ…

Смешанное чувство одиночества, давней, незаживающей обиды и чего-то еще, непоправимо потерянного, захлестнуло его…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Илеперӗн сӑмсана кӑтӑклантармалла пылак та илӗртӳллӗ шӑрши ыйхӑлаттарса ячӗ, ҫемҫен кӑна ҫурри манӑҫнӑ тахҫанхи пурнӑҫӗ еннелле ҫаврӑнтарса пӑхтарчӗ, чӗрене тепӗр хут иртнӗ юратӑвӑн ҫивӗчӗшӗ ҫумне сӗртӗнтерчӗ.

Приторный, зовущий запах донника навеял сон, мягко повернул лицом к полузабытому прошлому, заставил еще раз прикоснуться сердцем к отточенному клинку минувшего чувства.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна вӑл пӳрте чӗнмерӗ, тахҫанхи юлташӗпе калаҫнӑ пек ирӗклӗн те вӗҫкӗнлерех тараватланса калаҫрӗ:

Он не пригласил Петра в комнату, говорил с оттенком добродушной фамильярности:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл Наталйӑпа ачисем ҫинчен шухӑшласа ӑшне вырттарма тӑрӑшрӗ, анчах ку уншӑн вӑхӑт таптаса тӗпретнӗ тахҫанхи савӑнӑҫ пек ҫеҫ пулчӗ.

Думал о Наталье, детишках, но радость от этого приходила зазубренная временем, изжитая давностью.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тахҫанхи кӳренӳ унӑн чӗрине вӗшле йытӑ ҫыртса лартнӑ пек ярса илчӗ.

Давняя обида взяла сердце волкодавьей хваткой.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӗ Ҫемен танка сайра аса илнӗ, — аса илсен те, темле тахҫанхи япалана аса илнӗ пек анчах аса илнӗ.

Теперь же Семен редко когда вспоминал о танке, — и то как о чем-то далеком.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унӑн пӗчӗкҫӗ те сарӑ, тахҫанхи мӑкӑльсемпе хӑмӑрланса тӗвӗленнӗ ал тупанӗ ҫине катӑлнӑ уйӑхӑн шупка кӑвак ҫути пайӑркаланса ӳкрӗ.

На нее, маленькую и желтую, испятненную коричневыми бугорками давнишних мозолей, упали сиреневые лепестки ущербленного месяца.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тахҫанхи сурана ыраттармалла пулчӗ.

— У меня открылась давнишняя рана.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Унччен те тӑрӑшаттӑм, анчах, ӑнланмастӑн-и, — вӑл Сергее «эсӗ» терӗ те тахҫанхи тусӗпе калаҫнӑ пек калаҫма пуҫларӗ.

— И раньше старались, но ты понимаешь, — он перешел на «ты» и заговорил с Сергеем, как с давним приятелем.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каласа пама ҫук тӑванлӑн, ӑшшӑн вӑштӑртатса ӳкрӗҫ Григорий ҫине ҫак, хӑй те пӗрре кӑна мар юрланӑ, тахҫанхи казак юррисем.

Неизъяснимо родным, теплым повеяло на Григория от знакомых слов давнишней казачьей и им не раз игранной песни.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пулмасть пуль, — иккӗленчӗ иккӗмӗш салтакӗ, тахҫанхи золотухӑпа шӑрланса ларнӑ ҫаврака пуҫне пӑркаласа.

— Навряд, — сомневался второй, качая круглой головой со следами давнишней золотухи.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пурте вӗсем ӑна хӑйсен тӗсне ҫухатнӑ этемсем пек туйӑнаҫҫӗ, вӗсен кӑвак, сенкер, симӗсрех тата ытти тӗслӗ куҫӗсенче лӳпперлӗхсӗр пуҫне урӑх нимӗн те ҫук, ҫавӑнпа вӑл чӑртмах этемсем якалса пӗтнӗ тахҫанхи пӑхӑр укҫана кӑна аса илтереҫҫӗ.

Все они казались какими-то вылинявшими, тупое застыло в серых, голубых, зеленоватых и иных глазах, и крепко напоминали хожалые, давнишнего чекана медные монеты.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пантелей Прокофьевич тӑлӑпӗ ҫинчен тахҫанхи пылчӑк лаптӑмне хырса пӑрахрӗ.

— Соскабливая ногтем с тулупа давнишнее пятнышко грязи, Пантелей Прокофьевич сказал:

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Киле килнӗ хыҫҫӑн пиллӗкмӗш талӑкӗнче, ӗҫсе ӳсӗрӗлсе, полякла та нимӗҫле ятлаҫма пуҫларӗ, тата йӗре-йӗре, казаксем Польша ҫинчен юрлакан тахҫанхи юррине, 1831-мӗш ҫултах пуҫласа юрланӑскерне, юрлама тытӑнчӗ.

На пятые сутки по приезду напился, ругался по-польски и по-немецки и, плача, распевал давнишнюю казачью песню о Польше, сложенную еще в 1831 году.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кашкӑр, пружина ҫинчи пек сиккелесе, тӗме ҫине — тахҫанхи арлан йӑвисем патне — сиксе тухрӗ, унтан вӑрманалла ыткӑнчӗ.

Пружинисто покачиваясь, волк выскочил на кургашек — давнишнюю сурчину, — шибко пошел к лесу.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней