Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сӳннӗ (тĕпĕ: сӳн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр ҫамантрах унӑн мӗнпур ӳт-пӗвӗ, мӗнпур пурнӑҫӗ вӑранчӗ, ҫамрӑклӑх каялла ҫаврӑнса килнӗ пек, талантӑн сӳннӗ хӗлхемӗсем ҫӗнӗрен ҫулӑмланса кайнӑ пек пулчӗс.

Весь состав, вся жизнь его была разбужена в одно мгновение, как будто молодость возвратилась к нему, как будто потухшие искры таланта вспыхнули снова.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Данкон ҫунакан чӗри хӑй ертсе пыракан ҫынсен урисем патне ӳксе сӳннӗ, Катя чӗри вара, халӑх юратса ҫӗкленӗскер, ҫунать те ҫутатса тӑрать.

Горящее сердце Данко угасло под ногами тех, для которых оно светило, а сердце Кати, любовно поднятое народом, продолжает гореть и светить.

Эпилог // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лавҫӑ хӑйӗн сӳннӗ пирусне ҫӑварне хыпса, сывласа илнӗ хыҫҫӑн, вут чулне шырама пуҫларӗ.

Возница сунул в рот потухшую цыгарку и, потянув губами, полез в карман за кремнем.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кунсем халь сехетпе мар, ҫулталӑкпа вӗҫеҫҫӗ: ҫынсем вилсен те вӗсен сӳннӗ куҫӗсем, кӗл пек кӑвакарнӑ чӗреллӗ мӗлкисем ҫӗр ҫинче ҫӳреҫҫӗ.

Дни теперь измеряются не часами, а годами; и люди умирают при жизни, а по земле продолжают ходить их тени, с потухшими глазами и с сердцами, омертвевшими, как пепел.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫӑварӗнчи пирусӗ сӳннӗ, куҫӗсем шӑтарас пек пӑхаҫҫӗ.

Папироса, торчавшая в углу его рта, потухла, но глаза продолжали сверлить, как бурава.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗсен сӑнарӗсем татах ним хускалми, йывӑҫран тунӑ пек пулса тӑчӗҫ, куҫӗсем сӳннӗ пек курӑнчӗҫ.

На их лицах опять проступила равнодушная одеревенелость, глаза потухли.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сӳннӗ ҫӑлтӑр мар, йӑл-йӑл ҫиҫекенни пулинччӗ, — ӗмӗтленчӗ Антун.

— То звёзды потухшие! — скривился Антошка и мечтательно прибавил: — Вот если бы настоящие достать, которые сверкают!

Планетари // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 18 с.

Хутор атаманӗ хушнипе вара чӳрече хупписене хӑмасемпе хӗреслесе ҫапса хучӗҫ те, ачасем нумай хушӑ ҫав хӑрушӑ вырӑнта выляма шикленсе ҫӳрерӗҫ, стариксемпе карчӑксем тӗтӗм сӳннӗ кил умӗпе иртсе пынӑ чух, асапланса вилнисен тӑпри ҫӑмӑл пултӑр, чунӗсем ҫӳлти патшалӑха лекчӗр тесе, сӑхсӑха-сӑхсӑха илчӗҫ.

По приказу хуторского атамана ставни накрест забили досками, и долго еще ребятишки боялись играть около страшного места, а старики и старухи, проходя мимо выморочной хатенки, крестились и поминали за упокой души убиенных.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Копылов хӑмӑр френч тӳмисене вӗҫертсе ячӗ, хӗрлӗрех хӑмӑр шӑртлӑ сухал пусса илнӗ кӳпшек питҫӑмартисене аллисемпе тӗревлерӗ те, шухӑша кайса, сӳннӗ чикарккине чылайччен ҫӑварӗнче мӗкӗлтеттерсе ларчӗ.

Копылов расстегнул коричневый офицерский френч, подпер ладонями поросшие каштановой щетиной пухлые щеки, раздумчиво и долго жевал потухшую папироску.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Степан куҫӗсене кӑшт уҫрӗ (вӗсенче паҫӑрхи хӗм сӳннӗ те ӗнтӗ), унтан тин каларӗ:

Но Степан приоткрыл глаза (в них уже погас недавний огонь), сказал:

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах пачах сӳннӗ тесе калама иртерех пек.

Но все таки, пока рано было сказать, что все погасло.

Яшпашьелсем // Константин МАЛЫШЕВ. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 3 стр.

Ун куҫӗсем, вутпа пӗрле сӳннӗ пек, типӗ те тӗссӗр пулнӑ.

Глаза ее были сухи и бесцветны, будто гасли вместе с огнем.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пушар чакса пынӑ, сӳннӗ, часах ҫынсем килӗсене саланма тытӑннӑ.

Пожар терял силу, мерк, и скоро люди стали расходиться по домам.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

…Ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн кун ҫути сӳннӗ пек туйӑннӑ.

…После похорон отца будто померк свет в окнах.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ шӑрпӑк сӳннӗ, Мажаров сасси ҫемҫен те ашшӑн илтӗннӗ.

Но вот спичка погасла, и голос Мажарова зазвучал мягко и доверительно:

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ахалех ун пек шутлатӑр, Корней Иванович, — терӗ Пробатов, унӑн куҫӗсенче темскер сӳннӗ пек туйӑнчӗ, анчах сасси ҫирӗпрех илтӗнчӗ.

— Напрасно так думаете, Корней Иванович, — сказал Пробатов; в глазах его будто что-то погасло, но голос стал тверже.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ ҫаплах крыльца ҫинче ларать, ял ҫине тул ҫути киле пуҫланӑ: сывлӑшра малтанхи кӑпӑшка юр пӗрчисем вӗлтӗртетеҫҫӗ, вӗсем хура ҫӗр ҫине вӗҫсе ҫитичченех сӳннӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

Отец по-прежнему сидел на крылечке, над деревней словно начинало светать — в воздухе порхали первые лохматые снежинки и, казалось, меркли, долетев до черной земли.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫунатсем ҫинчи юр пек ҫиҫсе ҫуталакан тӗкӗсем ҫӗр ҫумӗнчех, тӗрлӗ курӑксен симӗс ытамӗнче, юлашки хут шурӑ ҫиҫӗмлӗ йӑлтлатса илчӗҫ те сӳннӗ пек пулчӗҫ: хир кӑркки курӑк хушшине кӗрсе ҫухалчӗ.

Возле самой земли, на зеленом фоне разнотравья в последний раз белой молнией вспыхивало кипенно-горючее оперенье крыльев и гасло: стрепет исчезал, поглощенный травой.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑшӗ-пӗри ҫакӑн пек те чееленсе хӑтланчӗ: хӗвел анас чух, ут ҫине утланса, сотня тӑракан вырӑнтан сикӗпе тухса вӗҫтерчӗ те, вӑтӑр е тата хӗрӗх ҫухрӑмах тӗпӗртеттерсе кайса, каҫхи шуҫӑм сӳннӗ тӗле килне ҫитсе те ӗлкӗрчӗ.

Но кое-кто ухитрялся и так: солнце на закате — выезжал с места стоянки сотни, придавливал коня наметом и, отмахав верст тридцать, а то и сорок, на исходе вечерней зари был уже дома.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кухньӑра кил тӗтӗмӗ сӳннӗ чухнехи асаплӑ шӑплӑх.

Стояла на кухне выморочная тишина.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней