Корпус чувашского языка

Юлашки ҫӗр утӑмне вӗсем хырӑмӗсем ҫинче шуса пычӗҫ те, самантрах иккӗшӗ те Буратино ҫине хӑпарса ларчӗҫ, ӑна хул айӗнчен ярса илсе полици уйрӑмне сӗтӗрсе кайрӗҫ.

Последние сто шагов они ползли на животах и враз кинулись на Буратино, схватили его под мышки и потащили в отделение.

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл Буратинона пиншакӗнчен ярса илчӗ те, каялла чакса, чӑлана сӗтӗрсе кайрӗ.

Схватил Буратино за курточку и, пятясь, потащил в чулан.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пуканесем Буратинона сӗтӗрсе пырса вучах патне, урайӗнчи решетке ҫине пӑрахрӗҫ.

Куклы приволокли Буратино и бросили на пол у решётки очага.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсен вара йӗре-йӗре кладовоя кайрӗҫ, Буратинона пӑта ҫинчен вӗҫертсе илчӗҫ те кухняна сӗтӗрсе пычӗҫ.

Тогда они, рыдая, пошли в кладовую, сняли с гвоздя Буратино и приволокли на кухню.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унта, сӗтел ҫинче, Буратинона пырӗнчен ярса илчӗ те, ӑна шӑлӗсемпе тытса йӑвантарса ячӗ, урайне сиксе анчӗ те, Буратинона пусма айнелле, урай хӑмисем айне сӗтӗрсе кайрӗ…

И тут, на столе, она схватила Буратино за горло, повалила, держа его в зубах, соскочила на пол и поволокла под лестницу, в подполье.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑранипе вӑл, Буратинона хӑй хыҫӗнчен сӗтӗрсе пусма айнелле ӗмӗлке пек сирпӗннӗччӗ, анчах вӑл йывӑҫран тунӑ ача иккенне курчӗ те, — каялла ҫавӑрӑнса, урса кайнӑ пекех унӑн мӑйне кӑшласа татма пикенчӗ.

С испугу она, как тень, кинулась под лестницу, волоча Буратино, но увидела, что это всего-навсего деревянный мальчишка, — обернулась и с бешеной злобой набросилась, чтобы перегрызть ему горло.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино ҫиме юрӑхлӑ пулман, — вӑл унтан та иртсе кайрӗ, хӑйӗн хыҫӗнчен вӑрӑм та ҫинҫе хӳрине сӗтӗрсе пычӗ.

От Буратино съестным не пахло — оно пошло мимо, таща за собой длинный тонкий хвост.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Картасем урлӑ каҫса ҫӳретӗп, вӗҫен кайӑксен йӑвисене ҫӗмӗрӗп, ачасене виртлесе мӑшкӑлӑп, йытӑсемпе кушаксене хӳрисенчен сӗтӗрсе ҫӳреме тухса каятӑп… эпӗ кӑна анчах мар, темӗн те шухӑшласа кӑларӑп… — тет Буратино.

Буду лазить по заборам, разорять птичьи гнёзда, дразнить мальчишек, таскать за хвосты собак и кошек… я ещё не то придумаю!.. — сказал Буратино.

Калаҫакан шӑрчӑк Буратинона ӑслӑ канаш парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫапла калаҫнисене илтсен, мӑйӑхлӑ полицейски мӗскӗн Карлона пиншак ҫухавинчен ярса илсе, полицейски уйрӑмне сӗтӗрсе кайрӗ.

Слыша всё это, усатый полицейский схватил несчастного Карло за воротник и потащил в полицейское отделение.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Извозчикӗ лашине ҫат! тутарса аяккалла чуптарчӗ, дворникӗ хӗрӗн урисем хушшине кӳлӗнсе ларчӗ те, кутӑн чакса ӑна, виле пек пулнӑскере, тротуар ҫинелле сӗтӗрсе карӗ.

Извозчик, хлестнув лошадь, поехал прочь, а дворник впрягся в ноги девицы и, пятясь задом, поволок ее на тротуар, как мертвую.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сӑртран тӑлӑп сӗтӗрсе аннӑ та унпа героя тӳрех хупласа лартнӑ, Ефимыч ӑна хӑйӗн така тирӗнчен ҫӗленӗ ҫӗлӗкне тӑхӑнтартнӑ.

С горы приволокли тулуп и сразу набросили на героя, а Ефимыч нахлобучил ему свою громадную баранью шапку.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Вӑкӑрсемпе сӗтӗрсе те пӑрса яраймӑн ӑна — тупать!

Быками не своротишь — найдет!

Вунҫиччӗмӗш прохор, шуҫ ӑстисен королӗ // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Вӑрлама эпӗ, чӑнах та, хӑтланса пӑхрӑм, анчах савӑнмалли пулмарӗ: пӗр купцанне эпӗ картаран лашине вӑрласа тухма шутланӑччӗ, ну — вӑрлама пултараймарӑм, тытрӗҫ, пуҫларӗҫ, паллах, хӗнеме, хӗнерӗҫ-хӗнерӗҫ те полицине сӗтӗрсе карӗҫ.

Воровать я — верно — пробовал, только — неутешно вышло: затеял я у купца коня свести со двора, ну — не сумел, поймали, начали, конешное дело, бить, били-били — в полицию оттащили.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ермохин кӑшкӑрса мана тулалла сӗтӗрсе тухрӗ.

Ермохин с криком вытащил меня на двор.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пирӗн ҫумран, васкамасӑр, вӑрӑм мӗлкисене сӗтӗрсе ҫынсем иртсе каятчӗҫ, урасем айӗнчен тӗтӗм пек тусан тӑрса, ҫав мӗлкесене пытаратчӗ.

Мимо нас не спеша проходили люди, влача за собою длинные тени, дымом вставала пыль из-под ног, хороня эти тени.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Максим чупса пычӗ, вӑл та ӳсӗрскер, вара вӗсем иккӗшӗ мана палуба тӑрӑх, ҫывӑракан пассажирсем ҫумӗпе хӑйсен каюти патнелле сӗтӗрсе кайрӗҫ.

Подбежал Максим, тоже пьяный, и вдвоём они потащили меня по палубе к своей каюте, мимо спящих пассажиров.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пароход ӑна, сыснана сӗтӗрнӗ пекех, сӗтӗрсе пырать, буксирӗ пушанса шыв ҫине ҫатлаттарать, унтан каллех шыв тумламӗсем шӑпӑртаттарса карӑнса каять те баржӑна сӑмсинчен туртать.

Пароход тащил её, точно свинью; ослабевая, буксир хлестал по воде, потом снова натягивался, роняя обильные капли, и дёргал баржу за нос.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ ҫапах та алӑка уҫса яма ӗлкӗртӗм, хуҫа вара ҫапӑҫсах арӑмне столовӑя сӗтӗрсе кӑларчӗ те, ҫӗҫҫине туртса илчӗ.

Я всё-таки успел отпереть дверь, и хозяин, с боем вытащив супругу в столовую, отнял у неё нож.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тул ҫутӑлни чылая кайсан, хӗнесе пӗтернӗ Йевта старике нимӗҫсем аялалла сӗтӗрсе анчӗҫ.

Поздним утром полумертвого и избитого старика Евту погнали к подножью горы.

40 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӑй хыҫҫӑн вӗрен сӗтӗрсе пыракансене ҫунса кайнӑ вите тавра утса ҫӳрет, макӑра-макӑра шиклӗн ҫаврӑнса пӑхать вӑл.

Волоча за собой веревку, перед сгоревшим хлевом металась корова, она протяжно мычала и озиралась.

34 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.