Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сӗмӗ (тĕпĕ: сӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кавӗрле мучи анкартине тухса пӑхма шут тунӑ тӗле каҫ сӗмӗ кӑвакарма пуҫларӗ.

Уже заголубели сумерки, когда Гаврила решился пойти на гумно.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Каҫ сӗмӗ станицӑна сенкертерех симӗс ӗнтӗрӗклӗ шӑплӑхпа пиеленӗ.

Ночь спеленала станицу зеленоватой сумеречной тишиной.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ырса минренӗ, ыйхӑлать, каҫ сӗмӗ йӑлт аптрарӗ.

Устанет то, и хочет ночь прилечь, тупая сонница.

Ҫулла дачӑра Владимир Маяковский курнӑ тӗлӗнмелле мыскара // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.

Вӑл – пирӗн нацин хӑйне евӗр сӗмӗ, унӑн ӑс-хакӑл пуянлӑхне, талантне, ӗҫченлӗхне сӑнарлакан мул.

Это своеобразный код нашей нации, отражение ее духовного богатства, мудрости, таланта и трудолюбия.

Олег Николаев Чӑваш тӗррин кунӗ ячӗпе саламлани // Олег Николаев. http://www.cap.ru/news/2020/11/26/glava- ... aet-s-dnem

Каҫ сӗмӗ.

Сумерки.

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

— Э, ҫук, пӗлтерӗшӗ пӗрре пулин те, сӗмӗ — расна.

— Э, нет, сила у них большая, а облик разный.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Пӳртрен ҫутӑ сӗмӗ ӳкет.

Из окон падает свет.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Тӗрлӗ тӗс ялкӑшать, сӗмӗ вара яланах пӗрре.

Дни разные, а сумерки все похожи друг на друга.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Лигница каҫ сӗмӗ хупласа илсенех госпиталь хапхинчен пӗр хупӑ машина тухса кайрӗ.

А когда над Лигницем опустился вечер, из ворот госпиталя выехала крытая машина.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Канмалли кун хапха умӗнчи сак ҫине хӗр таврана каҫ сӗмӗ хупӑрласа илсенех тухса ларчӗ.

Помоги переводом

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Сӑртсен курпун тӳписем уҫӑмсӑр симӗс шевлепе ҫуталса темиҫе ҫекунт курӑнса тӑчӗҫ те, унтан каллех вӗсене март каҫӗн ҫилӗм пек тӑсӑлакан хура сӗмӗ витсе хучӗ, вара пушшех уҫҫӑн та тӑтӑшшӑн, пӗр-пӗринпе пӗрлешсе кайнӑ евӗр, артиллери залпӗсем кӗрӗслетме тытӑнчӗҫ.

На несколько секунд стали видны озаренные зеленым, призрачным сиянием горбатые вершины гор, а потом снова вязкая темень мартовской ночи покрыла горы, и еще отчетливее и чаще, почти сливаясь, загремели артиллерийские залпы.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫ сӗмӗ ҫапсанах, кӗсрине кӳлчӗ, урапа ҫине икӗ кӗрӗк, пӗр михӗ ҫӑнӑх, вир кӗрпи, ҫыхса пӑрахнӑ сурӑх хучӗ, хыҫалти каклешкерен икӗ ӗнине кӑкарчӗ, унтан Ильиничнӑпа мӑнукӗсене улӑхтарса лартрӗ.

А как только смерклось — запряг в арбочку кобылу, положил две шубы, мешок муки, пшена, связанную овцу, привязал к задней грядешке обеих коров и, усадив Ильиничну и детишек, проговорил:

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таврана каҫ сӗмӗ хупласан, Григорий ҫӗр каҫма Балашов ҫывӑхӗнчи пӗр пысӑк мар яла ҫитсе чарӑнчӗ.

Неподалеку от Балашова уже в сумерках Григорий остановился в одной небольшой деревушке на ночевку.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таврана каҫ сӗмӗ ҫапсан тата сивӗннӗ ҫӗр ҫине хуралтӑсен хӑмӑр кӑвак мӗлки ӳксен, каҫхи апат ҫиме кухньӑна кӗчӗҫ.

Потом, когда смерклось и лиловые густые тени от построек легли на остывшую землю, пошли в кухню вечерять.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таврана каҫ сӗмӗ ҫапиччен Кошевой ҫывӑхри укӑлча картинче, вӑрман хӑмли явӑнса ӳсекен кӳкен тӗмӗсен сулхӑнӗнче ҫывӑрса выртрӗ.

До сумерек Кошевой спал в соседней леваде, под тенью оплетенных диким хмелем терновых кустов.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗччен чух кӗсьерен кашни кӑлармассерен вӑл Мишка чунне шухӑшламан ҫӗртен килсе кӗнӗ асаилӳсемпе хумхантарчӗ; вӑл вара ҫӑл ҫывӑхӗнчи шурӑ пӑспа пиеленнӗ тиреке, каҫ сӗмӗ карса илнӗ тӳперен тӑман вӗлтӗртетсе вӗҫнине, Дуняшкӑн вӗттӗн чӗтренекен ҫирӗп тутине те, унӑн авӑнчӑк куҫ хӑрпӑкӗсем ҫинче ирӗлекен чӑлт-шурӑ юр пӗрчисене те аса илчӗ…

Когда он наедине с собою доставал утирку, — всегда непрошеным приходило волнующее воспоминание: обметанный инеем тополь возле колодца, срывающаяся с сумрачного неба метелица, и твердые дрожащие губы Дуняшки, и кристаллический блеск снежинок, тающих на ее выгнутых ресницах…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫ сӗмӗ ҫапсан, тӗттӗмле, тӳрем улӑх урлӑ каҫма пулатчӗ-ха, анчах Григорий, кӗтме юратманскер, яланах «тӗнчере чи япӑххи вӑл — кӗтсе илессипе хӑваласа ҫитесси» тесе калаканскер, халех кайма шутларӗ.

Можно было дождаться вечерних сумерек, чтобы пересечь ровное полотнище луга затемно, но Григорий, не любивший ожидания, всегда говаривавший, что «хуже всего на свете — это дожидаться и догонять», решил ехать сейчас же.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫ сӗмӗ таврари сӑрт тӗмескисене, Дон леш енчи вӑрмансемпе улӑх-ҫарансене, кашласа ларакан тирексемпе каврӑҫ йывӑҫҫисене хура кашмапа витсе хунӑ…

Ночь темной ватолой крыла окрестные бугры, Задонье, ропчушие тополя и ясени…

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тавралӑха ҫуркуннехи хӑвӑрт куҫакан каҫ сӗмӗ карса илесси нумай юлман; хӗвел те ялкӑшса ҫунан хӗрӳ ҫаврашкипе анӑҫри кӑвак тӗслӗ, лӗмсӗркке ҫумӑр пӗлӗчӗсен хӗррине сӗртӗннӗ, — анса ларма хатӗрленет.

Уже близки были быстротечные весенние сумерки, уже сходило к закату солнце, касаясь пылающим диском края распростертой на западе лохматой сизой тучи.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫ сӗмӗ ҫапсан, сотня командирӗ хушнипе заставӑсем кайса тӑратнӑ ҫӗртен таврӑннӑ чух, Григорий тӑкӑрлӑкра полк командирӗпе полк адъютантне хирӗҫ пулчӗ.

Уже в сумерках Григорий, возвращаясь от места, где по приказанию командира сотни он расставил заставы, встретился в переулке с командиром полка и полковым адъютантом.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней