Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сӗмлӗхре (тĕпĕ: сӗмлӗх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каҫхи сӗмлӗхре кӗмӗл тӗслӗ йӑлтӑртатса курӑннӑ.

В серых сумерках казавшаяся серебряной.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Унта, сӗмлӗхре, лӑпкӑ шыв тӑрӑх, ҫыран хӗрринчен шалалла туртӑнса, шывӑн тӗп юхӑм ҫулӗ патнелле пӗчӗкҫеҫ утрав юхнӑ, ҫав утрав ҫинче ҫынсен тӗксӗм мӗлкисем ӑшталанса ҫӳренӗ.

Там, по спокойной воде, удаляясь от берега к струе главного течения реки, плыл в сумраке маленький остров, на нем метались темные человеческие фигуры.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӗлӗнтермӗш сасӑ ҫывӑхран ҫывӑх киле пуҫланӑ, вӑйлӑланнӑҫем вӑйлӑланнӑ, макӑра-макӑра, сӗмлӗхре ирӗлсе ҫухалнӑ.

Странный звук подплывал всё ближе и рос в своей силе, рыдал и таял в черной тьме.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Якӑр сӑнчӑрӗсем чӑнкӑртатни тата команда ҫуйӑхни Фомана ыйӑхран вӑратнӑ; вӑл чӳречерен пырса пӑхнӑ та, аякра, сӗмлӗхре, пӗчӗк хӑй ҫутисем йӑлтӑртатнине курнӑ; шыв, ҫу евӗр, хура та ҫӑра пулнӑ — урӑх нимӗн те курӑнман.

Лязг якорных цепей и крики команды разбудили Фому; он посмотрел в окно и увидал: далеко, во тьме, сверкали маленькие огоньки; вода была черна и густа, как масло,--и больше ничего не видать.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Лось хӑйӗн хыҫҫӑн плитана каялла хунӑ май курать: ункӑ евӗр лапамра, хӗрлӗ сӗмлӗхре, салтаксен палӑри-палӑрми кӳлеписем мӗлтлетеҫҫӗ.

Лось, задвигая за собой плиту, увидел, как на кольцеобразной площадке появились едва различаемые в красном сумраке фигуры солдат.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тиссавар чиркӗвӗн чанне умлӑн-хыҫлӑн ҫапни йывӑр, нӳрлӗ сӗмлӗхре пӗрин хыҫҫӑн тепри янӑраса тӑнӑ.

Один за другим падали в тяжелые, сырые сумерки удары колокола тиссаварской церкви.

14 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Вӑл сӗмлӗхре хыпашлакаласа тенкел тупрӗ те ун ҫине ларчӗ, ҫурӑмӗпе ҫӑка ҫине таянчӗ, вара пуҫне каҫӑртса куҫне хупрӗ, ӑшшӑн кулчӗ.

Он ощупью нашел в темноте скамейку, сел и, опираясь спиной о ствол липы, поднял лицо к небу, закрыл глаза и улыбнулся.

13 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Хӗрсе ҫитнӗ лашасен таканлӑ чӗрнисем ту ҫине хӑпармалли чуллӑ ҫул ҫинче вут-хӗлхем кӑларса чӑнкӑртатрӗҫ, вара ҫутӑлас умӗнхи ҫӑра сӗмлӗхре ҫак сасӑ часах шӑпланчӗ.

Кованые копыта разгоряченных лошадей, высекая искры, прозвенели на кремнистом проселке, уходящем в горы, и скоро заглохли в густой предрассветной темноте.

7 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Тӗтреллӗ сӗмлӗхре сасартӑк электричество хунарӗн ҫути йӑлтӑртатрӗ.

Но вот туманную мглу вдруг прорезал луч электрического фонаря.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Каҫхинехи кӑвак сӗмлӗхре Тисса пӑшӑлтатни, чугун ҫул обходчикӗн таканлӑ йывӑр атти айӗнче чул кӑчӑртатни илтӗнет.

Из седой тьмы ночи доносился сдержанный говор Тиссы, хруст щебенки под тяжелыми, коваными сапогами путевого обходчика.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Урам талкӑшпе ҫӑра тӗтре йӑсӑрланать, шурӑ сӗмлӗхре автомобильсем сыхланса кӑшкӑрткалаҫҫӗ.

Густой, тяжелый туман наполнял улицы; в седом мраке тревожно перекликались автомобили.

5 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Эпир ача чухне хамӑр ҫывӑрнӑ пӳлӗме кӗтӗмӗр: кӗтессемпе алӑксем патӗнчи сӗмлӗхре халӗ те ача чухнехи сехре хӑпартмӑшсем пытанса тӑраҫҫӗ; хӑна пӳлӗмне кӗтӗмӗр — пӳлӗмри япаласенчен пуринчен те тӳлек те ҫепӗҫ юрату сисӗнет; зала пырса тухрӑмӑр — кунта ача чухнехи шавлӑ, пӗр хуйхӑсӑр савӑнӑҫ вӑхӑтлӑха чарӑнса тӑрса, хӑйне вӑй-хал кӗртессе ҫеҫ кӗтнӗн туйӑнать.

Мы пришли в нашу детскую спальню: все детские ужасы снова те же таились во мраке углов и дверей; прошли гостиную — та же тихая, нежная материнская любовь была разлита по всем предметам, стоявшим в комнате; прошли залу — шумливое, беспечное детское веселье, казалось, остановилось в этой комнате и ждало только того, чтобы снова оживили его.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ответлессе кӗтсе тӑмасӑрах, сӗмлӗхре вӑл хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен пек чӑштӑртатма тытӑнчӗ.

Не ожидая ответа, он зашуршал в темноте, как уж.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Лаша ҫеҫ сӗмлӗхре пысӑк тӗмеске пек курӑнса выртать.

Только лошадь — темной тушей в темноте.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Сӑрт-ту ҫийӗсем Ҫывӑраҫҫӗ каҫхи сӗмлӗхре, Шӑплӑхри айлӑмсене Таса сӗмлӗх карса илнӗ.

Горные вершины Спят во тьме ночной, Тихие долины Полны свежей мглой.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Таҫта, ҫул айккинче, ялсем хуран курӑнса, аран ҫеҫ палӑрса ларнӑ — унта кунӗпе ӗҫлесе ывӑннӑ ҫынсем ҫывӑрнӑ, анчах акӑ сӗмлӗхре пӗр ҫутӑ, тепӗр ҫутӑ, виҫҫӗмӗш ҫутӑ чӗлтӗртетме тытӑннӑ — те итем ҫинче ӗҫленӗ, те тимӗрҫӗ лаҫҫинче мӗн те пулин туптаса пӗтерме васканӑ; шӳсе кайнӑ сухаланӑ ҫӗр ҫийӗн темӗнле ҫутӑ шуса кайнӑ, тӳрех вӑл мӗн иккенне пӗлме те пулман, унтан шӑплӑхра трактор пӗр тикӗс кӗрлени илтӗннӗ — кӗрхи ҫӗртме туса пӗтерме васканӑ пулмалла.

Где-то в стороне, едва угадываемые, чернели деревушки — там спали наработавшиеся за день люди, по вот среди темени начинал мерцать один огонек, другой, третий — то ли там шла работа на току, то ли спешили что-то доковать в кузнице; проплыл над взбухшей пашней светлячок, сразу и не угадать было, что это, пока ухо не уловило в тиши ровный гул трактора — наверное, допахивали пары.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӗмлӗхре пӳртсем салхуллӑн лараҫҫӗ, халӗ вӗсен ӑшшинче ҫынсем тутлӑ ыйхӑпа ҫывӑраҫҫӗ, ыран Ксенин вӗсене, кирек мӗнле пулсан та, колхоза малалла никамӑн та мар, Лузгинӑн ертсе пымалла тесе ӗнентермелле.

В густой тьме нахохлились избы, в дремотном их тепле спали сейчас люди, которых завтра ей нужно было во что бы то ни стало убедить в том, что именно Лузгин, а не кто другой должен вести колхоз дальше.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл сӗмлӗхре ҫулсӑр-мӗнсӗр, хӑйне такам тытса чарасран хӑранӑ пек чупрӗ, тӑкӑрлӑкран тухса, тепӗр урама пӑрӑнсан тин чупма пӑрахрӗ.

Он бежал в темноте, не разбирая дороги, наугад, словно боялся, что кто-то может удержать его, и, только миновав проулок и свернув на другую улицу, пошел шагом.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иҫмасса, пӗр лав та пулин хирӗҫ килинччӗ хуть — пӗр ҫын та ҫук, пуш-пушӑ, йӗп чиксен те куҫ курман сӗмлӗхре сапаланчӑк ҫутӑсем курӑнкалаҫҫӗ, лаша хартлатса илет, ҫил шӑхӑрать, тата вӗҫӗмсӗр ӑш вӑркать!

На грех, хоть бы попалась одна встречная подвода — безлюдье, глушь, рассыпанные в кромешной тьме огоньки, хрип лошади, свист ветра и не отпускающее ни на минуту волнение!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл каллех канав урлӑ сиксе каҫрӗ те, талт-талт тапакан чӗри ӑна малалла тӗксе пынӑ пек, вӗтлӗхелле шалалла, сӗмлӗхре аташса кайнӑ Ксени хаваслӑ сасси илтӗннӗ ҫӗрелле утрӗ.

Он снова перескочил через канаву и, как бы подталкиваемый вперед частыми ударами сердца, пошел в глубину перелеска, на заблудившийся во мраке веселый голос Ксении.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней