Корпус чувашского языка

Каҫхи сӗмлӗхре шурӑ тумлӑ ҫамрӑксен вӑйӑ карти шур утрав пек курӑнатчӗ.

Помоги переводом

Аслатиллӗ ҫумӑр // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 78–83 с.

Ҫав сӗмлӗхре чӳрече ҫутисем кӑна тӗтреллӗн курӑнаҫҫӗ.

Помоги переводом

VIII сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Майӗпен ҫак пӑнчӑ катари куҫ ытамӗнче шӗвелсе, тӗссӗрленсе пычӗ, вара пӑрахут трубинчен палкаса тухакан хура тӗтӗмпе хупланнӑ инҫетри кӑвак сӗмлӗхре майӗпен ирӗлсе ҫухалчӗ…

Помоги переводом

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Ҫӗрлехи сӗмлӗхре ҫӑлтӑрсен ҫути кӑшт кӑна палӑрать.

Сквозь ночную тьму едва пробивался свет звезд.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Вӗркӗчсем кашни хут йывӑррӑн хашлатса сывламассерен вучахри кӑмрӑк пӗрре йӑлкӑшса ҫунать, вара каллех сӳннӗ пек пулса хуралать; тимӗрҫӗсен сӑнӗсем те пӗрре уҫҫӑн ҫуталса илеҫҫӗ, е вӗсем те каллех лаҫри сӗмлӗхре ҫухалаҫҫӗ.

Вслед за каждым вздохом мехов угли в горне то разгорались, то снова чернели, и лица кузнецов то выступали, то снова тонули в сумраке кузницы.

Иккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ял еннелле кайма тесе тӑтӑм та, пӗччен юнлӑ тумтирпе каҫхи сӗмлӗхре чун ҫӳҫенсе кайрӗ.

Помоги переводом

Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ // Юлия Николаева. Николаева Ю.Ф. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: калавсем. — Шупашкар, 2002. — 72 с.

Мӑрса пӳрчӗ каҫхи сӗмлӗхре тӗксӗммӗн ларать, нихӑш пӳлӗмре те ҫурта ҫути курӑнмасть.

Помоги переводом

21. Мӑрса арӑмӗ хӗр парать // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Каннӑ куҫӗсемпе тӗттӗмелле шӑтарса кӗнӗ май Гент аяларах та аяларах кураять, кӗҫех ҫурма ҫавра йӗр ҫинче чарӑнчӗ; ҫак ҫурма ҫавралӑх циркульпе ҫавӑрса ҫырнӑн тӗрӗс; вӗҫӗ ҫӳлелле тӑсӑлать, анчах тӑсӑмӗ пачах курӑнми хуп-хура сӗмлӗхре ҫухалать.

Проницая отдохнувшим зрением темноту, Гент опускал взгляд все ниже, пока не остановился на полукруглой линии, очень правильной, словно очерченной циркулем; ее вершина была обращена вверх, но продолжение терялось в густом сумраке, совершенно непроницаемом.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тунсӑхпа янрашрӗ ахрӑм инҫете чӗне-чӗне, Ҫӗрлехи шӑналӑк карнӑ ӗмӗт-шухӑш тӗнчине Ҫитсе тухрӑмӑр — йӑл! кулчӗ тин вӑраннӑ тӑван ен, Урнӑ тамӑк ахӑлтатрӗ сӗмлӗхре сас ҫӗтиччен.

Им, зовущим, как печаль эха, и только им, Тьмой завешенный — улыбался голубой край.

III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫутӑ сӳнчӗ, ҫав самантрах хуп-хура сӗмлӗхре виҫӗ сефиротӑн улӑпла мӗлкисем палӑрчӗҫ; ҫак ӗлкесем чӗтреҫҫӗ, ҫутӑ кӑлараҫҫӗ — туртӑнса ҫирӗпленчӗҫ, витӗр кӗме ҫуклӑх, виҫе, ӳт, сывлав илчӗҫ; акӑ халӗ вӗсен ури айӗнче урай чӗриклетет.

Погас свет, и тотчас в глубоком мраке наметились гигантские очертания трех сефиротов; контуры эти колебались, светились — напряглись, получили непроницаемость, вес, тело, дыхание — и пол скрипнул под их ногами.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.

Тӑшман ҫӗрлехи сӗмлӗхре перет тӗк, — тӑхлан лекнипе шӑтнӑ чӗререн юхакан юна мӗнле вӑй тытса чарайӗ?

Если враг стреляет в темноте ночью, — какая сила удержит кровь пробитого сердца?

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Унӑн шурӑ тюрбанӗ сӗмлӗхре ирӗлнине пирӗн туссем сывлама чарӑнса пӑхса юлчӗҫ, асӑрхануллӑн ларчӗҫ те куҫӗсене хупрӗҫ.

Затаив дыхание, смотрели наши приятели, как тает во мраке его белый тюрбан, потом осторожно сели и закрыли глаза.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Вӑрман варринче ҫынсем пурӑнакан питех те хитре йӑвалла пысӑках мар айлӑм сарӑлса выртать-мӗн; Пелегрин унта пач кӗтмен ҫӗртен пырса лекнӗ, мӗншӗн тесен капӑр ҫурма сӗмлӗхре тропик чӑтлӑхӗ, ӑнсӑртран тенӗ пек, ҫӳллӗ пӗрене стенасемпе пӗрлешет; ку — ҫурт-йӗрӗн хыҫал енӗ, малти фасад вара тӑп-тулли чечеклӗ шалти ҫӑра сада тухать.

Среди лесов высится небольшое плато с прелестным человеческим гнездом, встречаемым неожиданно, так как тропическая чаща в роскошной полутьме своей неожиданно пересекается высокими бревенчатыми стенами, образующими заднюю сторону зданий, наружные фасады которых выходят в густой внутренний сад, полный цветов.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Кунта чупма — ҫак сӑмахӑн тӗрӗс пӗлтерӗшӗпе — нимӗнле май та ҫук, сӗмлӗхре темӗн чухлӗ чӑрмав кансӗрлет: вулӑсем, тӑвӑл ӳкернӗ йывӑҫсемпе чӑтлӑх тата ланкашкасен тӗввисем.

Бежать, в точном смысле этого слова, не было никакой возможности среди тонущих во тьме преград — стволов, сплетений чащи, бурелома и ям.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Сылтӑмра — тӗксӗм, кичем вакунсен речӗ, сулахайра — хӑйӑрлӑ пӗчӗк ҫул, ун хӗррипе пӳрт умӗнчи пӗчӗк садсен хысакӗсем тӑсӑлаҫҫӗ; тӳпери ҫурма сӗмлӗхре йывӑҫ тӑррисем салхуллӑн хуралса ҫатӑлтатаҫҫӗ.

Справа тянулся ряд угрюмых вагонов, слева — песчаная дорожка и за ней выступы палисадов; верхи деревьев уныло чернели в полутьме неба.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Куҫне уҫрӗ те пӳртри уҫӑлсах ҫитеймен сӗмлӗхре питне сухал пусса илнӗ пӗр арҫын ӑна шӑтарасла пӑхса тӑнине курчӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Шыва ӳкнӗ ҫулӑм сӑнӗпе мӗлкесем куҫма пикенчӗҫ; сирӗлсе тамалнӑ сӗмлӗхре курӑкпа туратсем курӑнаҫҫӗ.

Двинулись тени и отраженное водой пламя; в отступившем мраке высветились трава и ветви.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Прожекторсем ҫутатакан каҫхи сӗмлӗхре нумай сыпӑклӑ питӗ пысӑк ракета, атмосфера сийне ҫурса, ҫӳлелле вирхӗнсе хӑпарнӑ.

В ночной тьме, освещенной прожекторами, взлетела огромная многоступенчатая ракета, разрывая слои атмосферы.

Пӗрремӗш искусственнӑй планета // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Сӗмлӗхре ӑна йытӑ шӑлне йӗрсе кулса пӑхнӑ евӗрлех туйӑннӑ.

В полутьме ему показалось, что собака улыбается.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл каҫхи сӗмлӗхре начар курнӑ.

Он плохо видел в сумерках.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.