Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сӑмахсенчен (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак сӑмахсенчен аптӑранӑ Паганель Гленарван ҫине шалт тӗлӗнсе пӑхрӗ.

Паганель, поражённый этим ответом, посмотрел на Гленарвана с глубоким удивлением.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Мӗнле унтан та ытларах? — тесе ячӗ Гленарван, ҫак ӑнланмалла мар сӑмахсенчен аптӑраса кайса.

— Как хуже того? — воскликнул Гленарван, смущённым этим непонятным ответом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Французла ҫырнӑ документ ҫинчен калатӑп эпӗ; Паганельтен ӑна ҫак тӗлте тепӗр хут вуласа пама ыйтатӑп, кунта ларакансемшӗн ӗненмелле марри манӑн сӑмахсенчен тесе те тӑрса ан юлтӑр.

Речь идёт о документе, написанном по-французски, и я очень прошу Паганеля прочитать его здесь ещё раз, чтобы ни у кого из присутствующих не осталось и тени недоверия к моим словам.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн пурӑнӑҫӗ те ҫав сӑмахсенчен ҫеҫ тытӑнса тӑнӑ пек, вӑл унӑн тутисем ҫинчен куҫне те илмест.

Не отрывавший глаз от губ сержанта, точно жизнь его зависела от его ответа.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫакӑн пек хӑрушӑ минутсенче алӑпа паллӑ тунисем сӑмахсенчен ытларах каласа параҫҫӗ, ҫынсем ҫур сӑмахранах пӗрне-пӗри ӑнланса илеҫҫӗ.

В такие страшные минуты жесты говорят больше, чем слова, и люди понимают друг друга с полуслова.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн пурӑнас кун-ҫулӗ те вӑл каланӑ сӑмахсенчен ҫеҫ тухса тӑрать тейӗн.

Казалось, его жизнь зависела от слов, которые произносили её уста.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл тӑчӗ те, хӑйӗн чӗлхинчен вӗҫерӗнсе кайнӑ сӑмахсенчен хӑранӑ пек, хӑвӑрт утса кайрӗ.

Он встал и быстро удалился, как бы испугавшись слов, сорвавшихся у него с языка.

XXV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Яков аттене хисепленӗ пирки пӗтӗмпех уҫса каламан сӑмахсенчен эпӗ ҫакна ӑнлантӑм: манӑн атте ҫав Татьянӑпа анне вилнӗ хыҫҫӑн ҫывӑхланнӑ.

Сколько я мог понять из почтительных недомолвок Якова, отец мой сошелся с нею несколько лет спустя после смерти матушки.

VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ман вӗренӳ пирки аннеҫӗм ҫак сӑмахсенчен ытла нимӗн те калас ҫуккине пӗлсе тӑнӑран эпӗ ӑна хирӗҫлес темерӗм; анчах чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн атте мана, хултан ҫавӑтса, сада илсе тухрӗ те эпӗ Засекинсем патӗнче мӗн курнине йӑлтах каласа пама хушрӗ.

Так как я знал, что заботы матушки о моих занятиях ограничатся этими немногими словами, то я и не почел нужным возражать ей; но после чаю отец меня взял под руку и, отправившись вместе со мною в сад, заставил меня рассказать все, что я видел у Засекиных.

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Частнӑй пристав Ковалева питӗ сиввӗн йышӑнчӗ, апат хыҫҫӑн следстви тумалли вӑхӑт мар, апат хыҫҫӑн ҫан-ҫурӑм канӑҫ ыйтать, терӗ (ку сӑмахсенчен коллежски асессор пристав авалхи ӑслӑ ҫынсен сӑмахӗсене пӗлнине те чухласа илчӗ), малалла вӑл йӗркеллӗ ҫын сӑмсине касса илмеҫҫӗ, ҫут тӗнчере кирлӗ-кирлӗ мар ҫӗрте сӗтӗрӗнсе ҫӳрекен майорсем нумай, вӗсен тӑхӑнмалӑх аялти кӗпе-йӗм те ҫук, тесе хучӗ.

Частный принял довольно сухо Ковалева и сказал, что после обеда не то время, чтобы производить следствие, что сама натура назначила, чтобы, наевшись, немного отдохнуть (из этого коллежский асессор мог видеть, что частному приставу были не безызвестны изречения древних мудрецов), что у порядочного человека не оторвут носа и что много есть на свете всяких маиоров, которые не имеют даже и исподнего в приличном состоянии и таскаются по всяким непристойным местам.

II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Ӑсӗнче темӗнскер таврари япаласенчен те, хӗрарӑм каланӑ сӑмахсенчен те паллӑрахскер тухса тӑчӗ; тӗксӗм сарӑ ҫӳҫ, ҫамка ҫине усӑна-усӑна анаканскер, хаваслӑн выляса тӑракан хура куҫсем…

В памяти ожило что-то очень близко знакомое — ближе, чем все эти окружающие предметы, чем речь женщин: темно-русые волосы, непослушно спадающие на лоб, веселые карие глаза…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӑмласа калаҫнӑ пек илтӗнекен сӑмахсенчен вӑл телефон патӗнче хула коменданчӗ, гарнизон начальникӗ Корф полковник иккенне чухласа илчӗ.

По едва уловимому чавкающему звуку догадался, что у телефона комендант города и начальник гарнизона полковник Корф.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫул ҫинче илтнӗ сӑмахсенчен вӑл ҫакна ӑнланчӗ: нимӗҫсем ялта пурӑнакансене пурне те шута илсе тухнӑ, лашасемпе урапасем тытакан пур хуҫалӑха та уйрӑм списока кӗртнӗ.

Из слов, уловленных мимоходом, догадалась: немцы переписали население хутора, а на дворы, в которых имелись лошади и телеги, составили особые списки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Донецка илсе каймалла ӑна, анчах хӑрушлӑх пысӑк. Ҫул ҫинче юн ҫӗнӗрен кайма пуҫлӗ те…» — ӗнтӗ ҫӗртен те кая мар аса илчӗ Таня Гринь сӑмахӗсене аса илчӗ те кашнинчех каланса пӗтмен сӑмахсенчен хӑраса кайрӗ.

«Перевезти в Донецк надо бы, но риск велик. Если в дороге откроется кровотечение…» — в сотый раз вспоминала Таня слова Гринь и каждый раз пугалась недоговоренного слова.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫаплах ӗнтӗ, кун пек сӑмахсенчен кулассисӗр пуҫне урӑх нимӗн те юлмасть.

Да, такие речи ничего, кроме усмешки, и не могут вызвать.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Сире тата сирӗн юлташӑрсене пӗрле ӗҫленипе пӗлсе тата хӑвӑр панӑ сӑмахсенчен нихҫан та пӑрӑнманнипе палӑрса тӑракан опытлӑ механизаторсем пулнине шута илсе, эпир, Григорий Мостовой отрядӗнчи трактористсем, сирӗнпе… хутшӑнма шутлатпӑр…»

«Зная вас и ваших товарищей по работе как опытных механизаторов, у которых слова не расходятся с делом, мы, трактористы отряда Григория Мостового, желаем вступить с вами…»

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Бояркин ҫак сӑмахсенчен тӗлӗннипе куҫӗсене Воронин ҫинчен илмесӗр пӑхса ларчӗ, — парти организацийӗ районти партизанла вӑрҫа мӗнле анлӑн сарса янине вӑл пӗрремӗш хут илтрӗ.

Бояркин слушал все это, не сводя изумленного взгляда с Воронина, впервые он узнал, как партийная организация широко развернула партизанскую войну в районе.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ку хӑй каланӑ сӑмахсенчен кулни мар, кӗтмен ҫӗртен эрех лартса панӑшӑн хӗпӗртенипе ҫеҫ пулчӗ пулӗ.

Хотя это, вероятно, относилось не к тому, о чем он говорил, а скорее было выражением его удовольствия по случаю неожиданной удачи с водкой.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакнашкал илемлӗ сӑмахсенчен кулма, ухмахла хӑтланса юмаха варалама, купцан кӗҫӗн хӗрӗн сӑмахӗсем Володьӑна, хӑйне те, залра шӑппӑн ларакан ҫынсене те тӗлӗнмелле хумхантарнӑшӑн мӑшкӑл тума юрамасть.

Нельзя насмехаться над этими прекрасными словами, опоганить сказку глупой выходкой, осквернить то чудесное волнение, которое от слов меньшой купеческой дочери передалось и ему самому и всему залу, застывшему в мертвой тишине.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Аса илме вӑтанмалла, мӗншӗн тесен ӑна ҫапла калама манӑн хӑю та ҫитмелле пулман, мӗншӗн тесен вӑл ҫав сӑмахсенчен тата эпӗ ҫав сӑмахсемпе каласа пама шутланӑ туйӑмран калама ҫук ҫӳлте тӑрать.

Стыдно вспомнить потому, что я не должен был сметь говорить ей этого, потому что она неизмеримо выше стояла этих слов и того чувства, которое я хотел ими выразить.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней