Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӳрчӗн (тĕпĕ: пӳрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акимушка пӳрчӗн тӑрри шӑтса кайнӑ, аяк пӗрчисем пек курӑнакан струпилӗсем иртсе ҫӳрене кичемлентернӗ; пӳрт юсама, ҫийне ҫӗнӗрен витме вӑхӑт тупӑнман тимӗрҫӗн: вӑхӑт та, вӑй-хал та пӗтӗмпех лаҫра пӗтнӗ, ҫын тытса юсаттарма укҫа-тенкӗ ҫитмен, мӗншӗн тесен Акимушка пысӑк ӗҫсемшӗн ҫеҫ укҫа илнӗ, пӗчӗк ӗҫсене пӗр пуссӑрах туса панӑ.

Крыша на Акимушкиной избе прохудилась, жуткими ребрами стропил наводила уныние на прохожих, бросивших на нее мимолетный взор; починить избу, перекрыть крышу было некогда: кузня забирала все время и все силы, нанять кровельщика тоже было не на что — Акимушка брал плату лишь за большие услуги, за малые не брал ни копейки.

Ӗмӗрхи депутат // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пӳрчӗн чӳречисем ҫук; пӗртен-пӗр алӑкне йӗтен ҫиппинчен тӗртсе тунӑ чаршавпа карнӑ.

Окон в хижине не было; единственный вход был завешан льняной циновкой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ламберт унпа килӗшнӗ, хӑйӗн пӗчӗк пӳрчӗн хӗррине Британи ялавне лартнӑ.

Ламберт согласился и поднял над своей хижиной британский флаг.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хурал пӳрчӗн пӗр кӗтесси Лещинскисен садне тухать, пӳрт тӑррин чи хӗрринех пырса пӑхсан, унтан пӗтӗм сад тата Лещинскисен ҫурчӗн пӗр аякки курӑнать.

Одной стороной сторожка выходила в сад Лещинских, и, если добраться до края, виден весь сад и одна сторона дома.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лисук пӳрчӗн умӗ.

Возле дома Лизы.

Ҫиччӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Чӑнах та малти пӳрчӗн ик чӳречин каҫакӗсем кӑна мар, шыв кайса тӑнипе аялти пӗрени те ҫӗрӗшнӗ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хуралҫӑ пӳрчӗн крыльци ҫинчен Чукӑн хӑлхана ҫуракан сасси янӑраса кайрӗ.

С крыльца сторожки раздался пронзительный крик Чука.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Юнашарах бомба пӑрахрӗ, Онуфриха пӳрчӗн кантӑкӗсем пӗтӗмпех ванса пӗтрӗҫ.

Бомбу бросил ря-адышком, у Онуфрихиной хаты все стекла полопались.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Элписен малти пӳрчӗн чӳречисем яр ҫутӑ.

В доме Эльби окна ярко светятся.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Вӑл ӗнтӗ унпа кӗрешме хал тупаймарӗ, хӑйӗн тӗшмӗшле сисчӳлӗхӗпе хӑйсен ҫемйине ҫавнашкал тӑтӑш иленме ҫул тунӑ вилӗм Мелеховсен кивӗ пӳрчӗн алӑк урати урлӑ татах та пӗрре ҫеҫ мар ярса пусасса пӗтӗм чунӗпе ӗненсе пурӑнчӗ.

Она была уже не в силах сопротивляться ему и жила, исполненная суеверного предчувствия, что смерть, так часто повадившаяся навещать их семью, еще не раз переступит порог старого мелеховского дома.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗрӗс-мерӗс ҫӳллӗ, ватӑ ҫынла тачка та йӑмшак кӳлепеллӗскер, вӑл алӑк суллисем чалӑшнӑ, чӳречисем кӑшт тӗттӗмрех казак пӳрчӗн пӗчӗкҫӗ курницинче ӗненмелле мар мӑнттаййӑн курӑнать.

Саженного роста, старчески грузный и рыхлый, он казался неправдоподобно большим в этой крохотной казачьей горенке с покосившимися притолоками дверей и подслеповатыми окошками.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тарҫӑ-тӗрҫӗ пӳрчӗн крыльци ҫинче этемрен писнӗ виҫӗ вӗшле йытӑ выртать.

На крыльце людской лежали три одичавшие борзые.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья, ачисем калаҫнине тӑнлама пӑрахса, кантӑк умӗнче чылайччен Астаховсен пӳрчӗн хупӑ чӳречисем ҫинелле пӑхрӗ, ассӑн хашлата-хашлата сывларӗ, ҫийӗнчи тӗсӗ кайнӑ кивӗ кофта аркине пӑлханчӑклӑн пӳрнисемпе хыпашларӗ.

А Наталья, уже не вслушиваясь в детский говор, стоя у окна, долго глядела на закрытые ставни астаховского куреня, вздыхала и взволнованно теребила оборку своей старенькой, вылинявшей кофточки…

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫакӑ ӑна, вӗлт ҫеҫ иртен мӗлке пек, хӑйсен пӳртне аса илтерчӗ, Константин пӗр саманта куҫне хупрӗ те хӑйне тӑван пӳрчӗн ӗнтрӗкӗнче курчӗ.

Напоминание было мимолетным и призрачным, но Константин закрыл на мгновение глаза и увидел себя в сумерках родной избы.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗнер те акӑ, тӑван пӳрчӗн чартакӗ ҫине улӑхсан, ун ҫинчен аса илчӗ, ӑна нимӗн те каҫармарӗ.

Даже вчера, очутившись в сенях родного дома, она вспомнила о нем, не прощая ему ничего.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишкӑсен пӗчӗкҫӗ пӳрчӗн ҫивиттийӗ, ҫил силлентерсе тӑракан шӑнкӑрч вӗлли тата ун ҫумне ҫыхса хунӑ типӗ чие туратти курӑнса кайрӗ.

Завиднелась крыша Мишкиной хатенки, раскачиваемая ветром скворешня, с привязанной к ней сухой вишневой веткой.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Алексей Артамашов хӑй пӳрчӗн алӑкӗ урлӑ каҫрӗ те, арӑмӗ хӑраса пӑхнине курса, алӑк умӗнчех чарӑнса тӑчӗ, те кӗрес, те кӗрес мар тесе шухӑша кайнӑ пек, каларӗ:

Алексей Артамашов переступил порог своего дома, увидел испуганный взгляд жены, остановился в дверях и, как бы раздумывая, входить или не входить, сказал:

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Томилин Иван пӳрчӗн хӑрах стени урам еннелле мӑкӑрӑлса тухнӑ: кӗҫ-вӗҫ йӑтӑнса анасран ӑна ҫӗре алтса тӗкӗленӗ кукӑр туратлӑ тӗкӗ ҫеҫ тыткаласа тӑрать, — ахӑртнех, хаяр шӑпа харсӑр артиллериста хӑйне те, наводчикра ҫӳренӗ чух, нимӗҫ тата вырӑс ҫыннисен ҫурчӗсене нумай аркатнӑшӑн тавӑрас тенӗ пулмалла.

У Томилина Ивана падала на улицу стена хаты, держала ее врытая в землю рогатая подпорка, — видно, мстила лихому артиллеристу судьба за те немецкие и русские домики, которые разрушил он, будучи наводчиком.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Дунька, ӑҫта эсӗ? — ҫинҫе сасӑпа ҫухӑрса ячӗ тахӑшӗ аялта, хурал пӳрчӗн крыльци умӗнче.

— Дунька, ты где? — тоненьким голосом пищало внизу у крыльца караулки.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степансен пӳрчӗн тӗттӗм чӳречисем ҫине ӳкекен ҫутӑ алмаз пек йӑлтӑртатать.

В окнах Степанова дома алмазно отсвечивала чернота.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней