Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӗлӗтсене (тĕпĕ: пӗлӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Аппарат тӗксӗм тӳремлӗх ҫийӗнчи пӗлӗтсене касса-ҫурса вирхӗнет, уласа-мӗкӗрсе тата силленсе-чӗтренсе майӗпен-майӗпен анать.
Аппарат прорезывал облака над тусклой равниной, и, ревя и сотрясаясь, медленно теперь опускался.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑрман хӗрне ҫитсенех ҫынсем ҫил майӑн ҫаврӑна-ҫаврӑна ларчӗҫ, ҫил вӗсене юрпа шӑлса лартасшӑн алхасать, вӗсем ҫинче шурӑ пӗлӗтсене ҫавӑрттарса ҫӳрет, бук вӑрманӗсенче пӗр чарӑнмасӑр шавлать.
Подходя к опушке, каждый тотчас садился на землю, спиной к ветру, который упрямо старался засыпать их снегом и, нагоняя облака, непрестанно, зловеще выл в буковом лесу.

1 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ир-кӳлӗм, кӗтӗве клевер ҫине хуса тухнӑ чух (шӑнтсан, колхоз ҫулсеренех ӗнесене кунта хуса тухать ҫитерме, мӗн юр ӳкичченех вӗсене ҫавӑн валли ятарласа тунӑ ҫурма ӑшӑ хуралтӑсенче пурӑнтарать) — уяртаслаччӗ, вичкӗн ҫил кастара-кастара вӗретчӗ, пӗлӗтсене, ӗнер анчах йӗс ывӑс пек курӑнакан хӗвеле паян та часрах курӑнтарма, хӑяматалла татти-сипписӗр хӑвалатчӗ.
Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӗсен тӗтӗмне ҫил урамсем тӑрӑх салатать, йывӑр пӗлӗтсене Питӗр ҫийӗн хӑвалать.
Ветер нёс едкий дым, гнал тяжёлые тучи над Питером.

Зимний — хамӑр алӑра // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кусене эпир — ҫапла хӗвел анса ларнине, ҫавӑн евӗрлӗ кӗренҫыранпа шыв тӗпне ӳкнӗ кӗрен пӗлӗтсене — пӗр хут кӑна мар курӑпӑр…
И что мы увидим с ней все это еще не раз, увидим и точно такой же закат, и такие же розовые берега и розовые облака на дне реки…

Турат ҫинчи сливӑсем // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 184–189 с.

Ытах та эсир ҫак ункӑ ҫаврӑмне каҫпулттипе килсе тухсассӑн, — вӑл вӑхӑтра кунта йӗри-тавраллах шӑпланать, сирень чечекӗ тӗслӗ пӗлӗтсем анӑҫра тӑпах тӑраҫҫӗ, — сылтӑм енчи чӑнкӑ ҫыранта тӑнӑ май тӗпсӗр юханшыва ӳкнӗ пӗлӗтсене куратӑр — вара тӳсеймесӗр каҫхи юмахӑн ытамне кӗрсе ӳкетӗр: ӑҫта тӳпе, ӑҫта юханшыв — уйӑрса та илеймӗр, ӑҫта чӑн-чӑн пурнӑҫ, ӑҫта унӑн палӑрӑмӗ.
А если еще прийти на этот голубой заворот под вечер, когда все кругом стихает и сиреневые облака замирают в закатном небе, прийти и поглядеть с правобережной крутизны в воду и увидеть те облака в речной глуби — тогда уж и совсем заворожит тебя эта вечерняя сказка, и нелегким делом будет различить, где небо, а где вода, где мир реальный, а где лишь его отражение.

Тепӗр чух ҫеҫ, сехетлӗхе тенӗ пек, Ла-Манш енчен ҫил вӗрсе килет те, хура хӑмӑр пӗлӗтсене сапаласа ярса, кӑвак тӳпе курӑнса каять, хӗвел йӑлтӑртата пуҫлать.
На час прилетит ветер с Ла-Манша, разметёт в небе плотные тучи, блеснёт голубизна, засветит солнце.

Большевиксем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Сулахайра та, сылтӑмра та электричество ҫуттин хӳресӗр юписем ҫӗкленчӗҫ те, аялти пӗлӗтсене хыпашласа, пӑхнӑ хыҫҫӑн сӳне-сӳне ларчӗҫ.
Влево и вправо поднялись куиые столбы электрического света, лениво пощупали низкие облака, погасли.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах ҫак куҫа тем тӗрлӗ те курӑнакан пӗлӗтсене кашни хӑй пӗлнӗ пек ӑнланать.
Но в этих призрачных сооружениях каждый видел свое.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӗлӗтсене ҫил ӑҫталла та пулин вӗҫтерсе кайсан, эпӗ те вӗсемпе пӗрлех каятӑп ӗнтӗ, тесе шутлатӑп.
Если, думаю, облака куда-нибудь ветром сносит, то и меня вместе с ними.

Стратостат хыҫҫӑн хӑвалани // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Пӗлӗтсем хушшинче ҫӑлтӑрсем курма ӗмӗтленсе, эпӗ ҫӳлелле пӑхрӑм, анчах самолёта сивӗ пӑспа хупласа тӑракан пӗр вӗҫсӗр тӗксӗм пӗлӗтсене кӑна куртӑм.
Я посмотрел вверх, надеясь в разрывы облаков увидеть звёзды, но увидел сплошные тёмные облака, которые окутали самолёт, как холодным паром.

Пӑрланнӑ шлем // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Пӗлӗтсене хамӑр ая хӑваратпӑр.
Оставляем облачность внизу.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Анчах ҫывхаракан циклон тархасланине итлемест, вӑл, пирӗн ҫула пӳлсе, пӗлӗтсене хӑвӑрттӑн сылтӑмалла хӑвалать.
Но надвигающийся циклон неумолим, он стремительно несет облако вправо, преграждая нам путь.

Вӑйланнӑ ҫил уласа вӗрнӗ, вӑл тӑхлан евӗрлӗ йывӑр пӗлӗтсене таткаланӑ.
Ветер грозно гудел и рвал свинцовые облака.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Хӗвелӗн ылтӑн ҫутине те, ҫил ҫуркаласа пӗтернӗ хӑмӑр пӗлӗтсене те пӗр евӗрлӗ кӑтартакан шыв кӳленчӗкӗсем тӑрӑх урапапа ишсе пырса, Петр кичеммӗн, ҫав вӑхӑтрах ӑмсануллӑн шухӑшларӗ:
Плывя в шарабане по лужам, которые безразлично отражали и золото солнца и грязные пятна изорванных ветром облаков, он, с печалью и завистью, думал:

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Хӗвел, шӑп анса ларас умӗн, тӳпене хупӑрласа тӑракан пӗлӗтсем айӗнчен тухрӗ те сасартӑк кӗренрех пӗлӗтсене, — хӑйӗн кӑтрашка хумӗсем ҫинче карапсемпе кимӗсене чӳхентерекен симӗсрех тӗслӗ анлӑ тинӗсе, хулари чӑлт шурӑ ҫуртсене, урамсенче ҫӳрекен халӑха юн пек хӗрлӗ ҫутӑла ҫутатрӗ.
Солнце перед самым закатом вышло из-за серых туч, покрывающих небо, и вдруг багряным светом осветило лиловые тучи, зеленоватое море, покрытое кораблями и лодками, колыхаемое ровной широкой зыбью, и белые строения города, и народ, движущийся по улицам.

Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫынни килне таврӑнать те хӗрне калать: «Йӗкехӳре пуринчен те вӑйлӑ: вӑл тусене кӑшлать, тусем ҫиле пӳлеҫҫӗ, ҫил пӗлӗтсене хӑваласа ҫӳрет, пӗлӗтсем хӗвеле хупласа тӑраҫҫӗ, йӗкехӳре сана качча илесшӗн», — тет.
Человек вернулся к девочке и сказал: «Крыса сильнее всех: она грызет горы, горы останавливают ветер, ветер гонит тучи, а тучи заслоняют солнце, и крыса хочет жениться на тебе».

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем чӗнсе илнӗ пӗлӗтсене хӑйсен ҫӗршывӗнчен, вӗсем шыв илтернӗ Казонде ҫӗрне, халӑха выҫлӑха хӑварнӑ!
Это они призвали тучи из своих дождливых стран, это они накликали наводнение и голод на землю Казонде!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑйӗн пысӑк питҫӑмартине сывлӑшпа тултарса, пӗтӗм вӑйран, пӗлӗтсене салатса яма пултарнӑ евӗр, тӳпенелле вӗрчӗ.
Он надувал свои огромные щеки и изо всей силы дул в небо, словно у него было достаточно сил, чтобы рассеять тучи.

Вӑл пӗлӗтсене чӑмӑрӗпе хӑмсарчӗ, вӗрсе-сурса тухатрӗ, пӗлӗтсене пӗр вырӑнта чарса тӑнӑ пек, унтан аяккалла тӗртсе янӑ пек туса кӑтартрӗ.
Он показывал облакам кулак, грозил им, заклинал их, делал вид, что сначала удерживает тучи на месте, а потом отталкивает их.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика