Корпус чувашского языка

Чун-чӗре пӗр хама ҫеҫ паллӑ музыкӑпа тулса ларать те, эпӗ вӑрмансен, хирсен, пӗлӗтсен илемлӗхне сӑнатӑп, хам ҫапла шухӑшласа илетӗп:

Помоги переводом

Пурнӑҫ пуҫламӑшӗ // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 37–56 с.

Хӗвел ниепле те ушкӑн-ушкӑн хура-хӑмӑр пӗлӗтсен тыткӑнӗнчен тасалсах пӗтеймест.

Помоги переводом

Ҫынна кура — хисепӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Ҫак хушӑра ҫанталӑк лайӑхланчӗ; ҫил авӑклӑхне ҫухатрӗ, нӳрлӗх сӗвӗрӗлчӗ, хӗвел ҫути ҫирӗпленчӗ; вӑл пӗлӗтсен хушшинчен ялкӑшса ӑнтӑлаймасть пулин те — сӗмӗ самаях ӑшӑнчӗ.

Меж тем погода улучшилась; ветер утратил резкость, сырость исчезла, и солнечный свет окреп; хотя ярко он еще не вырывался из туч, но стал теплее тоном.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пӗлӗтсен аял хутланчӑкӗсем пуш хире мӗлкелетеҫҫӗ, ишӗлсе анассипе сехӗрлентереҫҫӗ.

Низкие складки туч, осеняя пустыню, казалось, угрожали обвалом.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Чӗрӗ пек черчен шап-шурӑлӑх, ҫав тери ӑшӑскер, ӳтӗн чӗрӗ ҫепӗҫлӗхӗ евӗр туйӑнать, ирхи пӗлӗтсен тӗлӗнмелле ҫыпӑҫулӑх-килӗшӳлӗхӗнче хутӑшса хитреленнӗ сӑррисене сапалать.

Нежная, почти одухотворенная белизна, такая теплая, что казалась живой прелестью тела, отливала красками утренних облаков, смешанными в чудесной гармонии.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫав кун Давенант чӳрече патӗнчен хӑпмасӑр чӗлӗм туртрӗ, вентиляторӑн тимӗр калпакӗн чалӑшӗнче телеграф провочӗсем касса уйӑракан пӗлӗтсен сийӗсене сӑнать…

Весь этот день Давенант курил, почти не отходя от окна, и разглядывал под уклоном железного колпака вентилятора слои облаков, перерезанные чертой телеграфного провода.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Эсир ман валли мӗн шухӑшласа хутӑр? — ыйтрӗ Давенант хӑйне Футрозӑн ҫирӗп те ӑшӑ сӑмахӗсем вӗҫтерсе хӑпартнӑ пӗлӗтсен тӳпемӗнчен.

— Что вы надумали для меня? — спросил Давенант с высоты облаков, куда загнал его твердый, теплый тон Футроза.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пӗлӗтсен хумлӑ-хумлӑ, ҫӳллӗ-ҫӳллӗ хӳмисем вӑрман ҫийӗн чӗвен тӑрса ишеҫҫӗ, вӑхӑт-вӑхӑтӑн тӗтре тӗркемӗсене ҫӗрелле ывӑтаҫҫӗ, хайхискерсем тӗмсенчен ҫакланса пӑравус трубин тӗтӗмӗн капламӗсем пек куҫаҫҫӗ.

Волнистые стены туч плыли стоймя над лесом, иногда опуская к земле свитки тумана, цепляющиеся за кусты, подобно клубам дыма паровозной трубы.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Ыттисем пӗлӗтсен асамлӑ тӗлӗнтермӗшӗсемпе киленни, эсӗ вара пуҫупа шыв тӗпне тӑрӑнни сана кӳлештерместех-и?

И не разбирает тебя злоба, что другие видят волшебные чудеса облаков, а ты тыкаешься головой в дно?

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Пӳрнисен нерв чӗтревне чарма хӑтланса Гнор аллисене хыттӑн чӑмӑртарӗ; тӳпе хӑвӑрт тӗттӗмленет; шывпа тӳпе пӗрлешнӗ тӗлпе океан пӗлӗтсен хӗрлӗ тӗсӗпе капӑрланнӑ, сасартӑк килсе хупланӑ тӗтрере чӳхенсе ҫаврӑнать.

Он стиснул руки, пытаясь удержать нервную дрожь пальцев; небо быстро темнело; океан, разубранный на горизонте облачной ряской, закружился, качаясь в налетевшем тумане.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Аллисене тӳпенелле ҫӗкленӗ хура хӗрарӑмсен вӗҫсӗр-хӗрсӗр ушкӑнӗсем ҫӳлелле ӑнтӑлаҫҫӗ; вӗсен сиксе вӗрекен купаланчӑкӗ тӳперен перӗннӗ; тӳперен, пӗлӗтсен ҫутӑ хӗрлӗ хушӑкӗсем витӗр, янкӑр таса арпашу-пӑтрашуран ҫарамас, кӗрен тата шурӑ хӗрарӑмсем татти-сыпписӗр ӳкеҫҫӗ.

Бесконечные толпы черных женщин с поднятыми к небу руками стремились вверх; кипящая груда их касалась небес; с неба в красных просветах туч падали вниз прозрачным хаосом нагие, розовые и белые женщины.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ылтӑн шалкам ҫумӑрпа касӑлса пайланнӑн — тӗтре кӗҫех шурӑ мӗлке кӗтӗвӗсене сапаланса сарӑлчӗ, йӑлтӑркка пӗлӗтсен хӑпартланӑвӗнче океан хӗвелӗ уҫӑлчӗ.

Вскорости, рассекаемый золотым ливнем, туман распался стаями белых теней, в апофеозе блистающих облаков открылось океанское солнце.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Вӗсен умӗнче сирӗн чечеклӗхӗрсем — хӗвел аннӑ чухнехи пӗлӗтсен айӗнчи пахча йӑранӗсем евӗр кӑна.

Перед ними ваши цветники — вроде огородной гряды перед облаками на закате.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Ҫынсен ӗҫӗ ҫине пӗр икӗ минут хушши пӑхса тӑнӑ хыҫҫӑн, хӗвел ҫутти пӗлӗтсен йывӑр хулӑмӑшне текех хирӗҫсе тӑраймарӗ те, вӗсен ӑшне ача тинӗсӗ путнӑ пекех путрӗ, ҫумӑр витререн чашлаттарнӑ пек ҫума тытӑнчӗ.

Посмотрев минуту, две на труд людей, солнечный луч не одолел тяжкой толщи облаков и утонул среди них, как ребёнок в море, а дождь превратился в ливень.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Пурпӗрех, хӑпартланса пулин те, ҫапла калас килет: Нинӑн чарӑларах пӑхакан куҫӗсенче тӳпере чулакан пӗлӗтсен мӗлкисем те, атакӑна вирхӗнсе умӗн таптаса сӳнтереймен кӑвайт ҫутисем те, атакӑн вӗҫӗ-хӗррисӗр картини те (хӗҫсен уйӑх ҫутинчи ялтӑравӗ, вӑрҫӑ вут-ҫулӑмӗ!) ҫиҫӗм пек шуса иртнӗн туйӑнать.

Я все равно скажу, что вижу, как в ее широко расставленных глазах проносятся отражения бегущих по небу стремительных облаков и костров, которые не успели затоптать, поднимаясь в атаку, и самой атаки с ее вспышками выстрелов и блеском стали под лучом луны.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Хӗвел пӑртаклӑха пӗлӗтсен хушшинчен тухать те каллех ҫухалать.

Солнце то проглядывало сквозь облака, то вновь скрывалось.

XXVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тӳпери пӗлӗтсен юхӑмӗнче темӗнле имшерлӗх тата хуйхануллӑ шиклӗх пулнӑ…

В движении туч по небу было что-то бессильное и боязливое…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Аванах куратӑп — фронт линийӗнчен инҫех те мар пӗлӗтсен айӗпе вӑтӑра яхӑн «фокке-вульф» вӗҫсе килет.

Вижу — невдалеке от линии фронта из-под нижней кромки облаков вываливается около тридцати «фокке-вульфов».

15. Улттӑн вӑтӑра хирӗҫ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Сигаретӑпа сигара тӗтӗмӗ тулнӑ машинӑран аннӑ американец уҫӑ ҫӗрте тулли кӑкӑрӑн сывлать: унӑн мухмӑр иртмен-ха, ют ҫӗршыври каҫхи юханшывӑн, ют ҫырансен тата вулкан сирпӗнсе тухнӑ чухнехи евӗрлӗ пӗлӗтсен сулхӑн сывлӑшӗ ӑна кӑмӑллӑ пулчӗ.

Американец дышал всей грудью после машины, в которой столько курили сигар и сигарет; хмель еще блуждал в его голове, и было приятно это прохладное, незнакомое дыханье чужой вечерней реки, чужих берегов и неба, похожего на взрыв вулкана.

Хаваслӑ шӳт // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Ҫумӑр умӗнхи тӗксӗм пӗлӗтсен салхуллӑ сӑнӗ те ҫав ҫынсен пит-куҫӗсем ҫинчен ҫуталса тӑракан хаваслӑха чакараймасть.

Римляне сияли от удовольствия; их нисколько не смущало небо, покрытое серыми, мрачными тучами, предвещавшими дождь, а никак уж не хорошую погоду.

I сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.