Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӗлӗтсен (тĕпĕ: пӗлӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

. Пӗлӗтсен вӗҫекен хӗррисем тӗпсӗрлӗхе каллех хупласа хучӗҫ, ҫӑлтӑр халӗ курӑнмасть.
Летящие края облаков снова задёрнули бездну, скрыли звезду.

Юрату сасси // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӑмӑр кӑвак тӳпере пӗлӗтсен шупка хӗрлӗ хӗррисем ӗренкеленеҫҫӗ.
В лиловом небе проступали розоватые края облаков.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗлӗтсен куҫа шартаракан шупка хӗрлӗ капламӗсем хӗвел тухӑҫӗнчен анӑҫалла арланӑ ҫип ленкерӗ пек ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Ослепительно розовые гряды облаков, как жгуты пряжи, висевшей с востока на запад, покрывали утреннее небо.

Марсиансем // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сирпӗнӳсем чарӑнми-талккӑш ӳлеве куҫрӗҫ, акӑ тӑватӑ аршӑнлӑ ҫӑмарта чалӑшшӑн, ракета евӗр, ҫынсем ҫийӗн ҫӗкленчӗ те хӗвел анӑҫнелле вирхӗнчӗ, ҫутӑ йӑрӑмпа чӑшлатрӗ те пӗлӗтсен йӑм хӗрлӗ, тӗксӗм ӗнтрӗкӗнче ҫухалчӗ.
Взрывы слились в сплошной вой, и четырехсаженное яйцо, наискось, как ракета, взвилось над толпой, устремилось к западу, ширкнуло огненной полосой, и исчезло в багровом, тусклом зареве туч.

Вӗҫев // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Касса тӗрленӗ, ылтӑн мачча ҫинче, пӗлӗтсен хушшинче, пӗтӗм сӑн-питне сарса — капӑрлатнӑ кулӑллӑ хӗрарӑм вӗҫет, ун таврашӗнче — ҫунатлӑ пепкесем.
На резном, золотом потолке, среди облаков, летела пышная женщина с улыбкой во всё лицо, кругом — крылатые младенцы.

Ҫав ҫӗрлех // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗлӗтсен мӗлкисем Атӑл урлӑ хуллен сӗтӗрӗнсе касатчӗҫ; улӑх еннелле каҫса ҫитсен, вӗсем шывпа ҫӑвӑнса илнӗ пек ҫуталсарах каяҫҫӗ.
Через Волгу медленно тащились тени облаков; перевалив в луга, они становятся светлее, точно омылись водою реки.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫанталӑк уярта пуҫларӗ, пӗлӗтсен хушшинче тӗллӗн-паллӑн кӑвак тӳпе курӑнма тытӑнчӗ.
Небо прояснялось, кое-где между разорванными тучами проглядывали клочки лазури.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Пӗлӗтсен мӗлки тӗлӗ-тӗлӗпе ӳкет.
Местами тучи отражались в воде.

Сӑртсен ҫийӗпе тӑсӑлса выртакан хура-кӑвак пӗлӗтсен чатӑрӗ айӗнче, партизансен колоннин пуҫӗ ҫийӗнче, хир кӑвакарчӑнӗ ҫӗр каҫма таҫта васкать.
В вышине над дорогой под темно-голубым платком неба, словно натянутом на горные вершины, пролетел, спеша на ночлег, дикий голубь.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӗвеланӑҫӗнче, инҫетри тӳпере, январьти хӗп-хӗрлӗ хӗвел ҫӳллӗ сӑрт-тусем тӑррине пухӑннӑ кӑвак сӑрӑ пӗлӗтсен хыҫне пытанчӗ.
Кровавое январское солнце скрылось в пепельной гряде облаков, опустившихся на холмы и горы.

Ҫӗрле кӗрхи сивӗ ҫумӑр ҫурӗ, ун чухне сапӑнса пӗтеймен пӗлӗтсен юлашкисем халь тӳне тӑрӑх чупаҫҫӗ, чылаях ҫӳле хӑпарнӑ салху хӗвел ҫав пӗлӗтсем витӗр ҫутӑ ҫаврашка евӗрлӗ курӑнать.
Ночью был осенний холодный дождик, по небу бежали остатки вылившейся ночью тучи, сквозь которую неярко просвечивало обозначавшееся светлым кругом, довольно высоко уже стоявшее солнце.

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Питӗ ӑста ӳкерсе илнӗ: шурӑ пӗлӗтсен талккишӗнче чӑп-чӑмӑр куполсем шӑрҫаланса хӑпараҫҫӗ те, нумай хысаклӑ та картлашкаллӑ, нумай тӑрӑллӑ пӗтӗм ансамбль сенкер тӳпенелле вӗҫсе ҫӗкленнӗн туйӑнать.
Снимок был сделан мастером: идущие уступами маковки причудливо лепились друг к другу на фоне белых облаков, и весь многоступенчатый, многоглавый ансамбль словно бы невесомо плыл в майском небе вместе с этими облаками.

18 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тусем тӑрӑх уртӑннӑ пӗлӗтсен хушшинчен ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатни курӑнать.
Звезды сверкали в разрывах между облаками, натекавшими через хребет.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Таҫтанах сарӑлса выртакан водохранилище ҫийӗнче тӳпере ярӑнса ҫӳрекен пӑч-пач пӗлӗтсен сӑнӗсем те аванах палӑраҫҫӗ.
Огромное зеркало водохранилища отражало редкие облака, плывущие в небе.

Ӗмӗтсем // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Пӗлӗтсен хулӑнӑшӗ — пилӗкҫӗр метр.
Толщина облаков — пятьсот метров.

Стратостат хыҫҫӑн хӑвалани // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Пӗлӗтсен айӗпе, аялтан вӗҫетпӗр.
Идем бреющим полетом над облаками.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Эпир часах пӗлӗтсен стени умне ҫитрӗмӗр, унӑн ҫӳллӗшӗ 6500 метр пулать.
Вскоре мы оказались у стены облачности, высотой примерно в 6500 метров.

Ҫакӑн хыҫҫӑн Носков хӳмерен тытса, туя ҫине таянса, хӑйӗн кукӑр урисене вӑраххӑн иле-иле пусса, пахчасенчен аякалла, хула хӗрринчи тӗттӗм ҫуртсем еннелле утма тытӑнчӗ, утнӑ май вӑл пӗлӗтсен сивӗ мӗлкисене хӑваласа салатнӑ пек пулчӗ, пӗр вунӑ утӑм аяккалла кайсан вара хуллентереххӗн чӗнчӗ:
И, придерживаясь за забор, опираясь на палку, Носков начал медленно переставлять кривые ноги, удаляясь прочь от огородов, в сторону тёмных домиков окраины, шёл и как бы разгонял холодные тени облаков, а отойдя шагов десять, позвал негромко:

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Унтан вӑл, аллисене ҫӗклесе, пӗтӗм пӗвӗпе пӗлӗтсен чуппине чарас пек ҫӳлелле карӑнчӗ, ун улӑпла пӗвӗ ҫӳллӗ пӗлӗтсем патне ҫитес пекех туйӑнчӗ.
Затем он поднимал руки и весь вытягивался вверх, как бы пытаясь остановить их бег, и казалось, его гигантский рост позволит ему дотянуться до них.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗлӗтсен юлашки таткаланчӑкӗсем тӳпе тӑрӑх пӗр йӗркесӗр юхса ҫӳреҫҫӗ; тинӗс, ерипен чӳхенсе тӑрать, каҫхине ытла ашкӑннӑшӑн вӑтаннӑ пек, лӑпланса пырать…
Последние клочки туч беспорядочно неслись еще по небу; море стихало, колыхаясь и как будто стыдясь своего ночного разгула…

VII // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика