Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатма (тĕпĕ: пӑшӑлтат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алӑк кӑшт уҫӑлчӗ те сасӑ хаваслӑн тата ҫав вӑхӑтрах хӑравлӑн хыпӑнса ӳксе пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

 — Дверь приоткрылась, и голос радостно и в то же время испуганно зашептал:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл сасартӑк пӑшӑлтатма тытӑнать те ачасем итлемелле мар тем каласа парать.

Она понижала голос и рассказывала что-то по секрету от ребят.

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Вӑл ывӑлӗн пуҫне ыталаса хӑй патнелле туртса илчӗ те, ун хӑлхинченех пӑшӑлтатма тапратрӗ.

 — Он обнял голову сына, привлек к себе и прошептал прямо в ухо.

6 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Анчах проповедник ҫӗнӗрен калаҫма пуҫларӗ, вара вӗсем пӑшӑлтатма пӑрахрӗҫ.

Но проповедник продолжал говорить, и они замолчали.

VIII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Синицкий манран малтан хӑпарчӗ, — каланӑ ҫӗртех пӑшӑлтатма тытӑнчӗ вӑл, пуҫӗпе ытти шарсем ҫинелле кӑтартса.

— Синицкий поднялся при мне, — помолчав, прошептал он, указывая головой на оставшиеся шары.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Арӑмӗ ун патне пырса пӗшкӗнчӗ те пӑшӑлтатма тапратрӗ:

Жена подошла к нему, наклонилась, зашептала:

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Кӗрхи илемлӗ ирсенче ирех вӑранса, аслӑ Артамонов фабрика хыттӑн чӗнсе кӑшкӑртнине илтнӗ, ҫур сехетрен вара фабрика чарӑнма пӗлмесӗр кӑшӑртатма, пӑшӑлтатма тытӑннӑ, хӑлха ялан илтме хӑнӑхнӑ пусӑрӑнчӑкрах, анчах хӑватлӑ ӗҫ шавӗ илтӗнсе тӑнӑ.

Просыпаясь в жемчужном сумраке утренних зорь осени, Артамонов старший слышал требовательный гудок фабрики, а через полчаса начинался её неугомонный шорох, шёпот, глуховатый, но мощный и привычный уху шум работы.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Чӳрече кантӑкӗсене ҫумӑр йӗпетме тытӑнчӗ сад ҫумӑрпа хуллен пӑшӑлтатма пуҫларӗ.

Дождь начал кропить стёкла окон, влажный шёпот поплыл по саду.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

«Суйрӗ эппин», — шутларӗ Петр, анчах та арӑмӗ, хӑйне такам ҫамкаран ҫапнӑ пек, пуҫне сасартӑк сулса илчӗ те хаяррӑн ӗсӗклесе пӑшӑлтатма тытӑнчӗ.

«Значит — врала», — решил Пётр, но она, дёрнув головою так, как будто её ударили по лбу, зашептала, зло всхлипывая:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Старик, йывӑррӑн сывласа, чӗнмесӗр ларчӗ, унтан каллех темле ӑнланмалла мар пӑшӑлтатма пуҫларӗ.

Старик молчал, трудно дыша, и опять что-то невнятно зашептал.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӗсем Ковшов ҫине пӑхкаласа хавассӑн пӑшӑлтатма пуҫларӗҫ.

Они оживленно зашептались, поглядывая на Ковшова.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Инженер ҫине пӑхкаласа, старикпе хӗр пӑшӑлтатма пуҫларӗҫ.

Поглядывая на инженера, старик и девушка шептались.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Грубский пырса кӗрсенех Яков Тарасовича аяккалла чӗнсе илчӗ те хӑлхинчен тем пӑшӑлтатма тытӑнчӗ.

Подошел Грубский, отозвал Якова Тарасовича в сторону и принялся что-то шептать ему на ухо.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те хӑвӑрт пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

Он оглянулся и быстро зашептал:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

«Эпӗ ӑна ҫав тери юрататӑп, ҫав тери юратнӑ», — пӑшӑлтатма пуҫларӗ Арон.

«Я так любил ее… Я так люблю» — шептал Арон.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Сут членӗсем каллех пӑшӑлтатма тытӑнчӗҫ.

Члены суда опять зашептались.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Саша ҫӗнтерме тытӑнсан пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

И, когда Саша брал верх, шептала:

Миша такӑнчӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Класра ҫине тӑрса пӑшӑлтатма тытӑнчӗҫ:

В классе настойчиво зашептали:

Магеллан карапӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ачасем хӗпӗртесе кайрӗҫ, йӑшӑлтатма, пӑшӑлтатма тытӑнчӗҫ, партӑсем хушшине канлӗрех ларчӗҫ.

Ребята обрадовались, зашевелились, зашептались, устроились поудобнее на партах.

Сентябрӗн пӗрремӗшӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Столовӑйӗнче ачасем пӗр минутлӑха та пулин ашшӗ-амӑшӗсӗр юлсассӑнах, вӗсене Вӑрттӑнлӑх асамлӑн тем пӑшӑлтатма тытӑнать.

Стоило детям в столовой хоть на минуту остаться без родителей, Секрет соединял их головы и начинал таинственно шептать.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней