Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

мӑшӑрӑм (тĕпĕ: мӑшӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тархаслатӑп сана, Олька, мӑшӑрӑм, юратӑвӑм.

Умоляю, женушка моя, любовь моя!

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эпӗ халиччен пурӑнса та тутана, сӑна писевлетмен, путӗрпе сӑрман, ҫавах Элексей мӑшӑрӑм халичченех юратнине чунпа туйса тӑрап.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Мӑшӑрӑм чиркӗве ҫӳренине сивлемен, анчах ӑшӑмра кулнӑ.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Мӑшӑрӑм ҫавӑнта ӗҫлет-ҫке.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Таврӑнмарӗ-ҫке пӗри, Мӗскӗнӗм, мӑнтарӑн; Вилсе юлнӑ чун савни Э-эх! Юратнӑ мӑшӑрӑм!

Только нету одного, Всеми позабытого, Казачонка моего — И-э-эх! — давно убитого…

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 54–76 с.

— Атте калатчӗ, унӑн та хӑйӗн тусӗ пур, тетчӗ, акӑ ӗнтӗ вӑл та хӑйӗн чӗлхипе ӑна: «Сывӑ-и, мӑшӑрӑм!» тет.

— Отец говорил, у него есть тоже своя подруга, и он ей по-своему тоже так говорит, как и все: «Здравствуй, Выпиха!»

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

— Атте калатчӗ: Вӑл «Сывӑ-и, мӑшӑрӑм!» — тесе кӑшкӑрать, тетчӗ.

— Отец говорил, он кричит: «Здравствуй, зайчиха!»

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

«Чунӗ ҫӳлти патшалӑха кайтӑр, асапне чӑтса пӗтерчӗ, эппин, мӑшӑрӑм…» — терӗ те каҫ пуличчен те никампа пӗр сӑмах пуплемерӗ.

Только и сказала: «Царство ему небесное, отмучился, милый мой…» — и до вечеру ни с кем не гутарила.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Чунӑмҫӑм, чӗкеҫӗм эсӗ, мӑшӑрӑм.

— Женушка моя, лебедушка.

Пӗчӗк космонавт // Альбина Исемпи. Альбина Исемпи (Васильева А.П.) Пӗчӗк космонавт. — Шупашкар: 2008. — 16 с, илл.

«Ну, — тейӗп ӑна, — ырӑ мӑшӑрӑм, Петро Пантелевич, йышӑнах халь хӑвӑн тӑрлавсӑр арӑмна!» —

«Ну, скажу, дружечка мой, Петро Пантелевич, принимай свою непутевую жену!» —

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ман тӑван мӑшӑрӑм санашкал мар…

— Мой-то разлюбезный не такой, как ты…

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ирӗк пар киле кайма Мана, Аттепе анне патне, Аттепе анне патне, Ҫамрӑк мӑшӑрӑм патне.

Отпусти меня домой К отцу, К отцу, матери родной, К отцу, матери родной Да к женёнке молодой.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Каларӑн та, — пӳлчӗ ӑна Иван, — юрать-ха, мӑшӑрӑм мана ун пирки шӑп вӑхӑтра систерме ӗлкӗрчӗ… мӗншӗн тесен Рада хуҫи, Аничка, тарса кайнӑ чух ман арӑма тӗл пулать те: Стайка, эс Ивана кала-ха, тет (мана пулать ӗнтӗ), Рада тарса каясшӑн мар, тет, тем пек ӑна тархасларӑм, тет, учительницӑна ан пӑрахӑр ӗнтӗ, вӑйпа та пулин хӑвӑрпа илсе кайӑр, тет.

— Ну вот, — перебил его Иван, — хорошо, что моя Стайка вовремя дала мне знать… потому что Аничка, хозяйка-то Радина, как бросилась бежать, встретила мою Стайку и говорит: «Вот что, Стайка, передай Ивану (мне, значит), что Рада не хочет бежать, сколько я ее ни умоляла, так уж вы не оставьте учительницу, насильно уведите ее с собой…»

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ольга — ман мӑшӑрӑм! — хӗрӳллӗн ҫӳҫенсе пӑшӑлтатрӗ вӑл.

— Ольга — моя жена! — страстно вздрогнув, прошептал он.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӑшӑрӑм ҫывӑрать, аллине питҫӑмарти айне хунӑ вал, хитре те ӑслӑскер, темшӗн вӑл мана ӗмӗрлӗхех юратса пӑрахрӗ.

Спит жена, положив под щёку ладонь, красивая и умная, которая, не знаю за что, навсегда полюбила меня.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Даша инке, ку — ман мӑшӑрӑм.

Тётя Даша — жена.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Сана хам мӑшӑрӑм тесе шутлатӑп эпӗ.

— Я почитаю тебя своею женою.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Юратнӑ мӑшӑрӑм, Алина Петровна та, манпа пӗр шухӑшлӑччӗ ку енӗпе.

Помоги переводом

Спортра ҫитӗнӳсем тӑваҫҫӗ // Ял ӗҫченӗ. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Мӗншӗн ман мӑшӑрӑм темест.

Почему не называет супругом.

Ҫурла уйӑхӗ, ҫӗрле // Николай Андреев. Килти архив

Анне, Олег вӑл лайӑх ача, ашшӗ-амӑшӗ те лайӑх ҫынсем пулчӗҫ, мана хӑйсен хӗрӗ пекех йышӑнчӗҫ, Олег халь ман мӑшӑрӑм…»

Мама, Олег очень хороший парень, и его родители хорошие, они меня приняли как свою родную дочь, Олег сейчас мой муж…»

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней