Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрни (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах сасартӑк унран инҫех те мар темӗнле кӑшкӑрни илтӗннӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл тӳрех пӗтӗм тӑватӑ ури ҫине сиксе тӑнӑ.

Но вдруг недалеко от нее раздался странный крик, который заставил ее вздрогнуть и вскочить на все четыре лапы.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ҫак шӑплӑх, чарлансем чуна ыраттарса кӑшкӑрни ӑна куҫҫуль тухиччен хурлантарчӗ, хӑй ҫине сасартӑк йӑтӑнса аннӑ инкек вара кунтан та йывӑртарах та тертлӗрех пулчӗ.

Ей было грустно до слез от этой тишины, от хватающего за сердце крика чаек, и еще тяжелей и горше казалось то несчастье, которое так внезапно обрушилось на нее.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун хыҫӗнчисем самантлӑха тенӗ пек хуллентерех чупрӗҫ, анчах командир чупнӑ ҫӗртех каялла ҫаврӑнса темскер кӑшкӑрчӗ те, ҫынсем каллех чупа пуҫларӗҫ, каллех хӑйӑлтирех те хӑрушӑ сасӑпа «урра-а-а!» кӑшкӑрни урса кайнӑ пек хаяррӑн янӑрама тытӑнчӗ.

Цепь на секунду замедлила движение, но командир, на бегу повернувшись, что-то крикнул, и люди снова перешли на побежку, снова все яростнее стало нарастать хрипловатое и страшное «ура-а-а».

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хапха шаккани те, сысна нӑриклетни те, ҫак тӗттӗмри шӑплӑхра Иван Иваныч кӑшкӑрни те темле хӑрушӑ пек туйӑнчӗ.

В стуке ворот, в хрюканье не спавшей почему-то свиньи, в потемках и в тишине почудилось ей что-то такое же тоскливое и страшное, как в крике Ивана Иваныча.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Анчах Ворожнев ҫиллессӗн кӑшкӑрни ӑна чараймарӗ, вӑл тӑнсӑр выртакан упӑшки патнелле талпӑнчӗ, тужуркӑ аркинчен яра-яра тытрӗ, пуҫне ун кӑкӑрӗ ҫине хурса силле-силле илчӗ.

Но Серафиму не урезонил его злой окрик, она лезла прямо к лежавшему без памяти мужу, цеплялась за полы тужурки, билась головой о его грудь.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урамра ҫутӑрах та ҫутӑрах пулса пынӑ, нимӗн йӗркисӗр кӑшкӑрни, йӗни, хӳхлени илтӗннӗ.

На улице становилось всо светлее, слышались уже беспорядочные крики, плач и причитания.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрарӑм пек ҫемҫешкеленсе кайнӑ? — хыттӑн кӑшкӑрчӗ Коробин председателе, сиввӗнрех кӑшкӑрни ҫак ҫынна йӑпатса, ӳкӗтлесе тӑнинчен лайӑхрах пулӑшасса пӗлсе.

Ну чего ты раскис, как баба? — сурово прикрикнул на председателя Коробин, зная, что на того лучше всего действуют не утешения и уговоры, а грубоватый окрик.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лавҫӑ лаша ҫине кӑшкӑрчӗ, анчах вӑл пыр тӗпне хыртарса кӑшкӑрни хӑй вӑйсӑррине, лашана хытӑ тыткалама тӑрӑшнинчен ним усси те ҫуккине кӑтартрӗ.

Бешено орал на лошадь возчик, надрывный крик его был выражением бессилия и нелепой сейчас строгости.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тепӗр вунпилӗк минутран хӗрлисен Забуруннӑй патӗнчи пулемечӗ сасартӑк шӑпланчӗ те, ҫав самантрах кӗскен «ура» кӑшкӑрни илтӗнсе кайрӗ.

Через четверть часа возле Забурунного пулемет красных внезапно умолк, и сейчас же вспыхнуло короткое «ура».

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан тӳрех аялтан, чие сачӗсемпе шыв хӗрринчи хӑвасен ҫӑра чӑтлӑхӗсем хушшинчен, унта-кунта «ура» кӑшкӑрни, винтовкӑсемпе кӗрӗслеттере-кӗрӗслеттере пени илтӗнсе кайрӗ.

И сейчас же снизу, из густых зарослей вишневых садов и левад, донеслось недружное «ура», трескучая зыбь винтовочных выстрелов.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тулта юр нӑтӑртатни, хӗҫ чӑшлатни, пусӑрӑнчӑклӑн «тррррр!» тесе кӑшкӑрни илтӗнсе кайрӗ.

За окном хруст снега, звяк шашек, приглушенное «тррррр!»

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫынсене вӗлернин калама ҫук ирсӗр картини, вилекенсем кӑшкӑрни тата хӑрӑлтатса сывлани, черетре тӑракансем ӳлесе ҫухӑрни — ҫак чӑтма ҫук хӑрушӑ, чуна тӑвӑнтаракан тискерлӗхе курни халӑх ушкӑнне часах салатса ячӗ.

Отвратительнейшая картина уничтожения, крики и хрипы умирающих, рев тех, кто дожидался очереди, — все это безмерно жуткое, потрясающее зрелище разогнало людей.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тинех кӑшкӑрни айванла та усӑсӑр пулнине Пантелей Прокофьевич туйрӗ.

Пантелей Прокофьевич понял, что кричать теперь глупо и бесполезно.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Залра ҫынсен пуҫӗсем, хӗвел ҫаврӑнӑшне ҫил тӗрткелесе хускатнӑ пек, хускалса илчӗҫ; ырласа кӑшкӑрни тӑвӑллӑн ахлатса кайрӗ.

В зале задвигались головы, как шляпки подсолнухов, расталкиваемые ветром; набряк стон одобряющих голосов.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Оркестр выляса ячӗ, «урр-а-а!» кӑшкӑрни янраса кайрӗ, ҫӗлӗксем, тутӑрсем ҫӳлелле вӗҫрӗҫ.

Заиграл оркестр, прокатились возгласы, крики «урр-а-а-аа!», взлетели к небу шапки, раскинулись платки.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Майӗпе лаша ури сассисем илтӗнми пулчӗҫ, хутор патӗнче, тӗтреллӗ ирхи сывлӑшра «у-р-р-ра-а-а!» кӑшкӑрни илтӗнчӗ, Хохлаков лашан чӗтрекен малти уринчен тытса, ҫӗкленме шутларӗ, лаши шиклӗн хартлатса, хӑйӗн хуҫи ҫине айккӑн пӑхкаларӗ…

Постепенно дробь копыт стихла, но уже вблизи хутора в туманном утреннем воздухе пронеслось «у-р-р-ра-а-а-а!», а Хохлаков хватался за дрожащую переднюю ногу коня, который тревожно всхрапывал и косился на своего хозяина…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Урам вӗҫӗнчен ҫынсем калаҫни, арҫынсем аван мар сӑмахсемпе вӑрҫни, кустӑрмасем шӑкӑртатни, лашасене кӑшкӑрни илтӗнет.

С конца улицы доносились людской говор, смачная мужская ругань, стук колес, крики на лошадей.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Листницкий ӑна чӗрине касса каймалла темле сӑмах каласа хурасшӑнччӗ, анчах ҫак самантра Путиловски заводӑн пысӑк ҫамкаллӑ тӗссӗр кӑвак корпусӗсен енчен — вичкӗн сасӑллӑн: «тытӑр!» тесе кӑшкӑрни илтӗнсе кайрӗ.

Листницкий хотел сказать что-то едкое, но от серых лобастых корпусов Путиловского завода — пронзительный крик «держи!»

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавсемшӗн иккен эпӗ хӑмӑл тӑрӑх хырӑмпа шуса ҫӳрени, кӑшкӑрни?

А за них полз я по жнивью и кричал?

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан вара вӑйсӑррӑн, сӗтексӗррӗн, темӗнле мӗскӗннӗн «ура» кӑшкӑрни илтӗнчӗ те, шӑплӑха пулемётсем ҫатӑртатни чӗтретме пуҫларӗ.

Потом продрожало «ура», вялое, жалкое такое, бессочное, и — тишина, пронизанная чистой работой пулеметов.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней