Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӑлартӑм (тĕпĕ: кӑлар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ Васькӑна ҫӗнӗ канфет хучӗсене кӑтартрӑм, унтан хӗврен кантра туртса кӑлартӑм та лашапа ямшӑкла выляма сӗнтӗм.

Я показал Ваське новые фантики от конфет, потом достал из-под рубашки веревку и предложил поиграть в коня и кучера.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӗри: — Эпӗ шухӑшласа кӑлартӑм: йывӑҫсем айне минӑсем хумалла, — тет.

Один говорит: — Я придумал: надо мины поставить под деревья!

Ҫул // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Кӑҫалхи ҫул эпӗ ӑна виҫӗ фабрикӑран кӑлартӑм ӗнтӗ, ку тӑваттӑмӗш пулать-ха.

За этот год по моему распоряжению он был уволен с трех фабрик, ваша четвертая.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Эпӗ упа тытмалли ҫӑмӑл меслет ҫеҫ шухӑшласа кӑлартӑм.

Я только придумал средство убивать медведя без труда, вот и все.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

— Ҫӗпӗрте, ӗмӗрхи пӑрсен хушшинче, эпӗ ҫӗр хушӑкӗсене лексе вилнӗ мамонтсене чавса кӑлартӑм.

— В Сибири, среди вечных льдов, я откапывал мамонтов, погибших в трещинах земли.

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Хӗрӗх икӗ шӑрпӑк туртса кӑлартӑм, тусӑм, ан ман, мухтанма пултаратӑн!

— Сорок две щепочки вытащено, приятель, запомни, хвастаться будешь!

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вара эпӗ тӑтӑм, кӗнекене кӑмака айӗнчен кӑлартӑм, чӳрече патне пытӑм, ҫӗрӗ ҫутӑччӗ, уйӑх тӳрех чӳрече витӗр пӑхатчӗ, анчах вӗтӗ шрифта курма май ҫукчӗ.

Тогда я встал, вынул книгу из подпечка, подошёл к окну; ночь была светлая, луна смотрела прямо в окно, но мелкий шрифт не давался зрению.

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Шӑматкун, мачча ҫине кӗпесем ҫакнӑ чухне, эпӗ кӗнеке ҫинчен астуса илтӗм, ӑна туртса кӑлартӑм, уҫрӑм та пуҫламӗш йӗркине вуласа пӑхрӑм:

В субботу, развешивая на чердаке бельё, я вспомнил о книге, достал её, развернул и прочитал начальную строку:

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— А эпӗ юрӑ шутласа кӑлартӑм!

— А я песню сложил!

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хама-хам чаплӑн тытса кӗсъерен пирус коробки туртса кӑлартӑм та туртма пуҫларӑм.

Торжественно вынул из кармана коробку папирос и важно закурил.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Пӗрре эпӗ чӳлмекне туртса кӑлартӑм та икӗ икерчине ҫисе ятӑм, — Виктор мана уншӑн хӗнесе тӑкрӗ.

Однажды я достал горшок и съел пару оладей, — Виктор избил меня за это.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Куртӑн-и, Людмила, эпӗ епле пилӗк чушкине те йӑлтах карта ӑшӗнчен сирпӗнтерсе кӑлартӑм? — теттӗмӗр.

— Видела, Людмила, как я все пять чушек из города вышиб?

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл ятлаҫать, хӑратать: унӑн сӑмаххисем мана ҫилентерсе ячӗҫ, эпӗ хайхи шӑтӑк патне пытӑм та, кирпӗчӗсене кӑлартӑм, тупӑкпа ҫерҫи виллине хӳме урлӑ урамалла вӑрхӑнтартӑм, шӑтӑк ӑшӗнче мӗн пуррине йӑлтах чавса салатса тӑкрӑм та, урапа таптаса пӗтертӗм.

Он ругался, угрожал; его слова рассердили меня, я бросился к пещере, вынул камни, гроб с воробьём перебросил через забор на улицу, изрыл всё внутри пещеры и затоптал её ногами.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Шӑматкунсенче ашшӗ хуҫа арӑмӗ патне хресчен сумкипе апат-ҫимӗҫ илсе пыратчӗ, уйрӑлнӑ чухне вӑл ӑна яланах: «Лайӑх вӗрен! Сана пула пӗтӗм кил типӗ ҫиет, сана валли йӑта-йӑта тӑпӑрч шывӗ ман ҫурӑма пӗтӗмпех ҫисе ячӗ. Цыган ашакӗ пек, кӗвентепе эпӗ хулпуҫҫие йӑлтах хӑпарта-хӑпарта кӑлартӑм!» — тетчӗ.

И еще — субботы, сотни суббот, когда отец привозил в котомке припасы его хозяйке и каждый раз, прощаясь с ним, говорил: «Смотри учись хорошо! Весь дом из-за тебя постится. Сырный рассол весь хребет мне разъел, а от котомки у меня уже горб на спине, как у цыганского осла».

20 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пире панӑ шампански бутылки камӑннине эпӗ пӗлмерӗм (кайран мана ӑнлантарнӑ тӑрӑх, вӑл пурте пӗрле туяннӑскер пулнӑ), ҫавӑнпа туссене хамӑн укҫапа хӑналас килчӗ, кӗсьери укҫана эпӗ тӑтӑшах хыпашла-хыпашла пӑхрӑм, вара вунӑ тенкӗлӗх хут укҫа кӑлартӑм та, хам патӑма ҫынна чӗнсе илсе, ӑна укҫа патӑм та: тархасшӑн тата пӗр ҫур бутылка шампански илсе килӗрччӗ тесе пӑшӑлтатса каларӑм, анчах ҫакна пурте илтрӗҫ, мӗншӗн тесен пурте ман ҫине ним шарламасӑр пӑхатчӗҫ.

Так как я не знал, кому принадлежит поданная бутылка шампанского (она была общая, как после мне объяснили), и я хотел угостить приятелей на свои деньги, которые я беспрестанно ощупывал в кармане, я достал потихоньку десятирублевую бумажку и, подозвав к себе человека, дал ему деньги и шепотом, но так, что все слышали, потому что молча смотрели на меня, сказал ему, чтоб он принес, пожалуйста, уже еще полбутылочку шампанского.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак туйӑм хистенипе эпӗ портфеле май пур таран васкарах хупса питӗресшӗн пултӑм, анчах ҫак асран кайми кун мана темиҫе тӗрлӗ инкек курма пӳрнӗ пулмалла; пӗчӗк ҫӑраҫҫие ҫӑра шӑтӑкне чиксен, эпӗ ӑна кирлӗ еннелле мар, урӑх еннелле пӑртӑм; ҫӑра питӗрӗннӗ тесе шутласа, эпӗ ҫӑраҫҫие кӑлартӑм та — ай сехре хӑппи! — ман алӑра ҫӑраҫҫи хуҫӑкӗ ҫеҫ.

Под влиянием этого чувства я как можно скорее хотел закрыть портфель, но мне, видно, суждено было испытать всевозможные несчастия в этот достопамятный день: вложив ключик в замочную скважину, я повернул его не в ту сторону; воображая, что замок заперт, я вынул ключ, и — о ужас! — у меня в руках была только головка ключика.

XII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Johann япӑх нумер туртса кӑларчӗ — вӑл Soldat пулмаллаччӗ, эпӗ лайӑх нумер туртса кӑлартӑм — манӑн Soldat пулмалла марччӗ.

Johann вытащил дурной нумеро — он должен быть Soldat, я вытащил хороший нумеро — я не должен быть Soldat.

VIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Пӑхса илмелле-ши ун ҫине тепре е ҫук-ши?.. Ну, юлашки. Хут!» — терӗм эпӗ хама хам, вара кӳмерен крыльца еннелле пуҫа кӑлартӑм.

«Посмотреть ли на нее еще или нет?.. Ну, в последний раз!» — сказал я сам себе и высунулся из коляски к крыльцу.

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ тутӑра кӗсъерен кӑлартӑм та аттене кӑтартрӑм.

Я вынул из кармана и показал ему.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫакна пӗтӗмпех хам шухӑшласа кӑлартӑм, мӗншӗн тесен ҫав каҫ тӗлӗкре мӗн курнине пачах астумастӑмччӗ; анчах эп каласа панипе кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗ Карл Иваныч мана йӑпатма, лӑплантарма пикенсен, ҫав хӑрушӑ тӗлӗке эпӗ чӑнласах курнӑ пек туйӑнчӗ, куҫҫуль вара урӑх сӑлтава пула юхма пуҫларӗ.

Все это я выдумал, потому что решительно не помнил, что мне снилось в эту ночь; но когда Карл Иваныч, тронутый моим рассказом, стал утешать и успокаивать меня, мне казалось, что я точно видел этот страшный сон, и слезы полились уже от другой причины.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней