Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

курӑксене (тĕпĕ: курӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мюльреди тип курӑксене пуҫтарса илсе вут тивертсе ячӗ.

Мюльреди разжёг костёр из сухих трав.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсене пурне те хӗвел хӑйӗн ӑшшине панӑ, вилсе, ҫӗрсе пӗтсен те вӗсем ҫав ӑшша ытти ӳсентӑрансене, йывӑҫ тӗмӗсене, ҫырласене, чечексене тата курӑксене халаласа панӑ.

Всем им солнце отдавало свое тепло, и они, умирая, разлагаясь, в удобрении передавали его как наследство другим растениям, кустикам, ягодкам, цветкам и травинкам.

VIII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ӑшӑ курӑксене чӳхентерсе вӗрекен ҫил те ӗнтӗ малтанхи пекех вӗрин туйӑнмарӗ.

Даже ветер, шевеливший теплые травы, казался менее горячим.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав мӗлке сӑрт ҫамки тӑрӑх сапаланнӑ бахчасене, шӑрӑхпа ӗнтӗркесе сӗнкнӗ курӑксене, кайӑк тислӗкӗпе вараланса пӗтнӗ усӑнчӑк ҫулҫӑллӑ кӳкенпе катӑркас тӗмӗсене витсе хучӗ.

Она покрывала раскинутые по косогору бахчи, разомлевшие и полегшие от зноя травы, кусты боярышника и терна с понурой, испачканной птичьим пометом листвой.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий чӗри кӑртлатса тапнине, пучахсем хуллен пӑшӑлтатса чӳхеннине илтрӗ, ҫӗр чиккинче юмахри пек эрешленсе ашкӑракан курӑксене, чӗрене чӗпӗтсе ыраттармалла кӑвак тӳпене курчӗ.

А Григорий слышал биение своего сердца, певучий шорох колосьев, видел сказочный расшив трав на меже, щемящую голубизну небес.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑпӑртатса тӑкӑнакан шултра ҫумӑр курӑксене ҫӗр ҫумне вырттарса ҫурӗ.

Ядреный дождевой сев начал приминать травы.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ахӑртнех, тен, юрирех Азов тинӗсне йӑранласа ҫӳренӗскер пулӗ, — курӑксене лутӑркаса, ҫил варкӑшӗ юхса иртрӗ.

Приминая травы, с юга поплыл ветерок, с утра, может быть, бороздивший Азовское море.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хаяр курӑкӗпе тӗрленнӗ лутра типчак вырӑнӗ-вырӑнӗпе сӗм-суккӑррӑн та ҫӑтах ҫӗр ҫумне лӑпчӑннӑ; унтан каллех вара ытти курӑксене пусса илсе ашкӑрса кайнӑ кӑлкан тӗрлӗ тӗссемпе — хир сӗлли, сарӑ анра ҫарӑк, хурхух, хытӑ, пӗр хӑйне ҫеҫ юратакан, йышӑнса илнӗ лаптӑкран мӗнпур курӑка хӗссе кӑларнӑ эрчемес курӑкӗн тӗсӗсемпе ылмашӑнса, — вӗҫӗ-хӗррисӗр сарӑлса ларать.

Местами слепо и цепко прижимался к земле низкорослый железняк, изредка промереженный шалфеем, и вновь половодьем расстилался взявший засилье ковыль, сменяясь разноцветьем: овсюгом, желтой сурепкой, молочаем, чингиской — травой суровой, однолюбой, вытеснявшей с занятой площади все остальные травы.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвакара пуҫланӑ шӗвӗр сухалне шӑлкаласа якатнӑ май вӑл садри каштансен ҫӑра ҫулҫисене ҫил сӗртӗнсе ҫулланине, хӗвел питтинче витӗр курӑнакан лутра курӑксене хумлӑн-хумлӑн чӳхентерсе варкӑштарнине йывӑр шухӑша кайса пӑхса тӑчӗ.

Поглаживая седеющий клин бородки, задумчиво глядел, как в саду ветер зализывает густые вихры каштанов и волною гонит просвечивающую на солнце горбатую траву.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӗпер тӗлӗнче «виллис», эрешмен карти ларнӑ вӗтлӗхсемпе ҫул хӗрринчи тусан пуснӑ хыт курӑксене ҫутатса илсе урапа ҫулӗ ҫине пӑрӑнчӗ.

От моста, осветив голые, покрытые паутиной кусты и серый от пыли придорожный бурьян, газик свернул на проселок.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Больница садӗнче кӗр кунӗ хуҫа пулса ҫӳренӗ: вӑл сукмаксене сарӑ-хӗрлӗ пӑхӑр ҫулҫӑсемпе витӗнтернӗ, ирсерен тӑм ӳкерсе чечексене лӳчӗркенӗ, газонсем ҫинчи курӑксене шывакрах симӗс тӗспе сӑрланӑ.

В больничном садике хозяйничала осень: крыла дорожки оранжевой бронзой листьев, утренними заморозками мяла цветы и водянистой зеленью наливала на газонах траву.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тепӗр чух, кунне вунӑ хут куратӑн кун пек курӑксене; мӗн тӗлӗнмелли?

Десять раз на день, случается, видишь это зелье; какое ж тут диво?

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл фронта пулӑшассине вӑйлатма кирли ҫинчен, лашасен ҫӗнӗ йӑхне тупса ӳстермелли, курӑксене ытларах акмалли, утӑ хатӗрлемелли ҫинчен тата тепӗр сехет каланӑ.

После этого он еще с час говорил и об усилении помощи фронту, и о выращивании новой породы лошадей, и о расширении посева трав, и о заготовке сена.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Траншея хыҫӗнчи йывӑҫ тӗмисемпе курӑксене мамӑк пек пас тытса лартнӑ.

Кустарники и травы за траншеей были покрыты пушком инея.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Типӗ те шӑн курӑксене ҫил силлет.

Ветер шумел сухими, мерзлыми травами.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Курӑксене пӗлеҫҫӗ, аттеҫӗм.

Травы, отец мой, знают.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл, пӳрнисемпе, курӑксене пӗр тӗллевсӗр тыта-тыта пӑхса, айккинелле ҫаврӑнчӗ, ерипен: — Эп итлетӗп… — терӗ.

Он отвернулся, бесцельно перебирая пальцами травинки, глухо сказал: — Я слушаю…

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫак кайӑксен юрпа нӳрелнӗ тӗкӗсем, курӑксене сӗртӗнсе, армутисен тата хура армутин йӳҫӗк шӑршине сараҫҫӗ.

Влажное от снега, соприкасающееся с травой перо лучит воспринятую от травы горечь полынка и прогорклый душок чернобыла.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тырӑсене, курӑксене — пурне те, пурне те кӑтартӑпӑр.

Все, все покажем — и хлеба и травы…

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аллинчи ҫавине ҫирӗп, курӑксене тӗпӗ-йӗрӗпех касса татас тесе ҫӗр ҫумнех пусса тытнӑ.

Косу в руках держал твердо, к земле прижимал плотно и травы захватывал ровно столько, чтобы ни один стебелек не оставался неподрезанным.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней