Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кулкаланӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, юлташсем, хурал тӑма та каясшӑн мар пулать ӗнтӗ эсӗр? — терӗ Арон хыттӑн, юриех кулкаланӑ пек пулса.

— Ну, товарищи, и караулить не хотите? — проговорил Арон нарочито весело и громко.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Тин анчах кулкаланӑ Геркулес пичӗ тӑрӑх шултра куҫҫуль тумламӗсем юха-юха анчӗҫ, вӑл вӗсене чарма шутламарӗ те.

И по лицу Геркулеса, только что сиявшему добродушной улыбкой, потекли крупные слезы, которые он и не пытался сдержать.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Апла пырас тетӗн? — сӑмах хушрӗ вӑл кулкаланӑ маях.

И, не сдержав улыбки, спросил: — Так ты идешь ко мне или нет?

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кулкаланӑ май ун сарӑ мӑйӑхӗ енчен енне сарӑлчӗ.

Улыбка то и дело раздвигала его рыжие усы.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эп астӑватӑп, Тухтар, эс те ан ман, — кӑмӑллӑн кулкаланӑ май, икӗ рет тикӗс шурӑ шӑлне кӑтартрӗ Селиме.

— А я помню, Тухтар, и ты помни, — Селиме улыбнулась, обнажив ровные белые зубы.

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хаваслӑн шӳтлесе кулкаланӑ май, ҫамрӑксем унта хӑйсен пӗлӗшӗсен хушамачӗсене те асӑрхарӗҫ.

Обмениваясь веселыми замечаниями, молодые люди находили фамилии своих знакомых.

III // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Калаҫасса вӑл сахал калаҫнӑ, куласса та сайра хутра ҫеҫ кулкаланӑ.

Говорил мало, смеялся редко.

II // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Яша пирӗн ҫине темле чалӑшшӑн пӑхса илчӗ, вӑл кулкаланӑ пек те туйӑнчӗ мана.

Яша посмотрел на нас как-то искоса, и мне показалось, что он слегка улыбнулся.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

— Кам айӑплӑ-ха саншӑн! — кулкаланӑ амӑшӗ, хӗрне ҫаннинчен туртнӑ та хӑйпе юнашар лартнӑ.

— Кто ж тебе виноват! — посмеиваясь, ответила мать и, потянув дочь за руку, усадила рядом с собой.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Евгений хӑйӗн ылтӑн шӑлӗсене йӑлтӑртаттарса кулкаланӑ май хӑнана хулран тытса кресло патне ҫавӑтса кайрӗ.

Евгений, улыбаясь, поблескивая золотыми коронками зубов, под руку увлекал гостя к креслу.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сашка, пушӑ кӑшӑллӑ йӗмне ҫӳлелле турткаласа, куҫне хӗснӗ, путсӗррӗн кулкаланӑ.

Сашка поддергивал спадавшие портки, подмигивал, шельмовато улыбался.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗчӗ те — ҫынсем, ӑна ҫул парса, кулкаланӑ пек пулчӗҫ.

Вошел — будто раздались, заулыбались.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий хӑйӗн ашшӗ пекех пӗкӗрӗлнӗ, кулкаланӑ чух та вӗсем хушшинче темӗнле пӗрпеклӗх, тискер кайӑкӑнни пекрех енӗсем пулнӑ.

Так же сутулился Григорий, как и отец, даже в улыбке было у обоих общее, звероватое.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Казаксем виҫерен иртмесӗр сухал айӗн вӑрттӑн кулкаланӑ, хӗрарӑмсем пӗр-пӗринпе шавлӑн кӑшкӑрашса пакӑлтатнӑ, питне ҫуман ачасем Прокофий хыҫҫӑн витлесе чупса пынӑ.

Казаки сдержанно посмеивались в бороды, голосисто перекликались бабы, орда немытых казачат улюлюкала Прокофию вслед.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Травкин ҫак ҫырӑва миҫемӗш хут вуласа тухса, кӑмӑлне хуҫса кулкаланӑ та каллех Аниканов мӗнешкел пулнине аса илнӗ тата вӑл халь ҫакӑнта, Травкин патӗнче пулас пулсан, мӗнле аван пулнӑ пулӗччӗ, тесе шутланӑ.

В который раз перечитав это письмо, Травкин растроганно улыбнулся и снова вспомнил, каков был Аниканов и как хорошо было бы иметь его сейчас здесь, у себя.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Дивизи штабӗн начальникӗ Галиев подполковник, машинӑра лараканскер, полковник кӑмӑлӗ ҫакнашкал кӗтмен ҫӗртен улшӑннинчен тӗлӗнсе, ӗшенчӗклӗн кулкаланӑ.

Сидевший в машине начальник штаба дивизии подполковник Галиев устало улыбался, удивляясь неожиданной перемене в настроении полковника.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Арӑм хӑйне ним пулман пекех тыткалама тӑрӑшрӗ, анчах эпӗ, кӗвӗҫекен ҫын, мӗнле юриех кулкаланӑ пек туни тата Трухачевский аскӑнла пӑхкалани ӑна, ахӑртнех, канӑҫ памарӗ пулас.

Она старалась казаться равнодушной, но знакомое ей мое фальшиво-улыбающееся выражение ревнивца и его похотливый взгляд, очевидно, возбуждали ее.

XXI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вӑл сулахай питҫӑмартипе йӑл кулкаланӑ пек пулчӗ.

Он усмехнулся левой щекой.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах йӑл кулкаланӑ чух вӑл, ӗлӗкхи пекех, сулахай питҫӑмартипе ҫеҫ, чалӑшшӑн, кӑшт кӑна палӑрмалла кулкаласа илет.

Но улыбался он, как и прежде, криво, едва заметно, одной левой щекой.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эсир кунта мӗнле килнӗ вара, хӑвӑр ирӗкпех-и е ирӗксӗрех-и, — ыйтрӗ Лукашка, ҫаплах кулкаланӑ пек туса.

— Что ж вы сюда приехали, волей или неволей? — спросил Лукашка, все как будто посмеиваясь.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней