Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

килнипе (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Атте манпа юнашар пырса ларчӗ, пӗр сӑмах та шарламасть хӑй; эпӗ каҫса кайсах йӗретӗп; пырта тем капланса килнипе сывлӑш пӳлӗнесрен хӑратӑп…

Папа сидел со мной рядом и ничего не говорил; я же захлебывался от слез, и что-то так давило мне в горле, что я боялся задохнуться…

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Володя хӑйне палӑрмаллах мӑннӑн тытать: вӑл сунара ҫӳремелли лаша ҫинче утланса килнипе мухтанать пулмалла, юриех питӗ ывӑннӑ пек тӑвать.

Володя заметно важничал: должно быть, он гордился тем, что приехал на охотничьей лошади, и притворялся, что очень устал.

VIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав тери хӗрхенес килнипе тепӗр чухне ун патне ҫывхараттӑм та, аллинчен тытса: «Lieber» Карл Иваныч!» — теттӗм.

И так жалко станет, что, бывало, подойдешь к нему, возьмешь за руку и скажешь: «Lieber Карл Иваныч!»

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫутӑлса килнипе пӗрлех Косицын та ерипен хӑюлланса пычӗ.

Вместе со светом к Косицыну постепенно возвращалась решительность.

II // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Пур енчен те вӑрӑмтунасем капланса килнипе кӗтме уйрӑмах йывӑрланса ҫитрӗ.

Ожидание стало особенно тягостным, потому что со всех сторон слетались комары.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Ӗҫ нумаййипе, ялан унта-кунта ҫитме тӳр килнипе пулнӑ вӑл, анчах та ку мана тӳрре кӑларать-и-мӗн?..

В горячке, в работе, но разве это оправдание?..

50 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Кайран вара (тен, кун ҫинчен этемле ыйтса пӗлес килнипе те мар, Ганса хӑйӗн йывӑр шухӑшӗсенчен пӑрса яма, унпа ҫӑмӑлтарах, чӗрене ыраттарман япаласем ҫинчен калаҫма) Германире ӗҫ тупайман рабочисем мӗн чухли ҫинчен, апат-ҫимӗҫ енчен пурнӑҫ мӗнле пыни, какай, ҫӑкӑр, ҫӗрулми мӗн хак пулни ҫинчен ыйтса пӗлме тытӑнчӗҫ.

А потом (может быть, не только потому, что по-хозяйски, по-человечески хотелось об этом узнать, но и из желания отвлечь Ганса, заговорить с ним о более простом, житейском) его стали расспрашивать, много ли безработных в Германии, как там с едой, почем мясо, хлеб, картофель.

40 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Чунӗ тӑвӑлса килнипе унӑн куҫӗсем шывланчӗҫ.

Слезы жгучей обиды выступили на его глазах.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Тарӑхнипе, чунӗ тӑвӑлса килнипе ача сывлаймиех пулчӗ.

Мальчик задохнулся от обиды и возмущения.

Тавыль пурнӑҫӗнчи улшӑну // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Халь хӑвах шухӑшласа пӑх ӗнтӗ, хӑв никама пӗр сӑмах каламасӑр Степан Иванович патне тухса килнипе лайӑх турӑн-и эс?

Подумай теперь, хорошо ли ты сделал, никому не сказав ни слова, что идешь в поселок Коочмын за Степаном Ивановичем?

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ыратнипе тата чунӗ тӑвӑлса килнипе макӑрсах ячӗ вӑл, унтан вара, малалла ӳпӗнсе, ҫине тӑрсах утма тытӑнчӗ.

От боли и страданий он заплакал и, наклонившись вперед, упрямо тронулся в путь.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӑйӗн йыттине тытса илнӗ ҫынна пӗтӗм чунтан курайманнипе тата Очера ҫӑлас килнипе вӑл асӑрхануллӑрах пулма кирлине те манса кайрӗ.

Чувство ненависти и желание спасти Очера переполняли Чочоя, заглушая все, что напоминало об осторожности, о благоразумии.

«Ача чӑтаймарӗ!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чӑтаймарӗ хӗр, те чун савнийӗпе уйрӑлас самант ҫывхарнипе, те ӑшӗ-чикки кӳтсе-кӳтсе килнипе, сасӑпах ӗсӗклеме тытӑнчӗ.

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Сиснӗ пекех, — хаш-ш сывласа ячӗ савнийӗнчен чылайлӑха уйрӑлма пӳрнӗрен чӗри пӑчӑртанса килнипе.

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫӳлте мӗн пулса иртнине питех те пӗлес килнипе вӑл пусма умӗнче чарӑнса тӑчӗ, ҫав самантрах ҫӳлтен Розка ыткӑнса аннине курчӗ, чупнӑҫем кӑшкӑра-кӑшкӑра илет лешӗ:

Жуткое желание знать, что случилось наверху, остановило её у лестницы, а сверху уже прыгала Розка, вскрикивая:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ҫак этемӗн кӑкринче тахҫантанпах кӗтнӗ туйӑм вылять, — ӳсӗрӗлтерет вӑл ӑна, унӑн ҫынсем хӗвӗшнине, шавланине, унталла-кунталла куҫкаланине ҫав тери курас килнипе чунӗ тунсӑхлать…

Играло в груди человека долгожданное чувство, опьяняя, усиливало тоскливую жажду суеты, шума, движения людей…

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Четыхер лариччен хуралта Вавила Бурмистровӑн кӗҫӗн шӑллӗ — Андрей ларнӑ пулнӑ, анчах вӑл ҫак хӗсмет вырӑнне икӗ хӗлтен ытла тӳсме пултарайман: ҫанталӑк сивӗ тӑнӑ вӑхӑтсенче Заречье мещенӗсем ҫак ҫурт ишӗлчӗкӗсене кашкӑр эшкерӗсем пекех пыра-пыра тапӑннӑ, кӑмакара мӗн ҫунтарма май пуррине ишӗлчӗксенчен пурне те татса-хӑйпӑтса илсе килӗсене туртнӑ, нумайӑшӗ тата кирлӗ пулнӑран та мар-ха, тӗлсӗр-палсӑрах ҫав тери аркатас, ҫӗмӗрес килнипе тустарнӑ, — нимӗн тума аптранипе анӑрашса ҫитсен, вырӑссен вара ҫапла чуна пӑшӑрхантаракан алхасас йӑла пур.

До Четыхера сторожем был младший брат Вавилы Бурмистрова — Андрей, но он не мог нести эту должность более двух зим: в холода заречное мещанство волчьей стаей нападало на развалины дома, отрывая от них всё, что можно сжечь в печи, и многое ломали не столь по нужде, сколько по страсти разрушать, — по тому печальному озорству, в которое одевается тупое русское отчаяние.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Тит халь ҫеҫ ҫуралнӑ ача ури патне пынӑ та, ырӑ туйӑмӗсем капланса килнипе куҫҫуль кӑларса, виҫӗ хутчен каланӑ: «Чӑн-чӑн ашшӗ, каснӑ-лартнӑ ашшӗ, ашшӗн портречӗ», — тенӗ.

Тит подошел к ножке новорожденного и со слезами умиления три раза повторил: «Настоящий папенька, вылитой папенька, папенькин потрет».

V // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Кашни эрнерех ун патне Липовкӑран моряк пынӑ; Столыгин, тӗрлӗ ӗҫсем пур тесе, ӑна пӗр-икӗ кунлӑха хӑй патӗнче хӑварнӑ, анчах та, тӗрӗссипе, ку вӑл хӑй патӗнче чӗрӗ ҫын курас килнипе пулнӑ.

Каждую неделю приезжал из Липовки моряк, и Столыгин оставлял его дня на два под предлогом разных дел, а в сущности из потребности живого человека.

V // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

— Ҫитӗ-ҫке, епле ҫылӑх мар сире, ҫитӗ, — терӗ те вӑл, каллех куҫҫульпе йӗпеннӗ пӗр аллине мана тӑсса пачӗ, тепринпе куҫӗсене хупларӗ, — эсир хӑвӑр ман пата килнипе мана мӗн тери ырӑ тунине тавҫӑрса илме те пултараймастӑр, ку — мана ырӑ туни вӗт… каҫарӑрсамччӗ ӗнтӗ, тӑхтӑр пӗр минут… эпӗ кӑштах шыв ӗҫетӗп те, вара пӗтӗмпех иртсе каять.

— Полноте, как вам не грешно, полноте, — и она снова протянула мне руку, омоченную слезами, а другою закрыла глаза, — вы не можете понять, сколько добра вы мне сделали вашим посещением, это — благодеяние… будьте же снисходительны, подождите минуту… я немного выпью воды, тогда все пройдет.

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней