Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

калаҫнипе (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Офицерсен обществи ҫинчен, вӗсем хӑвна шута хумасӑр тиркени ҫинчен калаҫнипе те ав.

— А хотя бы и в разговорах об офицерском обществе, об отношении к тебе.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична пӗҫҫисене шарт ҫапрӗ те, мӑнукӗ ытлашши калаҫнипе шанках хытса кайнӑскер, йынӑшса ячӗ.

А бабка только руками всплеснула и застонала, окончательно сокрушенная разговорчивостью внука.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн пек ачашшӑн калаҫнипе кӑмӑлӗ ҫавӑрӑнса кайнӑ Мишатка хаваспах пӗлтерчӗ:

Подкупленный ласковым обращением, Мишатка охотно сообщил:

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑштах вӑхӑт иртсен, Каштанка ӑна хисеплеми те пулнӑ; хур ун патне яланхи пек калаҫса пынӑ чух, Каштанка халӗ хӳрине вылятман, ӑна, ытлашши калаҫнипе ҫывӑрма паманскере, ним вырӑнне хумасӑр, хирӗҫ «ррр…» тесе ҫеҫ хӑрлаткаланӑ.

В первые дни знакомства Каштанка думала, что он говорит много потому, что очень умен, но прошло немного времени, и она потеряла к нему всякое уважение; когда он подходил к ней со своими длинными речами, она уж не виляла хвостом, а третировала его, как надоедливого болтуна, который не дает никому спать, и без всякой церемонии отвечала ему: «рррр»…

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ют ҫынсем патне кӗрсен, вӑл унтан ирпе ҫеҫ тухса кайнӑ, ҫынсенчен колхоз ҫинчен, хӑйсем ҫинчен нумай ыйтса пӗлнӗ ҫеҫ мар, ҫапла калаҫнипе унӑн чунне темскер ҫӗнни хутшӑннӑ пек, хӑй ӑслӑрах пулса тӑнӑ пек туйӑннӑ.

Войдя в чужую избу, он покидал ее наутро, не только узнав многое от людей о колхозе и о них самих, но и словно став чем-то богаче и мудрее.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ нимӗн вӑтанмасӑр калаҫнипе вӑл пӗр самант аптраса тӑчӗ.

Обескураженный ее откровенным цинизмом, он даже растерялся на мгновение.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйне мӗнле тыткаланипе, мӗнле калаҫнипе пӑртак Дымшаков евӗр курӑнать, анчах унӑн хӑйӗн маттурлӑхӗ, хӑйне евӗр мӑшкӑлласа куласси пур.

Что-то в ее манере держаться и говорить напоминало Дымшакова, но у нее была своя удаль, своя сила насмешки.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйне аран-аран тытса чарчӗ, ыйтмарӗ, хӗре хӑй кам иккенне те пӗлтермерӗ, чӗнмесӗр тӑчӗ-тӑчӗ те, унччен калаҫнипе нимӗн ҫыхӑнтармасӑр: — Эпӗ те сирӗн района каятӑп вӗт! — тесе хучӗ.

Но удержался от соблазна и не открыл себя девушке, а, помолчав, без всякой связи с предыдущим сказал: — Я тоже ведь еду в ваш район!

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе сасартӑк тӳрленсе тӑчӗ те, лӑпкӑн йӑл кулса, кӑшт кулӑшларах пӑхса илчӗ, — Корнее ку тӗлӗнтерчӗ, — Аниҫҫе ҫапла туни вӑл тин ҫеҫ мӗн калаҫнипе те, унӑн яланхи чӗмсӗрлӗхӗпе те (вӑл пурнӑҫри йывӑрлӑхсемпе те, упӑшкин кӑмӑлӗ йывӑр пулнипе те килӗшнӗн туйӑннӑ ӗнтӗ) пачах ҫыхӑнмарӗ.

Анисья вдруг выпрямилась, и Корней удивился ее спокойному, улыбчивому и чуть насмешливому взгляду, так не вязавшемуся ни с тем, о чем она только что говорила, ни с усталой покорностью, с какой она, казалось, мирилась и с невзгодами, и с нелегким характером мужа.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Абрамсонпа тӗл пулса калаҫнипе кӑмӑлӗ тулнӑ Бунчук унӑн инҫетри Таганрог урамӗ вӗҫӗнчи хваттерне ҫитрӗ те кӗнекесем хурса тултарнӑ пӗчӗк пӳлӗмре канса ларчӗ, кӑнтӑрлахи апат ҫирӗ, Абрамсон ҫырӑвне хваттер хуҫи-хӗрарӑма парса, кравать ҫине выртрӗ.

Весь под теплым впечатлением встречи с Абрамсоном он дошел до его квартиры, где-то в конце Таганрогского, отдохнул в маленькой, заваленной книгами комнатке, пообедал, предъявил записку Абрамсона квартирной хозяйке, — прилег на кровать.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, малашнехи ирӗклӗ пурнӑҫӑн хитре картинисене ӳкерсе кӑтартнӑ май, пуҫ тавра тӗплӗн шухӑшласа калаҫнипе казаксен чунӗсене витерсе илӗртрӗ, анатри казаксем хӑйсен чӗрисенче темиҫе ӗмӗр хушши вӑрттӑн эпеклесе пурӑннӑ хӗлӗхӗсене пырса сӗртӗнчӗ.

Он импонировал казакам своими рассуждениями, вычерчивая картины будущей независимой жизни, — трогал наиболее сокровенное, лелеемое большей частью зажиточного низового казачества.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Обоз малалла чӗриклетсе кайрӗ, каллех Иринӑн хавас кулли янӑрарӗ, калаҫнипе кӑмӑлӗ тулнӑ Прохор та каллех хӑй юррине тӑсрӗ, шурӑ ҫеҫенхир варринче пӑхӑр пралуксем тепӗр хут хӗм-кайӑк пек йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ, леш ҫынсем, Усть-Невински ҫыннисене тӗл пулнисем, вырӑнтан та тапранман-ха, халӗ те шухӑша кайса, вӗсем хыҫҫӑн пӑхса тӑраҫҫӗ…

Обоз заскрипел дальше, и уже снова зазвучал беспечный смех Ирины, снова затянул песню довольный своими ответами Прохор, снова среди белой степи заблестела, как жар-птица, медная проволока, а те, кто повстречался с устьневинцами, все еще не трогались с места и все еще задумчиво смотрели им вслед…

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сӑмах-мӗн хускатсан, казаксем нимӗн чӗнмесӗр е кӑмӑлсӑррӑн калаҫнипе ҫеҫ ирттерсе яраҫҫӗ:

Молчали казаки или отделывались апатичными ответами:

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сулӑнса кайрӗ те, унчченхи пек мар йӑвашшӑн калаҫнипе, унтера шалтах тӗлӗнтерсе пӑрахрӗ:

Качнувшись, он поразил унтера несвойственным ему добродушным ответом:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хытӑ шавласа калаҫнипе Аксинйӑн кровать ҫинчи хӗрачи вӑранчӗ те йӗрсе ячӗ.

Разбуженная голосами, проснулась на кровати и заплакала, приподнимаясь, Аксиньина дочь.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрӳ ӗҫрен уйӑрса килнӗ ҫамрӑк казаксем, малтанхи вӑхӑтра ерҫӳллӗ сехетсенче пӗр-пӗринпе калаҫнипе кӑна чунӗсене йӑпатса, тӗмсӗлсе пурӑнчӗҫ.

Молодые казаки, оторванные от работы, томились первое время, отводя душу в разговорах, перепадавших в свободные часы.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах, Володя кӗмелли ҫӗрте ларакан патрульсем хавхаланса калаҫнипе ним те асӑрхамаҫҫӗ.

Патрульные, сидевшие возле Володиного лаза, были увлечены разговором и ничего не замечали.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ак ҫак Дубинин Владимир яка калаҫнипе мухтанать.

И вот гордится этот Дубинин Владимир, что он гладко говорит.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Тӑвансем, апла ӳпкелешсе калаҫнипе мӗн усси?

— Братья, что проку терзаться?

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Онбаши кӑштах пӑлхарла пӗлетчӗ, анчах Мунчо тытӑнчӑклӑн калаҫнипе нимӗн те ӑнланмарӗ.

Онбаши немного знал по-болгарски, по невнятных слов Мунчо не разобрал.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней