Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илтет (тĕпĕ: илт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ашшӗ хӑйне ирӗксӗр тыткаланине Петр кӑштах ӑнланать; хӑнасем ӳсӗр сасӑсемпе кӑшкӑрашнӑ хушӑрах вӑл Помялов тӑрӑхласа калаҫнине, Барская хулӑн сасӑпа питленине, Житейкин йӗкӗлтесе кулнине илтет.

Пётр смутно понимает, что отец неладно держит себя; в пьяном рёве гостей он чутко схватывает ехидные возгласы Помялова, басовитые упрёки Барской, тонкий смешок Житейкина.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Санӑн ун ҫинчен малтан каламаллаччӗ, калаҫма вӑхӑт иртнӗ ӗнтӗ, — мӑкӑртатать Ульяна, хӑй, кӳреннине кӑтартас мар тесе, арча ҫинелле пӗшкӗнет, Барскайӑн хулӑн сассине илтет.

— Говорила бы раньше, поздно теперь говорить об этом, — ворчит Ульяна, наклоняясь над сундуком, чтобы спрятать огорчённое лицо, и слышит басовитый голос:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ӗҫ ӑнӑҫлах мар: Краснодара вӑл аван илтет, лешсем ӑна япӑх илтеҫҫӗ.

Только вот беда: она Краснодар слышит хорошо, а ее там — плохо.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Комендант чӑнах та Кольӑна картишне тухма ирӗк паман пулнӑ, анчах вӑл дежурнӑйпа комендант калаҫнине илтет те, мӗн те пулин пулман-ши тесе, хапха патне тухса чупать.

Оказалось, комендант действительно не разрешил Коле выйти на свидание, но, услышав разговор дежурного, Коля испугался: вдруг что-нибудь случилось, и он выбежал к воротам.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Варта ҫынсем кӑшкӑрнине илтет, ӑҫта килчӗ унта сапаланса чупнине курать.

Он слышал доносящиеся из балки крики, видел, как разбегались люди.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пӗр-ик минутран Вова шӑтӑкран сасӑ илтет: Борис снаряд ешчӗкне уҫать-мӗн.

Через минуту-другую Вова услышал треск: Борис вскрывал ящик со снарядами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Сасартӑк Софья Васильевна ывӑлӗн вӑйсӑрланнӑ сассине илтет:

И вдруг Софья Васильевна ясно услышала слабый голос Бориса:

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Тамара хӑйӗн пӗлӗшӗпе Шурӑсен хваттерӗ патне ҫывхарнӑ чух Поля акин сассине илтет.

Тамара со своим спутником уже подходила к квартире Шуры, когда раздался тихий голос тети Поли.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

«Мотя» часовой ури сассине илтет те поезд патне пырать, хунарӗпе нимӗҫ питне ҫутатса, хӑй железнодорожник иккенне пӗлтерет.

Дежуривший «Мотя», услышав шаги часового, стал ближе к поезду и навел фонарь в глаза немцу, показывая, что тут железнодорожники.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Каҫ пуласпа тин такам ун ывӑлне гестапора курнӑ тенине илтет.

Лишь в конце дня до нее дошел слух, что кто-то видел его во дворе гестапо.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Орудисем ҫывӑхра пенине вӑл пуҫласа илтет.

Орудийный выстрел близкий он слышал впервые.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Феня унӑн таткаланчӑк сассине илтет, анчах сӑмахӗсене тавҫӑрса илеймест.

Феня слышит его отрывистые крики, но слов не разобрать.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Луиза Пойндекстер хӑй каретӑра чаршавсем хыҫӗнче ларать пулин те, айӑпланаканӑн кашни сӑмахнех илтет.

Луиза Пойндекстер, хотя и сидит за приспущенными занавесками кареты, слышит каждое слово обвиняемого.

LXXXIX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Тилӗ автан сассине илтет те чупса та пырать, ӑшшӑн кала пуҫлать: «Санӑн сассу пит ачан-ҫке, ансам кунта, эпӗ сана хисеплесе ырӑласшӑн», — тет.

Лисица услыхала петуха, прибежала и стала снизу просить, чтобы он сошел к ней, будто ей хочется оказать почтенье ему за то, что у него голос хорош.

Йытӑ, автан тата тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗрсе эсӗ пире кайӑкҫӑ умне анчах хӑваласа кӑларатӑн: вӑл эпир ӑҫталла чупнине илтет те пире хирӗҫ пӑшалпа чупса тухать, пире персе ӳкерет, сана нимӗн те памасть», — тет.

А с лаем ты только нагоняешь нас на охотника: ему слышно, где мы бежим, и он забегает с ружьем нам навстречу, убивает нас и ничего не дает тебе».

Мулкачӑпа вӗшле (пурсуй) йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кашкӑр ҫакна илтет те, хӗпӗртесе, арӑслан патне пырать: «Тилӗ сана нимӗн вырӑнне те хумасть, патшанӑн сывлӑхне пӗлес тесе, сан патна пӗрре те кӗрсе пӑхмарӗ», — тесе элекле пуҫлать.

Вот волк обрадовался случаю и стал пред львом оговаривать лисицу: — Она, — говорит, — тебя ни во что считает, ни разу не зашла царя проведать.

Арӑслан, кашкӑр тата тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шыври вӑл йӗнине илтет те ҫынна хӗрхенет.

Водяной услыхал, пожалел мужика.

Ҫынпа шыври (вутӑш) // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗри аякран илтет, тепӗри пӗртте илтмест.

Один слышит издали, а другой глух.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫын куҫпа курать, хӑлхипе илтет, сӑмсипе шӑршлать, чӗлхипе япаланӑн тутине пӗлет, пӳрнисемпе япалана хыпаласа пӗлет.

Человек видит глазами, слышит ушами, нюхает носом, отведывает языком и щупает пальцами.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Бенедикт пичче, куҫӗ япӑх курнипе тертленет пулин те, лайӑх илтет.

Хотя кузен Бенедикт страдал близорукостью, слух у него был необычайно тонкий.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней