Корпус чувашского языка

Йытӑсем ҫывӑхрах вӗреҫҫӗ ӗнтӗ.

Собаки лаяли уже совсем близко.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Тепӗр чухне выртатӑн ҫакӑнта пӗччен, тӗттӗм, таҫта йытӑсем вӗреҫҫӗ, хӑвна пӗр шухӑш хыҫҫӑн тепри кансӗрлет…

Лежишь иной раз тут один, темень, собаки где-то лают, и сосет тебя, сосет одна мысль за другой…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Йытӑсем вӗреҫҫӗ.

Брехали собаки.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта площадь патӗнче пӑспа ӗҫлекен молотилка тӑкӑртатать, йытӑсем йынӑшса вӗреҫҫӗ.

Где-то около плаца стукотела паровая молотилка, брехали собаки.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ту тӑррисем юрпа витӗннӗ, вӗсенче питӗ сивӗ ҫилсем вӗреҫҫӗ.

Здесь вершины покрыты снегом и дуют суровые леденящие ветры.

Альп тӑвӗсем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ту тӳписем юрпа витӗннӗ, вӗсенче питӗ сивӗ ҫилсем вӗреҫҫӗ.

Здесь вершины покрыты снегом и дуют суровые леденящие ветры.

Альп тӑвӗсем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Пур ҫӗрте те хӳшӗсем, ик кустӑрмаллӑ урапасем лараҫҫӗ, каҫхине вучахсем ялкӑшса ҫунаҫҫӗ, юрӑсем янӑраҫҫӗ, йытӑсем вӗреҫҫӗ, выльӑх мӗкӗрет, лашасем тулхӑраҫҫӗ — тусем хушшинчи анлӑ тӳрем хӑйӗн яланхи пурнӑҫӗпе пурӑнать.

Повсюду маячили шалаши, стояли брички, дымились по вечерам костры, слышались песни, собачий лай, мычание скота, ржание лошадей — обширная долина среди гор жила своей обычной жизнью.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сасартӑках йытӑсем вӗрме тытӑнчӗҫ, чуна ыраттармалла хытӑ уласа вӗреҫҫӗ.

Вдруг поднялись и тоскливо, нудно завыли собаки.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Усала сиснӗ пек, ӑша вӑркатса, ҫӗрле йытӑсем вӗреҫҫӗ.

Будто почуяв неладное, беспокоясь, ночью лаяли собаки.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑнасене курсан, вӑл кӗҫналӑк еннелле чупрӗ те ҫинҫе сасӑпа вӗрсе ячӗ (хӗрлӗ йытӑсем пурте ҫинҫе сасӑпа вӗреҫҫӗ).

Увидев гостей, она побежала к калитке и залаяла тенором (все рыжие собаки лают тенором).

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Анчах ҫавӑн пеккисем сайра хутра кӑна пулкалаҫҫӗ, ҫакнашкал ӑнсӑртлӑхсене хирӗҫ килте сӑнаса тунӑ майсем пулнӑ: суранланнӑ вырӑна ҫӑлри мӑкпа е сывлӑмпа сӑтӑраҫҫӗ, турӑ шыве сыптараҫҫӗ, е чӗлхе вӗреҫҫӗ те — пурте иртсе каять.

Но все это случалось редко, и против таких нечаянностей употреблялись домашние испытанные средства: ушибленное место потрут бодягой или зарей, дадут выпить святой водицы или пошепчут — и все пройдет.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Таҫта инҫетре, чӑнкӑ ҫыран хӗрринче, йытӑсем вӗреҫҫӗ.

Где-то очень далеко на обрыве лают собаки.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗтӗм тӗнчене янрав яраҫҫӗ, барабан ҫапаҫҫӗ, йытӑсем, рейхсштаб хваттерӗнчен вӗреҫҫӗ, хамлатаҫҫӗ, пирӗннисем чакаҫҫӗ, теҫҫӗ.

Фанфарят на весь мир, барабанят и гавкают на весь свет из своей рейхсштабквартиры, собаки, что наши отступают.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫавсем вӗреҫҫӗ!

— Они лают.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мӗншӗн вӗреҫҫӗ вӗсем?

— Почему же они лают?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗрессе вӗсем ҫав тери тӑстарса, ним йӗркесӗр тискер сасӑпа вӗреҫҫӗ.

Это был протяжный, дикий, беспорядочный лай.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта, ҫав стенасен тулашӗнче вӑрҫӑ пырать, тӗрлӗрен пысӑк та пӗчӗк ӗҫсем пулса иртеҫҫӗ, ҫынсен кӑмӑлӗсем вӗреҫҫӗ, кашни кун ҫын чунӗнче мӗнле те пулин паллӑ йӗр туса хӑварать.

Где-то за пределами этих стен идет война, вершатся великие и малые события, бурлят страсти, и каждый день накладывает какой-то новый штришок на душу человека.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950